Zaterdag 31 augustus

Midden in de nacht word ik wakker doordat de elektrische ontsteking van de koelkast staat te tikken. Wat we al zo half en half verwacht hadden is gebeurd: de gasfles is leeg. Ik zet alles maar uit en 's morgens hangt Thijs het reserveflesje eraan. Het ontstekingsmechaniek laat zich dan echter niet meer horen, ook niet na het koffiezetten. De gebruiksaanwijzing biedt ook weinig soelaas. Zou dit flesje te weinig druk geven ? !#$% dat komt slecht uit, nu we net boodschappen ingeslagen hebben! We krijgen al visioenen van een reusachtige vlees-met-kaas-maaltijd vanavond als de ontsteking opeens toch weer teken van leven geeft.

CANAL DE LA MARTINIERE

Via de Pont de Saint Nazaire steken we de Loire over. Vanaf de hoge hangbrug hebben we nog een mooi uitzicht op de werf. Aan de overkant gaan we op zoek naar een 'écluse triple' die langs het kanaal de la Martinière moet liggen. Deze drievoudige of 'ganzenpootvormige' sluis blijkt echter bijzonder goed verstopt.

In ons oude boekje heet het hier Canal de la Basse Loire: dit 15 kilometer lange kanaal, met aan iedere kant een grote sluis, is aangelegd voor zeeboten die te diep lagen voor de verzande beneden-Loire. Het heeft echter slechts 10 jaar dienst gedaan, toen was het baggermaterieel voldoende ontwikkeld om de Loire op diepte te houden. Een informatiebord vertelt ons dat het Canal de la Martinière bij Champs Neufs en bij Buzay gekruist wordt door riviertjes die toentertijd zo belangrijk waren voor het regionaal vervoer over water, met name van kalk, dat men het de moeite waard vond er sluizen voor aan te leggen. Ze hebben nog tot in de jaren '50 dienst gedaan. Van een jachtopziener horen we dat de boel hier binnenkort opgeknapt en weer bevaarbaar gemaakt gaat worden. Beide sluisjeszijn prachtig, maar we kunnen er geen driewegsluis van maken, tenzij je met enige fantasie de (later gebouwde?) stuwen op de andere armen van de kruising ook als sluizen beschouwt.

Onderweg zien we nog een prachtig gietijzeren kilometerpaaltje langs het kanaal. Als we merken dat het los staat komen we wel even in de verleiding, maar besluiten dan dat dit 'patrimoine fluvial' ter plekke moet blijven, ook al wordt het blijkbaar (nog) niet gewaardeerd. Bij een boerderij staan een vitrine met pruimen en potjes jam en een koelkast met zelfgebakken taarten langs de weg. Je mag jezelf bedienen en wordt geacht het verschuldigde bedrag in de brievenbus te doen. Er staat zelfs een potje met wisselgeld. Dat vinden we zo leuk dat we een clafoutis nemen, ook al is hij wel een beetje prijzig.

Weer terug bij de camper zien we aan de overkant van het kanaal opeens een bordje écluse triple staan. Het wijst in de richting waar we net uit zijn gekomen. Maar warempel, er blijkt nóg een klein kanaaltje linksaf te zijn, en daar treffen we dan eindelijk onze 'ganzenpoot' aan: oorspronkelijk drie dubbele sluisdeuren net naast elkaar, waarvan een stel vervangen is door een stuw. De deuren zitten zo dicht op elkaar dat er alleen maar hele kleine scheepjes langs gekund moeten hebben, maar het is wel een leuk gezicht. Blijkbaar krijgen maar weinig canalofielen dit stekje gevonden, want vanuit het sluismeestershuis worden onze bewegingen argwanend gadegeslagen door twee kleine meisjes en een grote herder.

Langs het kanaal rijden we vervolgens richting Le Pellerin, waar we bij de oude zeevaartsluis parkeren. Een paradijselijk camperplekje, bijna verlaten, met water, oude bomen, gras én veel industrieel erfgoed. De sluis verkeert niet alleen in prima staat, maar blijkt bovendien via een stoommachine gewerkt te hebben. Net achter de sluis ligt de gerestaureerde machinekamer, met expositieruimte, helaas gesloten. In het bassin voor de sluis liggen nog twee betonnen vrachtschepen, in originele staat, alleen groeit het riet boven de den uit en is de helmstok overgenomen door meeuwen.

NANTES

De boordcomputer doet weer wat we willen: we zijn tot de conclusie gekomen dat je niet mag starten met het apparaat aan, zelfs niet ongeprogrammeerd of op radiostand, want dan is ze volledig van slag en alleen weer in het gareel te brengen door er de zekering uit te halen. Ze brengt ons via een kleine honderd rotondes feilloos in hartje Nantes bij de Ecluse Saint Felix, kilometer 0,0 van het Canal de Nantes à Brest. We lopen eerst naar de ingang van de Tunnel Saint Felix: sinds de jaren '60 is het kanaal in hartje Nantes overdekt. Sluis en tunnel zijn genoemd naar een bisschop die in het jaar 550 dit stukje Erdre bevaarbaar maakte. Over de tunnel lopen we vervolgens verder, langs de Lu (petit beurre de Nantes) fabriek, het kasteel van de hertogen van Bretagne (vroeger was Nantes de hoofdstad van Bretagne, nu ligt het in Pays de la Loire) en de vreemd witte kathedraal, tot we de Erdre weer zien.

Ja, tussen alle scheepjes door zien we nog net een beetje water. We komen namelijk midden in een driedaags water- en muziekfestijn terecht, Les rencontres de l'Erdre. Behalve een hoop 'rommel' zijn er ook een aantal (nagebouwde) historische schepen naar Nantes gekomen, zoals een houten gabare met zeil, de Montjeannaise, met het typische driehoekige roer (piautre) en de getande planken waar een schoorboom tegenaan gezet kon worden. Jean Tambour is er ook…

We lopen een hele tijd langs de kraampjes en voorstellingen op de kade, langs de capitainerie en het 'gare fluvial' van Les Bateaux Nantais (wat een gedrochten!) en duiken dan nog even het centrum in. Nantes heeft wel wat van Lyon, grote winkelpromenades met daarnaast oude straatjes met restaurantjes. Een echte studentenstad, vinden we. Aan onze parkeerplaats blijft het nog lang onrustig, doordat er een druk bezocht partyschip komt te liggen.

Office de tourisme, 7, rue de Valmy, BP 64106, 44041 Nantes cedex 01, tel. 33 (0)2 40 20 60 00, www.nantes-tourisme.com
Comité Régional du Tourisme des Pays de la Loire, 2 rue de la Loire, BP 20411, 44204 Nantes cedex 2, tel. 33 (0) 2 40 48 24 20, www.cr-pays-de-la loire.fr
Les Bateaux Nantais, Quai de la Motte Rouge, BP 50826, 44008 Nantes cedex 1, tel. 33 (0)2 40 14 51 14, www.bateaux-nantais.fr
De Dageraad, 54 boulevard van Iseghem, 44000 Nantes, tel. 06 82 37 61 85, http://perso.wanadoo.fr/pcn

Vorige Volgende


© PICARO