Maandag 2 september

Omdat we geen brood hebben rijden we meteen naar Le Lion d'Angers, bekend om z'n renbaan en paardenfokkerij, wat aan een zijrivier van de Mayenne ligt, de Oudon. Na het ontbijt rijden we zo goed en zo kwaad als het gaat langs de Mayenne, waarbij we met behulp van de vaarkaart steeds de weggetjes naar de sluizen vinden. Die zijn wel de moeite waard, met hun oude molens en prachtige stuwen. De sluizen worden via een centraal paneel hydraulisch bediend door een sluismeester. Er hangen 'avis' met als titel bijvoorbeeld 'wat te doen als je door een adder gebeten wordt'. Nog steeds veel tamme kastanjes, maar we trappen hier en daar ook (al...) op een walnoot.

Een sluismeesteres vertelt dat de gele stippen die we op de sluizen zien te hangen betekenen dat de sluis bemand is en bediend wordt. Een rode stip houdt in dat er niet geschut wordt en een blauwe zelfbediening (de sluizen kunnen ook nog met de hand gedraaid worden). Ze weet ook dat er een paar sluizen verderop, bij Daon, weer een doorlopend jaagpad is: daar begint namelijk een ander departement, Mayenne. Het is echter de bedoeling dat ook hier in de toekomst het jaagpad in ere hersteld wordt. We houden middagpauze in Daon, maar besluiten pas een stukje boven Laval te gaan fietsen, omdat de sluizen daar dicht op elkaar zitten en de hele kaart vol tonnen staat.

Maar als net voor Laval opeens borden langs de weg verschijnen met 'La route des écluses' gaan we die volgen. We komen uit bij een parkeerplaats bij Port Rhingeard, waar ook een stel sluizen dicht op elkaar liggen. Er staan verschillende informatiepanelen, waarop ook aandacht aan de scheepvaart wordt besteed. Die wordt overal pas gewaardeerd als hij verdwenen is. We fietsen een end over het keurig gerenoveerde jaagpad. Alle kilometerpaaltjes zijn voorzien van een nieuw voorhangbord met de trotse vermelding 'chemin de halage de la Mayenne'. Twee sluizen achter elkaar treffen we dezelfde chef. Tot de volgende sluis, roept hij vriendelijk. Een sluismeestershuis is ingericht als cafeetje, anderen moeten gite d'étape worden. Sommige stuwen zijn voorzien van een waterrad.

Comité Départemental du tourisme de la Mayenne, 84 avenue Robert Buron, BP 1429, 53014 Laval cedex, tel. 33 (0)2 43 53 18 18, www.tourisme-mayenne.com

ROCHEFORT

Dwars door Laval rijden we naar Rochefort, een dorp wat zelfs niet op de Michelinatlas blijkt te staan. We vinden er een prachtig plekje, net aan de voet van een hoge brug, aan een heel kort pandje. De weg naar beneden is wel knap steil voor een camper. Er zit nog een restaurantje, maar dat blijkt ’s maandags gesloten.

We klimmen meteen weer op de fiets want de Mayenne is hier schitterend. De rivier ligt in een diep groen dal, met hier en daar een kasteeltje. Voor de kanalisatie was het eerder een snel stromend beekje, wat goed te zien is aan het grote aantal stuwen en de rotsblokken, die zelfs nu nog hier en daar boven water uitsteken.

Na het eten fietsen we nog een paar sluisjes af (Thijs draait nog een deur mee: er wordt hier tot 8 uur 's avonds geschut) en vinden het hier even mooi als aan de Vilaine. Alleen lijkt het water hier véél kouder... naar adem snakkend nemen we onze Mayenne-doop als de laatste visser vertrokken is.