|
|
| Maandag 5 | tot en met maandag 12 september. We moeten persé via het canal d'Abbecourt terug, omdat de stuw van Vic sur Aisne eind augustus verzakt is, waardoor het waterpeil nu anderhalve meter lager staat. En aangezien er een nieuwe stuw in aanbouw is (wat vast ook de oorzaak is van dat verzakken…) wordt de oude niet meer gerepareerd en blijft de Aisne waarschijnlijk tot half maart gestremd. Volgens VNF heeft de scheepvaart daar weinig last van: via Abbecourt zou het maar drie uur omvaren zijn. Maar ze vergeten dat de bruggen op de Aisne een stuk hoger zijn, en dat de diepgang in theorie wel gelijk is, maar dat je in de praktijk via de Aisne toch wel wat meer tonnen mee kunt nemen… Diverse collega's hebben dan ook al moeten lichten, en het heeft ook al 'n stuurhut gekost. In het canal du Nord is het weer prachtig nazomerweer, zodat buurvrouw en ik heel wat pandjes meelopen met de honden, soms al 's morgens in alle vroegte. In Antwerpen gaan we maar in het Asiadok liggen, ook al moet je daarvoor nu apart havengeld betalen aan de gemeente, want van het hele weekend in de zeehaven liggen klotsen word je ook niet blij, plus dat je in de weg ligt. En dus kan ik zaterdagmiddag nog lekker even de stad in (juist, naar de Kloosterstraat…) en gaan we 's zondags naar de markt voor mediterrane lekkernijen terwijl de buren op Tara passen (nadat we eerst een rondje park met haar gefietst hebben). Op de terugweg heeft Thijs een lekke band, dus bied ik aan terug te lopen: kan ik onderweg nog wat windowshoppen. En, bedenk ik me als ik er langs loop, 'ns een keertje naar het Rubenshuis, wat al eeuwen op mijn lijstje stond. Als we 's maandags leeg zijn, zijn we meteen weer aan de reis, om de volgende dag in Stein kunstmest te laden voor Moislains.
|
| Dinsdag 13 | tot en met vrijdag 23 september. Net op tijd in Stein: de eerste van onze partij van drie schepen heeft 's avonds nog geladen, en de tweede is dan ook al bijna vol als wij aankomen. Intussen zijn we onderweg gek gebeld door de laadploeg, omdat wij volgens hun planning als tweede moesten laden, en vanmorgen begon dat bij de volgende laadploeg opnieuw, terwijl we toch echt nummer drie waren. In Maastricht gaat Thijs bunkeren, en spring ik meteen in de trein om de post op te halen, even door de tuin te lopen, bij broer en schoonzus te eten, en dan 's avonds laat nog terug te reizen. De volgende dag ben ik helemaal uitgeteld, maar dat komt mede door de drukkende warmte. En ik word natuurlijk ook een jaartje ouder ;-) Achteraf bezien had ik ook best de volgende dag terug kunnen reizen, want zaterdagavond liggen we al bijtijds in het pand van Moislains, terwijl we pas maandagmiddag hoeven te lossen. We zijn voorbereid op een periode van lang wachten op een volgende reis, want sinds de zomer is er in Frankrijk geen gram werk. Dat komt doordat de oogst dit jaar bijzonder slecht is door de vele regen dit voorjaar. En voor dat wat er is, wordt ondanks de slechte kwaliteit waarschijnlijk een hoge prijs gevraagd, terwijl elders in Europa en op de wereld recordoogsten zijn binnen gehaald. Maar goed, het is nog steeds mooi weer, en we hebben nog genoeg verfwerk: het gangboord nog 'n keer, de den nog 'n keer, de bulb aanpakken,… Voor Tara liggen we hier in Moislains ook prima: je kunt zover fietsen als je wil langs het kanaal, of 'n pandje met passerende buren meelopen. Verder mag ze iedere dag in de fietsmand mee naar de bakker, die dan naar buiten komt om haar te aaien. Op vrijdagmiddag om half vijf, als het bovenste stukje den net in de verf zit, gaat de telefoon: of we woensdag in Stein willen laden voor Marquion. Dat willen we natuurlijk wel, al is het een beetje gek om op weg naar je laadplek je losplek al voorbij te varen. Net als onze voorbuurman vertrekken we maar meteen (ja, je kunt net rond bij de silo) al houdt dat wel in dat we de luiken in de verse verf moeten leggen.
|
| Zaterdag 24 | tot en met maandag 26 september. Zaterdagavond komen we nog tot Kerkhove. Voor de sluis is een maïsveld, wat een super speelterrein blijkt voor Tara. Baasje in de mais zoeken is heel leuk, maar een maïskolf terug vinden is nog een veel grotere uitdaging! Morgen zouden we eigenlijk een vrije zondag hebben, maar we besluiten maar wat euro's te spenderen om die ene dag die we in theorie over hebben, in Nederland vrij te hebben. De Vlaamse waterpolitie blijkt ook bezig met zondagswerk. Een tegemoetkomende collega, waar ze in sluis Asper niet aan boord konden komen, wordt alsnog in Oudenaarde gecontroleerd. Onze voorbuurman, die daar om moest lachen, is vervolgens zelf de pineut. Terwijl hij nog gecontroleerd wordt, gaan de deuren open en varen wij vast de sluis uit, lol. Maar blijkbaar hebben ze opdracht een 'waterdichte' controle te houden, want aan Merelbeke staan de heren óns weer op te wachten ;-) 's Avonds vinden wij het aan Steendorp wel weer genoeg. Op dit tijdstip, blijkbaar etenstijd, zijn er voor de verandering even geen wielrenners op de dijk, zodat Tara (als we de huizen met katten, konijnen en cavia's voorbij zijn ;-) lekker los kan rennen. De volgende dag komen we net in Stein.
|
| Dinsdag 27 | tot en met maandag 3 oktober. Ik was eerlijk van plan om de post weer op te gaan halen, maar heb eigenlijk helemaal geen zin in een nóg lastigere op-en-neer reis dan vorige keer (nu eerst nog met de bus naar Sittard). En blijf dus maar lekker aan boord om plekjes bij te werken in het ruim en de voorraden aan te vullen. Achteraf maar goed ook: 's avonds worden we al geladen. Voor de verandering varen we daarna maar weer eens via de Sambre naar Frankrijk, dat Albertkanaal hebben we de laatste tijd wel vaak genoeg genoeg gezien. 's Zondags arriveren we alweer op onze bestemming. Het laatste pand, Palluel-Marquion, doe ik zoals gewoonlijk met de fiets. Normaal moet ik langzaamaan doen, omdat je fietsend veel sneller bent dan varend, maar nu kan ik bij de buren op Thijs wachten. Alleen Tara mag niet naar binnen: die moest onderweg even lekker door een platgereden vogel in verregaande staat van ontbinding rollen… Even later komen ook de andere buren binnendruppen voor koffie (met vlaai ;-) en 's avonds gaan we met z'n allen gezellig pizza eten in Cambrai. Omdat de buren die eigenlijk als zesde moesten lossen dinsdag in Nederland moeten zijn, mogen ze van de rest als derde lossen, zodat ze zeker nog op tijd leeg komen. Zij melden vervolgens het schip wat eigenlijk als derde moest lossen leeg, die meldt het schip wat eigenlijk als vierde moest lossen leeg, enzovoort, zodat iedereen z'n 'toer' houdt. Ook al lost de kraanmachinist zo vlot, dat het erop lijkt dat we vandaag alle zes nog met gemak leeg gaan komen. Maar om vier uur gaat hij opeens naar huis, ook tot verbazing van de vrachtwagenchauffeurs, die nog een vrachtje kunstmest kwamen ophalen. Volgende verrassing is dat we 's avonds alle zes ook al weer aan de reis zijn. Wij mogen donderdag in Gent laden voor Ribecourt.
|
|