Donderdag 29 augustus

Als ik af sta te wassen komt er een Franse meneer vragen of we misschien nog een Nederlands 5-eurocentje hebben om zijn verzameling compleet te maken. Helaas, na ruim twee weken Frankrijk hebben we geen Nederlands geld meer.

Omdat we pas vrijdagavond bij de Chantiers de l'Atlantique terecht kunnen besluiten we nog maar een stukje Canal de Nantes à Brest te gaan bekijken. We rijden naar Guenrouet. Dat ligt aan een pand van 21 kilometer (aan de andere kant ligt Redon zowat, en omdat het zo lang geleden is dat we daar waren zou dat voor ons gevoel eigenlijk héél ver weg moeten liggen), en we moeten nog 6 kilometer fietsen voor we bij de eerste sluis komen. Het is wel mooi fietsen langs de gekanaliseerde Isac, maar na nog een pand van 4 kilometer vinden we het wel genoeg en rijden naar Blain, wat nog iets verder richting Nantes ligt.

BLAIN

Terwijl Thijs en Kia op een terrasje zitten bezoek ik het plaatselijke museum dat een enorme collectie fèves heeft. Fèves, letterlijk bonen, zijn de kleine porseleinen (of, tegenwoordig, plastic) voorwerpen die je in januari in een Galette des Rois (Driekoningenkoek) kunt aantreffen. Sinds ik een keer een klein porseleinen schoentje heb gevonden, hebben deze voorwerpen mijn interesse. Tot mijn genoegen zie ik dat mijn schoentje waarschijnlijk gemaakt is door een van de twee bekendste fèves-fabricanten. Verder leer ik nog dat fèves tegenwoordig vaak in setjes gemaakt worden, waarbij het doel van de ware fabofiel is de hele serie compleet te krijgen, en dat ze in het zuiden vaak wat groter zijn dan in het noorden omdat ze daar in dikker gebak (brioches) zitten. Het is echt een museum naar mijn hart, want ze hebben ook nog een enorme collectie voorwerpen uit grootmoeders tijd, toiletartikelen, schoolspulletjes enzovoort, die in de vorm van winkeltjes of in een oude kast geëxposeerd worden. De honderden kerststallen uit de hele wereld boeien me wat minder.

Hoewel we in Blain wel mooi aan de jachthaven staan, met uitzicht op het kasteel, gaan we nog op zoek naar een wat rustiger plaatsje verderop aan het kanaal. Als je langs het water fietst zie je altijd de mooiste plekjes aan het eind van een doodlopend weggetje, maar zo'n plekje vanaf de weg vinden blijkt niet mee te vallen. Na veel gekronkel over landwegen eindigen we toch tot onze tevredenheid op een kaaitje met picknickvoorzieningen in la Chevallerais. Officieel mag je er niet kamperen, maar dat staat er met zulke kleine lettertjes...

Het weer en het plekje vragen gewoon om de bbq, dus fiets ik vol goede moed het dorp in om vlees te gaan halen. Dat levert de schamelijke oogst van vier worstjes op, iets anders heeft de plaatselijke slager annex bakker annex kruidenier helaas niet te bieden. Toch maar weer gewoon koken dan. Na het eten fietsen we zoals gewoonlijk nog een stukje langs het kanaal, maar voor de verandering fietsen we eens over de weg terug: het is hier veel vlakker dan in Bretagne.

Vorige Volgende


© PICARO