LOGBOEK AUGUSTUS 2016

 Juli
2016
 
September
2016
Maandag 1Fini les vacances: hoog tijd om eens met schilderwerk te beginnen. De den schreeuwt het hardst om een nieuwe verflaag, maar daarvoor moeten eerst de afmetingen, het europanummer en www.picaro.nl eraf gepeuterd worden. Mooi klusje voor op de Schelde: net voor Merelbeke ben ik klaar. Omdat het zo rustig is, komen we nog zonder het laat te maken tot Steendorp.

Dinsdag 2Eerst zien dan geloven, dachten we gisteren, toen we bij het voormelden te horen kregen dat ze ons misschien nog vandaag, dat wil zeggen nog vóór onze melddatum, leeg zouden maken. Want meestal hebben wij weinig geluk met lossen in Antwerpen. Maar omdat er zoveel schepen met koolzaad afgekeurd zijn, kunnen we inderdaad direct doorkomen. Tijdens het wachten mag Tara even rollebollen met een andere jonge scheepshond. De dames kunnen het bijzonder goed met elkaar vinden: het lijkt meer knuffelen dan stoeien. Na nog geen anderhalf uur zijn we leeg, en vertrekken dan maar meteen richting Den Bosch. Want niet alleen hebben we vrijdag weer een begrafenis, het ziet er ook naar uit dat het wel eens een tijdje kan gaan duren voor we weer aan de reis zijn.

Woensdag 3tot en met maandag 15 augustus. Veel dingen gedaan die onder het varen een stuk moeilijker of zelfs onmogelijk zijn: gangboorden bijgeplekt en geverfd, dennen geschuurd, geplekt en twee keer in de grondverf gezet, 'dashboardplank' kaal geschuurd en drie keer vernist en de stuurstoel opnieuw laten bekleden. Verder nieuwe denstickers besteld, plekjes bijgewerkt op de stuurhut, de voorraden aangevuld, onkruid bestreden en de hond tevreden gehouden. Haar interesse in konijnen is niet merkbaar toegenomen, dus die 'vangst' was gelukkig maar een ongelukje. Van een sociaal leven is deze keer niet veel gekomen. Ook niet virtueel: de enige site waar we naar gekeken hebben is buienradar… Toch nog sneller dan verwacht hebben we weer een reisje: Gent – Vailly.

Reactie van
Sylvain
Onderhoud is uiteraard nodig op een spits. Jullie schip (op de foto's) te zien ziet er alijd fraai uit !
Blijkbaar is het soms (lang) wachten op een reis.

Reactie van
Picaro
Nou, 't is geen jachtje…daar hebben we teveel andere hobby's voor ;-)

Dinsdag 16Dus terug naar België maar weer. Maar we hebben geen spijt van ons 'omweggetje': in Antwerpen lig je meestal tussen andere schepen, dus veel lastiger met verven en van boord gaan, en voor drie treinretourtjes kun je ook op en neer varen. Alleen komen we 's avonds niet meer in België: bij de Volkerak en sluis Terneuzen moeten we zo lang wachten, dat we het in Terneuzen wel geloven: morgen toch pas als derde laden.

Woensdag 17Als we het Sifferdok binnenvaren worden we opgeroepen door een Franse collega, die voor ons nog een affiche van het Pardon de la Batellerie in Béthune bewaard heeft, waarop de Picaro prijkt. (Een Nederlands schip… dat zal wel een paar Fransen zeer gedaan hebben ;-) Vervolgens gaan we bij andere buren langszij, waarmee we onder het genot van een kopje koffie gezellig bijpraten tot we aan de beurt zijn om te laden. In Evergem maken we even vast om een fiets te droppen (bij de maker van de foto waar het affiche op gebaseerd was…) en ook weer even bij te praten. En dan gaan we richting Leie, want we willen de tijdelijke sluis in Harelbeke wel eens zien, die aangelegd is voor de bouw van een nieuwe sluis. Misschien kan WenZ die nadien nog wel aan VNF verkopen!

Donderdag 18Duidelijk nog vakantietijd: het is zo kalm op het water dat we op onze sloffen tot Palluel komen. Ook op internet is het lekker rustig, zodat ik zó klaar ben met twee weken mail etc. bijlezen.

Vrijdag 19Een 47 meter achter ons, en daarachter een canal du Nord, zodat we niet bang hoeven te zijn voor oplopers, en de hele dag lekker alleen kunnen schutten. Helaas een trage pousseur voor ons, waardoor de gang eruit is, maar we hebben toch alle tijd om op onze bestemming te komen. 's Avonds potentiële zij-instromers op visite, die vast een verkenningsrondje Frankrijk gedaan hebben.

Zaterdag 20Prachtig weer, zodat ik maar eens met Tara van Campagne naar Sermaize fiets (want Palluel – Marquion zag ik gisterochtend nog vóór de koffie toch niet zitten ;-) Eigenlijk een van de mooiste stukjes van het kanaal dit: niet van die eindeloze velden, maar veel kleine, omhaagde weilandjes. En waarschijnlijk kun je in plaats van helemaal via het jaagpad ook een groot deel door het bos fietsen, dat gaan we volgende keer proberen. Als we 's avonds boven Couloisy vast willen maken, zien we op de AIS dat er nog net een afvaart uit de Vic komt. Zucht, dan maar door. Als we net voorbij de palen zijn, blijkt de afvaart beneden Vic vast te maken. Tot wij er zijn: dan maakt hij los en gaat door. Wil zeker niet bij ons liggen…

Zondag 21Om gedoe over laad- en losvolgorde met onze altijd wat gestresseerde achterbuurman te voorkomen, heb ik maar niet op internet gekeken of er vandaag soms een brocante in Soissons is. Dus is het een aangename verrassing als er bij aankomst in Vailly een rommelmarkt op de kade blijkt te zijn. Een echte rómmelmarkt, maar helaas dreigt het te gaan regenen en zijn de meesten al aan het inpakken. Als ik bij een van de kramen een oud blikje bekijk, mag ik het dan ook zo meenemen. Even later komt er nog iemand met een doos kopjes naar het schip, of ik die ook wil. Nee, die hoef ik zelfs niet ;-)

Reactie van
Ton van Seeters
"Schippers van de PICARO"
Bedankt voor de mooie verhalen en foto's in 2016.
Fijne feestdagen gewenst
en
dan weer vol aan vooruit in 2017.
Ton.

Reactie van
Rene
Sluit me bij de beste wensen aan, en bedankt voor het leesplezier tot nu toe.

Reactie van
Hans
Goede feestdagen en een Voorspoedig 2017 wens ik de bemanning van de PICARO toe.

Hoop weer snel te kunnen genieten van jullie dagboek.

Reactie van
Piet
Ook de allerbeste wensen voor 2017. Dat alles maar goed en gezond mag verlopen. En…. ik maakte me een beetje ongerust.

Maandag 22Omdat er vandaag niet alleen gelost, maar ook nog geladen moet worden aan de kade, schuiven we een kaaitje verder. Als ik een stukje met Tara ga lopen, passeer ik een visser met een Nederlandse auto. Altijd leuk om dan 'bonjour' met 'goedemorgen' te beantwoorden ;-) Hij blijkt voor de karpers te komen, waarvan er in dit stuk blijken veel zitten. Misschien doordat het deels oude rivierbedding is. De visser vraagt of hij zijn roeibootje even langszij mag leggen om naar de supermarkt te gaan, dan hoeft hij niet alles op te bergen. Als dank brengt hij een stokbrood en twee croissantjes voor ons mee. Het is hier in Vailly trouwens bijna een Nederlandse kolonie: aan de overkant ligt het helemaal vol Nederlandse (en Belgische) spitsen. Dat stuurt onze plannen om op het hoekje van het oude zwembad aan de huid te gaan werken wel even de war. Dan het kantje waar we nu aan liggen maar vast van brandnetels en bramen ontdoen.

Dinsdag 23Als we leeg zijn blijkt 'ons' kaaitje echter in beslag genomen. Niet door een schip, maar door een wespennest. Gisteren tijdens het snoeien vlogen er al een paar rond, maar inmiddels zijn het er zoveel dat het niet leuk meer is. Zeker niet met een hond die alle beestjes interessant vindt. Tja, wat nu, want aan de overkant is nog steeds geen plek. Dan maar naar de overnachtingskade beneden sluis Saint-Audebert, waar ook al een collega ligt. Omdat dat muurtje aan de hoge kant blijkt, besluiten we er net voor te blijven liggen. Na het nodige op en neer geschuif om een plekje te vinden waar we (leeg..!) tegen de wal kunnen komen, en om onze damwandhaken in de keiharde grond gewurmd te krijgen, kan de volgende 'ontgroening' beginnen. Het sikkeltje beschiet er hier niet aan: ook de hogedrukspuit en snoeischaar moeten ingezet worden om de wal begaanbaar te maken. Maar dan hebben we ook een keurig gemaaid kantje in the middle of nowhere. (Dat zal nadien wel weer boze opmerkingen van collega's aan het adres van VNF opleveren :-) Inmiddels begint het knap warm te worden, er wordt voor komende week dan ook een hittegolf voorspeld. Daarom maken we aansluitend eerst het ruim maar eens extra goed schoon… zalig koel daar!

Woensdag 24tot en met zondag 4 september. Hoe overleef je een hittegolf… De beste manier is natuurlijk door rustig met een goed boek en een koel glas onder een boom te gaan zitten en af en toe een frisse duik te nemen. Helaas staat hier geen enkele boom, noch iets anders wat enige schaduw biedt. Dus graven we maar alle parasols en lappen op die we hebben, om aan de wal een zitje te creëren en aan boord de zon te weren. Zwemmen zit er ook niet in: het water is hier ter plekke nogal troebel, en je komt er via de damwand ook niet gemakkelijk in. Dus hangen we de dekwasslang maar op het blauwe bord als buitendouche. Af en toe stappen we daar met kleren en al onder (burkini's zijn op dit moment tenslotte een 'hot item' in Frankrijk ;-), om nog wat langer van het verdampingseffect te kunnen genieten. Tara krijgt een oud babybadje om in te poedelen ('neee, ik wil er niet met vier poten tegelijk in') en later ontdekken we een wildtrap waar ze prettiger kan pootjebaden. Dat lui zitten lezen gaat ook niet op, want we waren hier eigenlijk gekomen om te werken. Maar tussen 11 en 5 uur lukt dat echt niet. Tussen 12 en 4 is het zelfs te heet om onder de parasol te zitten, dan is het alleen maar binnen voor de ventilator uit te houden, en is aan de computer zitten zelfs al teveel inspanning. Een enkele keer fiets ik 's middags door het bos aan de overkant naar de supermarkt (en wip dan meteen even bij de tijdelijke brocante er tegenover binnen, al stroomt het water daar over je rug…). Koken doen we buiten, ofwel op de bbq, ofwel met een elektrisch kookplaatje. Tara (echt) uitlaten kan ook alleen maar 's morgens vroeg en 's avonds laat. De ene keer gaan we fietsen, de andere keer (als de buurvrouw mee gaat) lopen, wat dat aangaat is dit wel een prachtig plekje. Los op de wal blijft ze redelijk bij het schip in de buurt, maar je moet haar wel in de gaten blijven houden, anders zwerft ze al snuffelend weg. Ondanks de korte werkdagen krijgen we de zijen zwart, het voordek en de ijken grijs, en de den een paar keer in het wit. Al met al gaan we daarvoor zo vaak rond (daarom wilden we ook graag in dit pand blijven liggen) dat we 's morgens steeds even na moeten denken hoe we nu weer liggen… En dan zijn we toch nog eerder dan verwacht aan de reis, om koolzaad te laden voor Antwerpen. Voor een flutvracht, maar we kunnen wel ter plekke laden. En nog wel samen met Tara's beste vriendinnetje, ongelooflijk hoe twee kunnen stoeien en knuffelen! De laatste dag van ons verblijf in Vailly is de hittegolf echt voorbij, en is het opeens herfst.

 Juli
2016
  
 September
2016
print-versie