LOGBOEK JUNI 2017

 Mei
2017
 
Juli
2017
Donderdag 1Grombrom, hebben we ons gisteren helemaal te pletter gehaast, krijgen we vandaag te horen dat we waarschijnlijk pas zaterdag kunnen laden omdat er geen product is. Dus in plaats van tegen het tij in naar Terneuzen door te drukken, blijven we maar in Hansweert liggen om morgenvroeg met stroom mee over te steken. Een fietstochtje langs de Westerschelde is niet zo'n succes: eerst kiest Tara letterlijk het hazenpad en dan blijkt het wrak-strandje een moddervlakte met scherpe oesterschelpen. In plaats van makkelijk een frietje mee te nemen eten we vervolgens gezonde stamppot van rucola uit eigen tuin, die tot mijn verbazing niet verdord bleek (maar wel erg bitter is).

Vrijdag 2In Terneuzen gaan we bij collega's langszij, die na een lange periode aan de wal weer op een spits zijn varen. De afgelopen tijd hebben we een paar keer contact per mail gehad en gezwaaid, maar weer eens in het echt bijpraten is natuurlijk gezelliger. Daarna bij andere een buurvrouw op condoleance-bezoek. Intussen hebben we te horen gekregen dat het laden wel eens uitgesteld kan worden tot dinsdag of zelfs woensdag. Grrr, als ze dat afgelopen woensdag nou gezegd hadden… Afijn, dan reis ik morgen maar per ov terug om wat zorgvuldiger door de tuin te gaan, en zondag is het rommelmarkt in Den Bosch,… Zoals gewoonlijk blijkt zelf plannen maken het beste te 'werken': dan wordt het toch zaterdag laden. Wat volgens insiders overigens best bijzonder is voor Gentse begrippen. Maar de klant belde dan ook al of we misschien maandag konden lossen, want die zit om onze lading te springen…

Zaterdag 3In afwachting van belading drinken we koffie, eten we, en drinken we nog maar eens koffie met de buren en ons bezoek. Het blijft tot het laatst toe spannend, maar er blijkt inderdaad genoeg lading voor alle drie de schepen. Daarna varen we nog naar Evergem. Waar we morgen weer een vrije dag hebben. Want we gaan natuurlijk geen 155 euro betalen om op zondag te kunnen varen om dat geklungel van het laadbedrijf te compenseren!

Zondag 4Daar lijken we wel een uitzondering in: ondanks dat het eerste Pinksterdag is komen er heel wat collega's langs schuiven (en stuiven…). Om de dag nog een beetje nuttig te besteden gaan we de vensterbanken en raamkozijnen, die inmiddels veel geleden hebben van regen en zonlicht, maar eens kaal schuren en van een laagje 2-componentenvernis voorzien. Niet makkelijk te verwerken, maar wel sterk.

Maandag 5Nou we weer varen, zodat buren en omwonenden geen (of ten minste niet langdurig…) last hebben van de herrie, ga ik het gangboord om de roef maar eens kaal maken met de naaldenbikhamer. Want daar zit zo'n dikke laag verf op, dat bijgewerkte plekjes wel putten lijken. En erg vast zit die oude laag ook niet meer. Tenminste, tot je gaat hameren :-( Maar de helft krijg ik voor de avond toch kaal. Daarna zet Thijs hier ook maar eens 2-componentenprimer op, want de primer op waterbasis die we vorig jaar augustus op het voordek gebruikt hebben, geeft nu verdorie al weer roestplekken… Misschien omdat het toen eigenlijk te heet was om te verven, want op de den houdt hij zich tot nu toe wel goed.

Dinsdag 6Regen, dus uitgewerkt buiten. Nu alle kozijnen, plus het computerbureau, toch in het vooronder liggen te wachten op een nieuwe schuur- en vernisronde, ga ik binnen maar vast eens een stukje opnieuw behangen. De eerste keer dat ik dat in m'n uppie doe, maar het blijkt helemaal niet zo moeilijk als ik dacht. Komt mede doordat het snelbehang is, wat je bovendien zowel staand als liggend kunt gebruiken. Om die reden hebben we al twintig jaar hetzelfde op de wand. Dus niemand zal zeggen 'Hé, nieuw behangetje!' Maar zelf zie ik het kleurverschil wel heel duidelijk…

Woensdag 7Nog een dagje behangen, maar vooral poetsen en ruimen, want in een kastje onder het gangboord blijken we nogal wat waterschade te hebben. Waarschijnlijk iemand teveel op de ramen gespoten…

Donderdag 8Na aankomst met de ene buurman en de andere buurvrouw met de auto naar de supermarkt. Als dank voor het chauffeur spelen vragen we buurman 's avonds maar te eten. Als dank daarvoor brengt buurman wijn en gebak mee. Tja zo blijf je aan de gang…

Vrijdag 9Op aanraden van de buren neem ik bij de bakker een baguette feuilletée… oeps, dat is dus gewoon een croissant van 60 centimeter! Gelukkig krijgen we hier in Ribecourt wel voldoende beweging: ochtendrondje door de velden fietsen met Tara, nog 'n keer de berg op naar de supermarkt, ruim schoonmaken en ten slotte een avondwandeling in het bos. Als Tara weer 'ns het struikgewas induikt roept Thijs voor de grap 'kef-kef!' Meteen horen we een groot beest van ons weg rennen en komt Tara met een verschrikte blik terug gestoven…

Zaterdag 10Bellenglise-Merksem. Dat is allebei weer lang geleden. In het canal de Saint-Quentin geldt een diepgangbeperking en dat is te zien ook: alle panden staan twintig, dertig centimeter onder peil. Nu er geen water meer over de deuren loopt, zijn de normaal zo schone panden veranderd in een waterplantensoep met dode beesten. Het heet watergebrek vanwege de droogte, maar eigenlijk is het gewoon gebrek aan onderhoud: de oppomp-pompen bij alle sluizen staan weg te roesten en het voedingskanaal vanaf de Oise staat droog. En dat VNF begin dit jaar de tunneltijden beperkt heeft tot één rame per dag is ook al niet bevorderlijk voor de doorstroming, want schepen die hier niet hoeven te laden of lossen gaan dit kanaal zo natuurlijk nog meer mijden. Afijn, geen zwemwater dus, en dat met deze inmiddels haast tropische temperaturen… Boven Fontaine-les-Clercs maken we maar wat vroeger vast, omdat we daar onder de bomen in de schaduw kunnen liggen.

Zondag 11Op onze laadplek is helaas geen greintje schaduw, maar Thijs gaat lekker met water spelen in het ruim en ik wandel met Tara een end over het mooie bospad richting tunnel. Als het 's avonds afgekoeld is lopen we nog eens naar het oorlogsmonument op de heuvel. Onderweg vind ik tussen het grind een puntje van een granaat.

Maandag 12Blijkbaar is het al een tijdje geleden dat ze hier een schip geladen hebben, want voor we kunnen beginnen moeten er met behulp van de shovel (en óns gereedschap) eerst een paar duivennesten uit de installatie geplozen worden… Desondanks liggen we mooi op tijd voor de tunnel voor de middagpassage, maar omdat er vandaag al een ochtendrame is geweest, moeten we tot morgenvroeg wachten. Dan maar weer 'n stukje gangboord doen.

Dinsdag 13Vandaag maak ik tweemaal een sluismeester flink aan het schrikken, door al tijdens het uitvaren met de naaldenbikhamer op het achterdek te gaan rammelen. Vermoedelijk klinkt dat op de wal alsof we een sluisdeur in de schroef draaien ;-) Het kanaal loopt redelijk vlot, maar nèt niet vlot genoeg: precies om 19 uur stranden we voor de laatste sluis. Normaal zouden we daar niet rouwig om zijn, maar aangezien we donderdag al in Merksem moeten zijn, was die anderhalf uur extra wel welkom geweest.

Woensdag 14Op de Schelde loopt het voor geen meter, waarschijnlijk doordat de Leie gestremd is. In Frankrijk moeten we iedere sluis wachten op opvaart, en in België beginnen we al met de derde schutting aan Kain. De twee schuttingen daarvoor bestaan uit 85 meters, waar we dus niet bij kunnen (of mogen). Oudenaarde is de eerste sluis die in een keer groen staat. En aan Asper krijgen we zelfs ongevraagd groen: boven de sluis is geen plaats meer om te overnachten, dus ondanks het late tijdstip móeten we afschutten van de sluismeester. Om dan alsnog twee breed te moeten vastmaken.

Donderdag 15Het wordt ook nog een kort nachtje: eerst houdt de buurman ons wakker met krakende koppeldraden en dan wil hij er om kwart over vijf al tussenuit. Met als gevolg dat we zo'n twee uur te vroeg aan Merelbeke zijn. Tijdens het wachten op de juiste waterstand probeer ik nog even op de bank te slapen, maar motor uit en marifoon aan is geen goede combinatie. Dat wordt veel koffie vandaag… In Antwerpen treffen we de Royers ook precies verkeerd, dus voor we op de losplaats zijn is het 19 uur. Desondanks overwegen ze nog om ons te gaan lossen. Tijdens het wachten op het monsteronderzoek ga ik maar frites halen, veel te warm om te koken. Merksem is heel anders dan ik me herinner: geen friteskotten meer, alleen maar kebabs…

Vrijdag 16tot en met dinsdag 20 juni. Met onze viervoetige vrijbuiter is het hier ook niet leuk, dus als we leeg zijn vertrekken we, na een verfkoopstop in het Asiadok, maar meteen richting onze thuishaven. Waar we dankzij de tachograaf 's avonds laat nog arriveren. Zaterdag met de ene, en zondag met de andere familie barbecueën gaat wel ten koste van het tuinonderhoud, maar ach, de boog kan niet altijd gespannen zijn. 's Maandags zijn we alweer aan de reis om woensdag in Stein te laden voor Soissons. Wederom dankzij de tachograaf kunnen Tara en ik nog een dagje blijven plakken. Al moet Thijs daardoor wel eerder vertrekken, want in z'n uppie mag hij maar 12 uur per dag varen (in plaats van 18 uur met z'n tweeën). Zo lang we die tachograaf hebben zijn we nu al bezig om een 'alleenvaartverklaring' voor België te regelen, maar dat valt niet mee: bij de binnenvaartinstanties wordt mail niet beantwoord, de telefoon meestal niet opgenomen en als je eens iemand aan de lijn krijgt weet die van niets of stuurt je van het kastje naar de muur. Uiteindelijk heeft Thijs dan toch de juiste persoon te pakken gekregen, en hebben we een afspraak voor een inspectie (terwijl we alles aan kunnen tonen met certificaten) kunnen maken… voor half oktober!

Woensdag 21tot en met dinsdag 27 juni. De Maas- en Sambreroute zijn weer een drama: de ene na de andere sluis ligt in panne. Omdat de hele 'Soissons-club' er last van heeft, wordt de losdatum een dag uitgesteld. De pech achtervolgt ons zelfs tot op de Aisne. Volgens een boze VNFfer komt dat doordat ik een tweede keer aan de blauwe stang trek als de deur niet meteen dicht gaat… Zo leer je na 25 jaar nog steeds wat nieuws! Tara heeft meer geluk: we varen deze reis samen met haar beste vriendin, Bourguignonne, zodat er weer heel wat gestoeid, geknuffeld, gewandeld en gesnuffeld wordt.

Woensdag 28tot en met woensdag 5 juli. Veel retourwerk is er niet in de aanbieding, en het beetje dat er is wordt steeds ofwel geannnuleerd, ofwel is ver leeg varen en/of met een lange datum. Uiteindelijk wordt het Marquion-Nijkerk, met een lange laad- én losdatum. Vervelen doen we ons in ieder geval niet in Soissons. Ik naai nieuwe, doorlopende zonnelappen voor langs de roef (best een gepuzzel, doordat er zowel in het gangboord als in de roef zeeg zit, en niet parallel) en Thijs voorziet (tussen de buien door) het gangboord rond de roef van diverse lagen primer en lak. Hopelijk zijn we daar met die twee componentenverf nu weer voor 'n hele tijd van af. Aanvankelijk hadden we overwogen het gangboord heel licht grijs te maken, in de veronderstelling dat het daardoor veel minder heet zou worden (o.a. vanwege hondenpootjes), maar in de volle zon bleek lichtgrijs maar 4 graden 'koeler'(46 in plaats van 50 graden…), dus dat weegt niet op tegen het extra poetsen. Verder ga ik nog een middag met een buurvrouw de stad in om oude stenen en verborgen tuinen te bekijken (en te fotograferen). Tara komt hier in Soissons ook wel aan haar trekken: beneden de sluis kun je kilometers door bos en veld fietsen over onverharde paden langs de Aisne. Onze speurneus laat ons ook nog even perplex staan door met een bankpasje aan te komen sjouwen dat een van de voorburen blijkbaar in het grasveldje naast het schip verloren was! Een dag of drie voor we moeten laden zakken we de Aisne af naar de palen beneden Carandeau (waar ook al zo'n mooi hondenfietspad is).'s Morgens komen daar twee Engelse jachten langs stormen, die vervolgens volaan in de ankers moeten omdat de sluis niet vanzelf open gaat. Blijkbaar vergeten een afstandsbediening te vragen aan Janville. Dus drukken wij wel even heel vriendelijk voor ze op de onze … Even later kunnen we ook nog een collega helpen met onze afstandsbediening… en die krijgt 'm wel mee voor de volgende sluizen Daarna op 't gemakje naar Marquion, waar we nog een dag over hebben voor boodschappen en klusjes.

Reactie van
Rene
Kan ik die hond van jullie even lenen, ik ben ook mijn bankpas kwijt..

Reactie van
sander haven
23 September 's avonds rond acht uur St. Jean de Losne kwamen we jullie tegen. We hebben uitbundig gezwaaid. Goede reis!

 Mei
2017
  
 Juli
2017
print-versie