Weekendje op de grens van Groningen en Drenthe

Rond de middag arriveren we bij Bed & Breakfast Op de Es in Tynaarlo. Als we kennis gemaakt hebben met de familie en ons 'geinstalleerd' hebben, rijden we naar het (een week later wereldberuchte...) Haren, waar we de auto parkeren. Met de bus gaan we verder naar Groningen. Bij het station worden we meteen 'geconfronteerd' met het Groninger Museum. Mooi kan ik het gebouw niet vinden, maar nu we hier toch zijn...

Omdat we totaal 'onvoorbereid' vertrokken zijn laten we ons binnen maar gewoon verrassen. De tentoonstelling over Canadese landschapsschilders, die me wel wat lijkt, is niet echt bijzonder. De inrichting van de bovenste verdieping is dat wél: de verschillende 'paviljoens' van de collectie Chinees porselein zijn door gordijnen van elkaar gescheiden, wat een sprookjesachtige én labyrintachtige sfeer oproept. Wat ook leuk is, is dat veel stukken getoond worden zoals ze terug gevonden zijn, compleet met schelpen en koraal. Hedendaagse (installatie) kunst kan me meestal niet boeien, maar de kunstwerken van tweedehands textiel (op de foto allemaal dassen) van de Chinese Yin Xiuzhen zijn grappig, stemmen tot nadenken, en ook nog mooi om te zien!

Via een straatje met allerlei originele interieur- en kledingzaakjes en leuke cafeetjes lopen we naar het centrum. Omdat het zaterdag is profiteren we ook nog even van de markt. De Martinitoren was ons aanbevolen als een van de hoogtepunten van Groningen. We hebben nog een half uurtje voor de entree sluit, dus racen we in hoog tempo naar boven... Waar we al uithijgend van het uitzicht genieten.

Weer beneden laten we ons maar weer verrassen en volgen de bordjes 'Prinsentuin'. Die brengen ons via het Martinikerkhof en de Gardepoort naar een prachtige ommuurde hof. Daarna zwerven we nog wat rond, langs leuke etalages, statige gebouwen en het locale occupy-kamp. Het water trekt natuurlijk, dus lopen we ook nog even langs de bruine vloot naar de buiten gebruik zijnde (bajonet)sluis met keurig onderhouden 'sluiskantoor' en klapbrug. 's Avonds gaan we met de buren, die ook in het hoge noorden verblijven en op Kia passen, een hapje eten in de stad (het is tenslotte mijn verjaardag!) waarna we nog een avondrondleiding krijgen.

De volgende ochtend doet het zonnetje, ondanks dat het half september is, nog flink z'n best, dus besluiten we buiten, onder de druivenranken, te genieten van het uitgebreide ontbijt.

Voorzien van fietsen, een locale kaart en volop toeristische tips vetrekken we na de koffie richting natuurgebied de Drentsche Aa. Onze tocht voert langs hunebedden, bos en heide, statige boerderijen, prachtige buitenhuizen en een gezellige herberg. Het laatste stukje fietsen we langs het Noord-Willemskanaal, wat inderdaad nogal recht en saai is, maar er staan wel grappige dukdalven. 's Avonds geen Piet Friet, maar Pierre Culinair!

Hoewel het wat minder zonnig is dan gisteren kunnen we wederom buiten ontbijten. Als we afscheid genomen hebben vertrekken we richting Bourtange. Onze route naar dit beroemde vestingstadje loopt natuurlijk hier en daar langs het water. Net voor Stadskanaal stuiten we op een mooi sluisje. Als ik me niet vergis (ben niet zo'n goede navigator) het uit 1789 daterende Eerste Verlaat of Springersverlaat in het Musselkanaal. Een komsluis met bijzondere muren, die blijkbaar kubbestijlen heten. Als we verder rijden, langs de Pekel-A(a), zien we nog vier sluizen, de een wat mooier (ouder) dan de ander. Net voor Bourtange kruisen we nog een automatisch sluisje in het Ruiten-Aa-kanaal, maar dat is geen foto waard.

Bourtange is wel fotogeniek, misschien zelfs een beetje té:

Parallel aan het, volgens een gedenksteen op een volgend sluisje, in 1986 heropende Ruiten-Aakanaal rijden we via een 'groene' route naar Ter Apel, waar een bekend klooster(museum) staat. Dat is op maandag gesloten, maar van buiten is het ook al idyllisch.

Van het Musselkanaal en Ruiten-Aakanaal hadden we eerlijk gezegd nog nooit gehoord, van de vaarverbinding Erica-Ter Apel vaag. Maar we hadden hoe dan ook niet verwacht in deze hoek van Nederland nog zoveel mooie oude sluisjes en bruggetjes aan te treffen. Even voorbij Ter Apel stuiten we op het eerste sluisje in wat volgens onze auto-kaart het 'Verlengde Oosterdiep' heet. In Barnflair liggen er twee vlak bij elkaar: een heuse grens-sluis in het Haren-Rütenbrocker Kanal, met 'jaaglijn-geleider' op de splitsing, en de pas gerestaureerde komsluis '8e Verlaat'.

Bij Emmer-Compascuum liggen nog twee gemoderniseerde sluizen, Jansenverlaat en Compascumersluis. Die laatste is overigens aardig dichtgegroeid. Geen wonder: bij Veenpark/Barger-Compascuum ligt opeens een dam in het kanaal. Duidelijk voorbeeld van een verkeerde beslissing van een gemeente... Zo te zien moet de route in de toekomst via een zij-kanaaltje en een stuk nieuw kanaal richting Erica gaan, maar met de auto komen we daar niet langs. Dus blijven we het oude kanaal maar volgen, richting Klazienaveen. Dat levert nog een mooi, canal d'Orleans-achtig sluisje op.

Wat verderop is het kanaal volledig afgedamd. 'Om de hoek' staat er zelfs een compleet winkelcentrum op. Net voorbij Klazienaveen schieten we langs de 'Oranjesluis' (helaas geen foto: accu leeg), die het Oranjekanaal verbindt met de verlengde Hoogeveense Vaart. Vanaf hier is die weer bevaarbaar, zo te zien ook voor bedrijfsvaart. De wat verderop gelegen Ericasluis is net gerestaureerd. Bij Nieuw-Amsterdam nemen we het Stieltjeskanaal richting Coevorden. Daar ligt de Westropa, maar die staan net op het punt om zelf in de auto te stappen. Dus bedanken we de kaart, en programmeren de Tomtom op Ommen, waar pa op vakantie is. Na een korte stop zetten we koers naar de Zuid-Willemsvaart. Onderweg zien we nog bordjes naar stuwcomplexen in de Overijsselse Vecht, maar je moet ook wat overhouden voor een volgende keer...