Tara week 21 - 30

Week 21
Week 22
Week 23
Week 24
Week 25
Week 26
Week 27
Week 28
Week 29
Week 30

Week 21

Deze week staat in het teken van zon, zee, zout en zand... Het leven aan de Middellandse Zee bevalt Tara prima: iedere dag naar het strand of naar de étang, met het vrouwtje, de baasjes of met het hele roedel. Het water in wil ze nog steeds niet, en het water óp is ook heel spannend als dat, bijvoorbeeld in de kano, erg dichtbij komt, maar langs het water blijken hier de meest fantastische hapjes te liggen, variërend van visgraten en vogeleieren tot gedroogde slangen. Alles gaat hap-slik-weg, daar wegen de 'snoepjes' van de baasjes in de verste verte niet tegenop... Afijn, ze wordt blijkbaar nergens ziek van, ook niet van mmmmosselen.

Op het strand zijn ook allerlei andere honden, mensen en kinderen om mee te spelen en achteraan te rennen... laat de baasjes dan maar lekker roepen! Hetzelfde geldt voor de hondjes uit de buurt, die bij iedere uitlating (en dat zijn er heel wat op een dag, nu het schip op zout water ligt en we het dek dus niet kunnen spoelen) allemaal even besnuffeld moeten worden, bij voorkeur tot ín hun tuin. Ook een bezoekje aan de markt en de rommelmarkt zijn een hele bezoeking voor de baasjes... maar het is wel een prachtig hondje om te zien !

Scheephond...

Week 22

Gratis af te halen: prachtige Heidewachtel. Weg van kinderen (niet meer te houden als ze er eentje hoort of ziet...), dol op andere honden (springt er soms letterlijk bovenop...), luistert goed (als ze er zin in heeft...), leert snel ('baasjes zijn zó gemakkelijk te negeren...'), sportief (loopt graag met joggers en fietsers mee...), eet alles (maar dan ook álles, van dierlijke, plantaardige of menselijke herkomst...) - jawel Tara is flink aan het puberen! (Hopen we...)

Scheephond...

Week 23

Deze week gaat Tara helemaal uit haar dak, letterlijk en figuurlijk: met afgebroken stuurhut varen vindt ze absoluut fantastisch. Het is natuurlijk ook geweldig, hoog boven de weilanden zitten met 360 graden zicht op allerlei interessante beesten (koeien, paarden, geiten, reigers,...), al die luchtjes die zo je neus binnen komen waaien, net langs je bek dwarrelende herstblaadjes, het roefdek als extra speelterrein (met touwen, kabels, luiwagens om op te knabbelen,...), de luiken één behendigheidsparcours (langs de mast, over de kachelpijp), de sluizen mooi kort achter elkaar (waar het zo fantastisch ruikt, en zoveel lekkers ligt, dat je spontaan weer vergeet je behoefte op de wal te doen...). En als je dan helemaal voldaan bent van het kijken, ruiken en spelen, doezel je lekker weg met de zon op je rug en de wind in je haar... Enige nadeel zijn die verdomde lage bruggen, die soms zomaar op je af komen duiken!

Week 24

Iedere dag gebeurt er wel wat: schoenen die spontaan aan de wandel gaan, bankpasjes die van braille worden voorzien, tomaatjes die via het keukenraam verdwijnen, een verschredderde wc-rol, een drol die net achter je hakken gelegd wordt terwijl je aan het 'tellen' bent voor de sluis, ramen die van binnen 'droog-gezeemd' worden als je er van buiten tegenaan spuit,...

Ondanks alle ondeugd, ongehoorzaamheid en onmacht (zowel volgen zonder 'koekhappen' als aan de riem lopen zonder flink te trekken 'snapt' ze gewoon niet) krijgen we er ook nog wat nieuws in: ze kan nu op commando van het voordek op de luiken springen en andersom. Dat springen is natuurlijk nog niet goed voor haar poten, maar beter dat ze leert waar dat veilig kan, dan dat ze een keer in het ruim belandt. Verder laten we haar deze week voor 't eerst een half uurtje alleen aan boord. Als we terug komen is het muisstil en is er niets gesloopt, maar dat kan ook te danken zijn aan de voorafgaande herfstwandeling...

Week 25

Tijd om weer eens te zwemmen... Bij het uitvaren van de sluis zit Tara nu meestal op de luiken. En wil dan na verloop van tijd toch naar binnen. Als je echter naar buiten loopt om haar van de luiken te tillen, springt ze achteruit 'Yesss, baasje, leuk dat je erbij komt!', en wil zich dan niet meer laten pakken. Na een paar pogingen denken de baasjes dan natuurlijk 'Dan blijf jij maar lekker buiten zitten'. Dat is ook weer niet de bedoeling. Maar in plaats van naar voren te lopen en daar omlaag te springen, zoals we haar aan het leren zijn, besluit Tara de kortste weg te nemen en gewoon achter van de luiken af in het gangboord te springen. Gelukkig horen we wat krassen en hebben dan al snel in de gaten dat ze niet meer aan boord is, maar achter het schip in de Aisne ligt, en gelukkig hebben we niet zoveel gang omdat de buren de sluis in panne hebben. Als we haar roepen komt ze mooi naar het schip toe zwemmen. Trapje buitenboord en hup, aan d'r nekvel (want natuurlijk had ze vandaag ook net haar tuigje niet om omdat ze 's morgens net gedruppeld was na de vondst van 3 teken...) weer aan boord. Of ze er wat van geleerd heeft betwijfelen we. Maar haar vacht is na deze zwempartij wel weer mooi wit en 'donzig', en de vlag van haar staart heeft zich plots ook veel verder 'ontrold'.

Scheephond...

Week 26

Een half jaar alweer! Tara weegt nu 14 kilo (net zoveel als Kia toen ze 1 jaar was) en heeft een schofthoogte van ongeveer 45 centimeter. Terugkijkend naar de eerste foto's smelt je nou helemaal weg, maar toen waren we vooral bezig met zindelijk maken en onze eigendommen redden :-) Het eerste lijkt, met veel moeite, nu toch eindelijk gelukt: bijna van de ene dag op de andere poept ze bij voorkeur op de wal en zijn plasjes aan dek ook zeldzaam geworden. In het tweede zijn we nog niet geslaagd: hoewel het vampierengebit inmiddels vervangen is door een wolvengebit (ze heeft echt enorme tanden) moet de rand van haar stuurhut-bed het nu af en toe flink ontgelden en ook het kabeltje van het fotoestel is onherkenbaar verminkt. En echt niet bij gebrek aan kluiven...

Qua gehoorzaamheid wil het ook nog niet zo lukken. 'Zit' en 'af' wisselt ze naar believen om, behalve als je wat lekkers voor haar neus houdt! Op 'kom' reageert ze ongeveer van 5 van de 10 keer. Op het fluitje (= extra lekker hapje) komt ze 5 van de 10 keer onmiddellijk, 4 keer na verloop van tijd (als ze uitgesnuffeld is of het zelf gevonden smerige hapje verorberd is) en 1 keer dus gewoon niet (meestal als ze een ander dier of mens in het vizier heeft). 'Aan boord' gaat 9 van de 10 keer goed. Op het alarm van de telefoon reageert ze wel voor 100%, maar dat geeft dan ook aan dat het brokjestijd is...

Week 27

Deze week mag Tara voor het eerst mee naar het Foret de la Laigue, een écht bos, met echt wild, waar je echt kunt verdwalen, en zoals verwacht vindt ze in het bos wandelen ook super leuk... Zowel samen met buren en buurhonden als alleen met de baasjes gedraagt ze zich ook netjes: ze schiet af en toe wel eens een paar meter opzij het struikgewas in als ze daar wat geroken heeft, maar komt dan toch vrij snel weer terug. En hoewel ze over het algemeen ver voor ons uit loopt (té ver, voor de kleine camera..) kijkt ze regelmatig om of wij nog 'volgen'.

Verder maakt Tara deze week van dichtbij kennis met het fenomeen koe. Aanvankelijk is dat helemaal geweldig: door het hek likt Tara de koe over haar neus en die lebbert haar helemaal af. Zo geweldig, dat het baasje haar na verloop van tijd zowat terug naar het schip moet sleuren. En dat ze daar, eenmaal los, linea recta over de brug terug rent naar haar nieuwe vriendin, en hup de wei in schiet. Waar de hele kudde opeens op haar afkomt. Ai, dat is toch teveel van het goede. En als ze dan ook nog pijnlijk in het prikkeldraad blijft hangen en daardoor een koprol maakt, alvorens bij buren aan boord te vluchten, is de 'kalverliefde' wel even over...

Scheephond...

Week 28

'Ik wou dat ik twee hondjes was, dan kon ik samen spelen.' Voor de tweede keer gaat Tara er al spelend met een ander hondje 'vandoor'. Maar goed, liever een hond die andere honden iets te leuk vindt, dan een hond die niet met soortgenoten overweg kan. Gelukkig ligt er geen collega voor de sluis te wachten tot madame zich herinnert dat ze ook nog baasjes heeft. Omdat we haar dus nog steeds niet helemaal 'in de hand hebben', en aan de riem lopen ook niet wil, gebruiken we als we de situatie niet vertrouwen sinds kort maar een rollijn. Dat hebben we altijd als hét middel om een hond te leren trekken beschouwd, maar in dit geval valt daar weinig aan te verzieken en wandelt het voor beiden net wat relaxter als een korte riem. Nadeel is wel, dat je soms innig verstrengeld raakt met een vreemdeling, als twee aangelijnde hondjes samen willen spelen...

Week 29

Andere dingen gaan vanzelf steeds beter, zoals in de fietsmand blijven zitten. Waarschijnlijk heeft ze door dat die haar dan naar leuke plekjes brengt, waar ze zich helemaal uit kan leven aan haar favoriete bezigheden: snuffelen en rácen. Inmiddels is ze ook uit haar tweede tuigje gegroeid, maar nu kan ze die van Kia om.

Af en toe mag ze ook al eventjes naast de fiets rennen. Ja, we weten het, dat mag eigenlijk pas als ze 1 jaar is, maar zo leert ze het vast een beetje, en bovendien loopt ze zo beter mee. Bijvoorbeeld als een stel kraaien haar richting autoweg lokt met hun 'Taaraa, Taaraa...'. Wel jankt ze als een wolf, als het vrouwtje eens alleen met de fiets weg gaat.

Al met al is het een echte buitenhond. Als het baasje in de sluis naar voren gaat is ze niet te houden, en daarna blijft ze vaak nog een tijd in haar uppie buiten liggen, om naar de omgeving te kijken. Verder is het nog steeds een allemansvriendje, dat met haar enthousiaste begroetingen en vrolijke sprongen zelfs de meest chagrijnige sluismeesters om haar pootje weet te winden...

Scheephond...

Week 30

Als honden nesten in bomen bouwden waren ze vast al lang uitgestorven... Om de haverklap laat Tara vanuit haar 'kraaiennest' haar kluif of speeltje omlaag vallen. Het is net de fabel van de raaf en de vos - maar dan net even anders ;-)

Als je even geen tijd hebt om met haar te spelen, wordt er nog wel eens iets gesloopt, maar over het algemeen is ze nu best braaf. En als ze slaapt, is ze héél lief...


Scheephond...


<- Week 1 tot en met 10
<- Week 11 tot en met 20
8 maanden en verder ->
print-versie