Maandag 26 augustus

CHATEAUNEUF DU FAOU

We beginnen de dag met een bezoekje aan de garage. Nee, niet weer voor de camper, maar voor mijn fiets. De trapper is losgelopen (mag het, na bijna 300 kilometer jaagpaden...) en we hebben geen passend gereedschap. Weer een gratis reparatie. Van Huelgoat rijden we terug naar de Aulne, naar het plaatsje Chateauneuf du Faou. We vinden een prachtig plekje aan, het wordt voorspelbaar, de voormalige haven. Er is een toilet met een kraantje, dat betekent weer een paar dagen niet naar servicepunten uit hoeven te kijken. Er zit ook een pizzeria die 'Le Chaland' heet, een van de weinige horecagelegenheden waarvan de naam nog aan de scheepvaart herinnert. We hebben in heel Bretagne tot nu toe slechts één Café de la Marine gezien, terwijl je die in de rest van Frankrijk bij wijze van spreken bij iedere brug aantreft.

Hoewel de lucht er steeds dreigender uit gaat zien fietsen we een eind de rivier op. Na verloop van tijd begint het inderdaad te regenen, maar dan gaan we toch door: naast ons is het namelijk hartstikke droog! Dat wil zeggen: van het ene moment op het andere zitten er geen deuren meer in de sluizen en sijpelt er nog maar een iel stroompje langs de stuw. In de rivierbedding liggen hier en daar enorme rotsblokken. Eerst denken we dat het kanaal, anders dan in de boekjes staat, al van hier af gedeclasseerd is, maar de sluismuren zien er allemaal nog zo gaaf uit... de cementzakken staan er zelfs nog op. Niks declassering dus, groot onderhoud! Drie sluizen verder staat alles weer op peil. En dat in een kanaal waar geen mens vaart, daar zouden andere vaarwegbeheerders eens een voorbeeld aan moeten nemen! We maken even een uitstapje de rivierbedding in, om vanuit dit perspectief een brug te fotograferen.

Aulne Loisirs Plaisance, Penn ar Pont, 29520 Chateauneuf du Faou, tel. 33 (0)2 98 73 28 63 aulne.loisirs.free.fr

‘KER’

Aan de brug staat een bord met Ar C'hanol. Zou dat Bretons zijn voor kanaal? We zetten de radio af en toe op een Bretonse zender, dat geeft ons toch een beetje het gevoel in het buitenland te zijn, want op wat plaatsnamen na kunnen we er niks van verstaan. Ja, dat 'Ker' huis is wisten we al dankzij de bemanning van de spits Kerizel (‘laaggelegen huis’). Ker is trouwens een woord wat je per dag ongeveer vijftig keer tegenkomt, langs alle landweggetjes staan namelijk borden naar afgelegen huizen en boerderijen, waarvan de naam meestal met Ker begint. In geval van twijfel nemen we al geen wegen meer die naar een Ker verwijzen, want je eindigt gegarandeerd bij iemand op het erf! In veel dorpen staan ook borden waar al dit soort doodlopende weggetjes als een boomstructuur op aangegeven staat, buiten Bretagne hebben we die nooit gezien. Nadien kijken we in een supermarkt even in een Frans-Bretons woordenboek: Canal = Kanol. Dus??

's Middags willen we een bezoek aan het Maison du Canal in Pont Triffen brengen, maar dat blijkt helaas maar een paar keer per maand open te zijn. Verderop steken we af en toe met de auto naar het kanaal toe, maar de sluizen zitten hier nog zover uit elkaar dat je de volgende niet ziet. Fietsen is er helaas niet bij, want mijn trapper heeft het weer begeven, maar het miezerige weer nodigt daar ook niet echt toe uit. Aan het mos en de varens te zien is dit echter altijd een vochtig gebied. Goariva (departementsgrens) is de laatste in gebruik zijnde sluis, ten oosten daarvan is het Canal de Nantes à Brest gesloten tot Pontivy.

GLOMEL

We vinden een acceptabele staanplaats op een terreintje langs de weg, midden in het scheidingspand, de Tranchée de Glomel, en lopen een stukje langs het kanaal. Daar is echter geen lol aan, met de fiets 'beleef' je een kanaal veel meer, de afwisseling van lange en korte panden, van boomsoorten, sluismeestershuizen, staat van onderhoud. Dus rijden we nog even op en neer naar het stadje Rostrenen om een sleutel te kopen bij de Brico. Na het eten fietsen we ondanks de aanhoudende regen, we zijn hier tenslotte niet om in de camper te zitten, nog naar de sluizentrap net ten westen van het scheidingspand, waar 10 sluizen op 1 kilometer liggen.

Langs het jaagpad staan borden, waarop historische personages hun verhaal van dit stuk kanaal vertellen. De Tranchée de Glomel ligt op 184 meter en is daarmee het hoogste scheidingspand van het Canal de Nantes à Brest. Het is ook het beruchtste deel van het kanaal: er moest een hoeveelheid grond voor weg gegraven worden die qua volume vergelijkbaar is met de piramide van Cheops. Naast plaatselijke arbeiders werden hier ook krijgsgevangenen en deserteurs voor ingezet. De barre leef- en arbeidsomstandigheden eisten veel slachtoffers en leidden ook regelmatig tot opstanden. Dat er ook regelmatig aardverschuivingen plaatsvonden kunnen we ons goed voorstellen. De fietsen zitten nadien tot 50 centimeter hoogte onder de modder. Wij ook. De camper o... gelukkig bij de Brico ook een dweil aangeschaft.

Vorige Volgende


© PICARO