|
|
| Dinsdag 1 | Het jaagpad tussen de sluisjes van Mol is altijd al een leuk stukje om te lopen maar daarachter blijkt ook een mooi bospad te liggen. Tara gaat hier helemaal uit haar dak: tegen de hellinkjes op racen en weer omlaag sprinten, onder boomstammen door kruipen, er overheen springen, even naar het jaagpad hollen, terug het struikgewas in duiken… Normaal zie je die witte flits goed gaan in het bos, hier tussen de berken valt ze minder op, maar ze komt wel meteen als ik roep. 's Avonds arriveren we op onze bestemming, waar de voorbuurman al bijna leeg is. Morgenvroeg een paar vrachtwagens lossen, en dan zijn wij al aan de beurt!
|
Reactie van
Piet | Beste luitjes,ik volg jullie uiteraard op de Webside maar sinds kort ook op het AIS systeem. Maar…. Vorige week waren jullie volgens AIS in Wesel en nu bij Amsterdam. Hebben jullie een dubbelganger? Vriendelijke groeten en goede reis naar Sete.
|
Reactie van
Picaro | Hieruit blijkt maar weer eens hoe onbetrouwbaar Marine Traffic (niet hetzelfde als AIS) is. Er vaart inderdaad regelmatig een ander schip onder onze naam. Zelf zitten we op dit moment in het canal du Nord, richting Nederland.
|
Reactie van
Arnold | Beste vrienden,
Al bijna 2 maanden geen update? Is er iets aan de hand? Toch niets vervelends hoop ik.
Namens vele trouwe volgers hoop ik dat jullie snel weer te volgen zijn.
Vriendelijke groet
Arnold
|
Reactie van
Picaro | Alleen maar gebrek aan tijd…
|
| Woensdag 2 | tot en met 9 maart. Met de trein een leen-auto ophalen, boodschappen doen, naar de kapper, de tandarts, de opticien, etentje met de buren omdat we al zo vaak met ze mee hebben mogen rijden, familiedineetje, twee verjaardagen, naar de Jeroen-Boschtentoonstelling, computers en telefoons op gang helpen, tafel verhuizen, enzovoort. Als de hele to-do list net afgewerkt is, gaat de telefoon: of we vrijdag in Vlissingen cellulose willen laden voor Soissons. Ja, dat willen we wel. Normaal gaan we nooit naar Vlissingen omdat we niet met een diep schip over de Westerschelde willen, maar met cellulose lig je natuurlijk lekker vlot. En dit reisje komt ook mooi uit voor onze werfafspraak in week 15.
|
| Donderdag 10 | Van Weert naar Hansweert. We hadden gedacht dat we maar tot Antwerpen zouden komen, maar de sluizen en het tij zijn ons gunstig gezind.
|
| Vrijdag 11 | Bij aankomst in Vlissingen krijgen we te horen dat we pas vanmiddag kunnen laden, in plaats van zoals gepland om 12 uur. Dat is een tegenvaller: nou moeten we vanavond nog pal tegen stroom op naar Terneuzen varen, want anders wordt woensdag lossen wel erg krap. Tijdens het wachten graven we de deklastkleden, -latten en -klemmen maar vast op, want die pakken cellulose steken waarschijnlijk boven de den uit (normaal kun je de luiken er wel bovenop leggen om ze tegen water van boven te beschermen, maar op de Westerschelde kun je ook wel eens een plons water van opzij krijgen…), plus de hijstouwen waarmee de gebinten er zo nodig uit getild kunnen worden (om bovenin het ruim wat meer ruimte te hebben). Tegen vier uur krijgen we via de buurman te horen dat we straks aan de andere kant van de zeeboot kunnen gaan laden. Daar blijken we aan een rustig, afgezet stuk kade kade te liggen, en nu ook nog gelijkvloers. Dus zetten we Tara nog even op de wal, om te voorkomen dat we straks in het donker op de Westerschelde met een hond die steeds naar buiten wil zitten. Even later komt er een veiligheidsman aangereden om te zeggen dat toch wel dat levensgevaarlijk was, want er had zomaar een voertuig over de kade kunnen rijden, en of we de veiligheidsvoorschriften niet gelezen hebben, enzovoort. Hij moet zelfs Thijs z'n ID-kaart hebben, en misschien krijgen we ook nog een schriftelijke waarschuwing thuis. Tjongejonge… het zal je baan maar zijn. Vervolgens komt de laadploeg melden dat ze eerst nog even koffie gaan drinken en dan beginnen. Het gesprek komt op de veiligheidsinstructies en min of meer voor de grap vragen we of we dan 'het busje' hadden moeten laten komen om de hond uit te laten. Dat blijkt dus serieus zo te zijn! Het wordt echter nóg gekker: na een half uurtje komt de voorman zeggen dat we van de 'safety officer' voor straf niet meer mogen laden. Zelf vindt hij het ook een buitenproportionele maatregel, maar de directie schijnt persoonlijk aansprakelijk gesteld te worden als wat er gebeurt, enzovoort. Enigszins verbluft bellen we naar kantoor, waar de eerste reactie ook, letterlijk, sprakeloosheid is. Er blijkt echter niet aan te tornen. Na het eten varen we dus maar onverrichter zake naar Terneuzen.
|
Reactie van
bert van der tang | Tja, het is niet fijn zoiets mee te maken, maar het veiligheidsbeleid wordt in z'n algemeenheid inderdaad zo nageleefd…
Moet uiteraard wel grondig vooraf gecommuniceerd worden aan de belanghebbenden. (ben zelf ooit ook opgepakt in een containerhaven omdat ik te voet een foto wilde maken van de kont van een schip)
|
| Zaterdag 12 | tot en met 14 maart. Waar we maar van de nood een deugd maken: dynamo laten repareren (die het bij vertrek uit Weert begeven bleek te hebben), naar de bieb (durf wel weer wat boeken te lenen nu ik zeker weet dat ik ze over 'n maand in Maasbracht kan inleveren), naar de Blokker om m'n Douwe Egberts-punten in te wisselen (voor een van de twee, of beide, ook failliet gaat) bunkeren (wat in Nederland toch voordeliger is dan in België) en de voedselvoorraden aanvullen. Verder moet het vooronder opgeruimd worden, want het deklastmateriaal lag natuurlijk helemaal onderop omdat het bijna nooit meer gebruikt wordt. Verder babbelen we wat met buren (iedereen denkt dat we een grapje maken…) en gaan we lekker met Tara langs de Westerschelde fietsen. Want op de een of andere manier hebben we toch een beetje vakantie-gevoel (al is het dan wel een vrij dure vakantie voor Zeeuwse begrippen ;-)
|
| Dinsdag 15 | tot en met donderdag 17 maart. Omdat het, zoals gewoonlijk in het voorjaar, verder nogal rustig is met werk van Nederland naar Frankrijk hebben we, in overleg met kantoor, maar besloten onze voorziene terugreis van Frankrijk naar Nederland te gaan doen. Als het charter binnen is vertrekken we richting België. Waar we prompt politiebezoek krijgen. Gelukkig blijkt de agent een Heidewachtelliefhebber, want hij krijgt wel wat witte haren bij ons… Na alle schaalvergrotingswerken dachten we inmiddels wel zonder ballast via de Leie naar Frankrijk te kunnen varen, maar aan de brug van Wervik gaat dat maar nèt goed. Omdat er in het canal du Nord weinig te doen is schutten we overal alleen. En zijn we, ondanks het iedere avond vroeg vastmaken, nog veel te vroeg in Ribecourt. Waar we maandag kunstmest gaan laden voor Utrecht.
|
| Vrijdag 18 | tot en met zondag 20 maart. Lang klusweekend. Thijs aan het schip en ik aan de pc: stages 'coördineren', voorbereidingen treffen voor 'de beurs' in Gorinchem en overleggen over het 'strategische project' van VNF. Zondagmiddag gaan we gezellig met de buren lunchen in het dorpsrestaurant en maken we, zoals iedere dag hier, een mooie boswandeling.
|
| Maandag 21 | tot en met woensdag 30-3. Mede vanwege Pasen hebben we een lange aankomstdatum. De eerste dagen zitten we in 'het rijtje' en maken we nog 'normale' vaaruren, maar als we op de Zeeschelde 's middags het tij net tegen dreigen te gaan krijgen, houden we het in Steendorp voor gezien. Dus heeft Tara, die deze week trouwens voor het eerst loops is geworden, geluk. En Thijs de volgende dag ook: op z'n verjaardag 's morgens vers brood en 's middags éclairs bij de koffie. Na die koffie is het alweer hondenuitlaattijd, nu bij de Volkerak. Waar het bos een stuk kleiner, maar wel veel fazantrijker, is dan ik me van de wandelingen met Kia herinner ;-) De dag daarop eindigt ook weer bijtijds, in het gezellige Gorinchem. Waar we Thijs z'n verjaardag dunnetjes overdoen met de familie, en ik me ook nog een dagje prima vermaak op de mega-snuffelmarkt. De volgende dag schuiven we door naar Vianen - waar Tara er in de uiterwaarden op uit wil met een leuke (maar gelukkig gecastreerde…) Duitse Staande. Omdat ze onze kunstmest nog steeds niet nodig hebben, ga ik de dag daarop maar op m'n gemakje boodschappen doen. Om bij terugkeer te vernemen dat we vol gas naar Utrecht moeten, aangezien het lossen van onze voorganger veel vlotter is verlopen dan verwacht. Just in time arriveren we onder de kraan. Hoewel het geen geweldige plek is, blijven we na leegkomst nog maar een nachtje in de haven plakken, om ons spoelwater netjes af te geven, de watertank te vullen en morgenvroeg nog even kennis te kunnen maken met potentiële zij-instromers die een paar dagen met onze achterburen meegevaren hebben.
|
| Donderdag 31 | tot en met maandag 4 april. Na een ontbijt van koffie met appeltaart (ja, doe maar gezond…) vertrekken we richting Den Bosch, want we hebben nog anderhalve week over voor we in Maasbracht terecht kunnen. Voor we goed en wel de haven uit zijn gaat de telefoon: of we maandag misschien in Weurt willen liggen voor een walstroom-demonstratie. Ach ja, dat is weer eens wat anders. Alleen heeft het dan geen zin meer om naar Den Bosch te gaan. Tiel misschien? Na even dubben besluiten we dat het wel een stukje om, maar vervoerstechnisch het meest praktisch is om maar gewoon naar onze thuishaven te varen. Waar we onder meer een hekje plaatsen om Tara binnen, en andere honden buiten te houden. Op zondagmorgen geven we het schip een grote boen- en opruimbeurt (was ook hard nodig) en vertrekken dan richting Grave, waar we nog familiebezoek krijgen. De volgende ochtend door naar Weurt, waar we een exclusief plekje toebedeeld hebben gekregen: net voor de post! Tara vindt het er ook fantastisch: een privé-grasveld met vluchtende ganzen… Als de walstroom-op-biogas-demonstratie afgelopen is ga ik nog even met het publiek mee naar binnen voor een mini-symposium over vergroening van de binnenvaart. De meeste deelnemers lijken te denken dat schippers niet aan de walstroom willen vanwege de kosten, maar ik vraag me af wat ze er van zouden vinden als ze zelf 's avonds na hun werk nog naar de schuur moesten lopen om vijftig of meer meter kabel tevoorschijn te halen en uit te trekken, en daar vervolgens via een app of sms stroom op moeten zien te krijgen, terwijl je met je eigen installatie na één druk op de knop kunt gaan koken… (Om dat aantrekkelijk te maken, zou het toch minstens gratis moeten zijn ;-) Helaas moet ik de bijeenkomst vroegtijdig verlaten vanwege een niet te onderdrukken aanval van kriebelhoest (virusje mee gekregen op de rommelmarkt vermoed ik…), waarna we maar richting Sambeek vertrekken. Tja, vaartechnisch is het waarschijnlijk niet verstandig, en het blijft zonde van de bomen, maar de Maas is toch wel een stuk mooier geworden van die ontstening van de oevers. Het lijkt haast wel de Saône…
|
|