|
|
| Dinsdag 1 | La rentrĂ©e, de scholen zijn weer begonnen, de regering komt met allerlei nieuwe maatregelen, de eerste stakingen worden al aangekondigd, kortom, de Fransen gaan er weer tegenaan! Mij stemt 1 september juist altijd een beetje weemoedig, zo van 'het is weer voorbij, die mooie zomer…' Het weer sluit daar naadloos bij aan: het regent en is een stuk frisser dan afgelopen dagen.
|
| Woensdag 2 | Ik ga wandelen en neem mee: een riem, een zakje, een fluitje, gewone snoepjes, extra lekkere snoepjes,… en o ja, ook nog een hond. Een flesje shampoo is ook geen overbodige luxe, als madame door een niet zo verse vis gaat liggen rollen. Dus dat wordt douchen. Gelukkig hebben we een extra lange doucheslang die door het raampje naar buiten kan, maar zoals al onze honden wacht ze met uitschudden tot ze binnen is. Maar het is wel een mooi park, daar achter het verlaten sluiswachtershuis van Sarry.
|
| Donderdag 3 | In Vitry en Frignicourt liggen bekende buren, maar als we daar langs komen is het toch echt te vroeg om te stoppen. Want zo'n ruime losdatum hebben we nou ook weer niet. Dus komen de buren 's avonds maar met de auto naar ons toe. Inclusief hond, zodat Tara kan wennen aan 'vreemde' honden op haar terrein. Vanmiddag op de sluis ging het aanvankelijk even mis, maar nu wil ze wel weer stoeien met die 'witte reus'.
|
| Vrijdag 4 | Ondanks de vele jachten, die nu ook allemaal deze route moeten nemen, en ondanks de lage afvoer van de Marne, staat het kanaal goed op peil. Maar we zijn toch blij dat we veiligheidshalve maar 230 ton aangenomen hebben, want in 'de waterplantensector' is de gang er aardig uit. 's Avonds kruisen we de eerste lege tegenligger. Die biedt aan dat we wel op zijn spudpaal mogen overnachten, dus daar maken we maar dankbaar gebruik van. En dus kan Tara vanavond weer met een grote herder spelen. Daarna blijven we gezellig buiten zitten kletsen, tot het donker en koud wordt. En dan moet er nog even gekookt worden :-(
|
| Zaterdag 5 | Na een week sluis-op-sluis en twee avonden lang doorspelen (en na binnen 24 uur twee hoektanden en een kies kwijtgeraakt te zijn) heeft ons hondje vandaag een baaldag. Het weer is ook niet om over naar huis te schrijven: in Joinville ga ik zelfs met m'n winterjas aan boodschappen doen.
|
Reactie van
KVM | Tara heeft echt een flinke groeischeut gekregen zeg !
Wat het weer betreft : Wij zijn gewoon thuis hoor…
Groetjes daar!
|
| Zondag 6 | Als we opstaan heeft het gesneeuwd… binnen dan: Tara heeft een bolletje garen gepikt, helemaal afgerold, en het tempex klosje dat er in zat volledig versnipperd. Buiten belooft het daarentegen weer een zomerse dag te worden. Gisteren twee jachten laten passeren, maar die zitten nu weer achter ons. Even later zijn er nog een paar bij gekomen, maar het heeft weinig zin om ze voorbij te laten, want dan zitten ze zo weer op onze voorburen te hikken. Nadeel is dat ze nu steeds een schutting water onder ons uit trekken, voordeel dat er zo tenminste gegroepeerd geschut wordt. Zeker na Bologne, daar krijgt zowel de automaat voor als achter ons een black-out.
|
| Maandag 7 | In de handsluizensector krijgen we tot onze verrassing een Nederlandse sluismeester mee, al woont hij dan al jaren in Frankrijk. Dat zal af en toe toch wel even slikken zijn voor 'n Hollander, zo'n werkgever… In Jorquenay heeft de historische draaibrug helaas definitief plaats gemaakt voor een klapbrug, die het overigens nog niet doet (voor 't wegverkeer). De afgelopen dagen zijn we de voorburen hard ingelopen, mede doordat we een paar keer 's avonds nog net een paar minuten voor zeven groen licht kregen. Vanavond hebben we weer geluk: precies om 19 uur de tunnel in. De voorburen zijn ook niet meer af gekomen, waardoor we met z'n drietjes voor sluis 1 aan de SaĂ´nezijde liggen.
|
| Dinsdag 8 | Ook vandaag kruisen we weer de nodige ledige tegenliggers, ik ben maar gestopt met turven hoeveel. Desondanks maken we een mooie dag: 28 sluizen. Ondertussen ben ik maar weer eens begonnen met plekjes bijwerken op de den, in de hoop dat het in het zuiden nog verfweer is als we leeg zijn. Hoewel dat niet meevalt, met die druppende sluismuren, waar ook nog planten en andere troep vanaf vallen. En dan ook nog een 'behulpzame' pup…
|
| Woensdag 9 | Dat laatste stuk kanaal is altijd hetzelfde: 's morgens denk je nog 'nou we gaan er bijtijds uit komen, zodat we nog een mooi stukje SaĂ´ne kunnen doen' en dan wordt het toch nog namiddag voor je het hoekje om gaat. En dan struikel je in Auxonne. Net als de voorburen Ă©n de achterburen.
|
| Donderdag 10 | De achterbuurman wil graag eerst afschutten, zodat hij vrijdag nog kan lossen in Villefranche. Vooruit dan maar, hoewel onze losdatum ook krap wordt: in 4 dagen van Heuilley naar de brug van Frontignan lukt nog wel op winterdag, maar nu er nauwelijks stroom loopt, worden dat toch hele korte nachtjes. Dus bellen we maar of het lossen ook dinsdag kan. Gelukkig zijn ze daar in het zuiden niet zo moeilijk. Onderweg belt de voorbuurman nog of wij misschien twee kisten van Chalon naar Parijs willen brengen. Totaalgewicht 20 ton, maar ja, we moeten hoe dan ook afbreken. Als we na de middagpauze desbetreffende bevrachter bellen blijkt het echter weer eens een dode mus: pas eind van het jaar te laden…
|
| Vrijdag 11 | Poeh, gisteravond om half twaalf vast aan Dracé en vandaag weer om 6 uur verder. Leuk is anders, als je al ruim twee weken aan een stuk door onderweg bent. Maar ondanks een dag uitstel zitten we nog steeds niet ruim in onze tijd. We waren bang dat Tara na al die tijd superactief geweest te zijn moeite zou hebben met terugschakelen, nu we opeens panden van 50 kilometer hebben, maar ze past zich mooi aan. Vandaag komt ze er, letterlijk en figuurlijk, ook nog goed vanaf: 's morgens een wandelingetje aan Couzon, 's middags in Loire en 's avonds in St-Vallier.
|
| Zaterdag 12 | Vandaag moet ze het met uitjes op de sluis doen. In Bourg-les-Valence zie ik Tara's laatste melk-hoektand op het asfalt vallen, maar meteen roept de sluismeester door de intercom dat de sluis al gaat zakken. Voor ze aan boord getild is, langs al die hekken en relingen, is het te laat om nog te gaan zoeken. Nou ja, drie van de vier terug gevonden is ook een mooie score, van Kia hebben we alleen een paar kiesjes. In de loop van de dag maken we alles windvast en kijken we regelmatig op MĂ©tĂ©o France, want voor de hele RhĂ´nevallei geldt code oranje. Het buienfront blijkt echter net langs ons heen te trekken. Maar dat betekent niet, dat we er geen last van gaan krijgen…
|
| Zondag 13 | Van de regen die achter ons gevallen is, hebben we vandaag alleen maar profijt: beneden Beaucaire gaan we opeens anderhalf keer zo hard als gisteren. De afvoer is hier dan ook binnen een dag verviervoudigd. Maar ook in de omgeving van Montpellier heeft het enorm gehoosd (plaatselijk is meer dan 300 mm gevallen, en er zijn zelfs stukken snelweg weg gespoeld) en al dat water is nu natuurlijk ook op weg naar zee. Onder meer via de riviertjes die het canal du RhĂ´ne Ă Sète, dat parallel aan de kust loopt, kruisen, zoals de Vidourle en de Lez. De sluismeester van Saint-Gilles meldt dat de Vidourle-kruising nog 30 centimeter van stremmen af zit (dan gaan de hoogwaterdeuren dicht) Ă©n dat er 8 tot 9 kilometer stroom loopt. Oef, dat is wel heel veel… Dus gaat buurman maar eens rondbellen, naar collega's die die oversteek al eens vaker met flinke dwarsstroom gedaan hebben. Iedereen zegt: niet doen, en binnen een dag is dat water wel weer weg. Maar ja, blijven liggen betekent wel dat wij onze losdatum weer een dag uit zouden moeten stellen, en je wil natuurlijk wel graag punctueel overkomen bij de ontvanger. Dus besluiten de heren eerst maar eens op de wachtplaats voor de kruising vast te maken en de situatie te gaan bekijken, omdat de stroming ook weer afhankelijk is van het waterpeil. Onderweg lopen we een grote buurman in. Die zegt 'Ik ga in ieder geval door, want vanavond komt er nog meer regen'. Maar die kan dan ook langs de palen glijden, die sinds de schaalvergroting in de oversteek zijn geplaatst. Voor spitsen staan die glijpalen echter net te ver uit elkaar, en bovendien kunnen we door die palen nu ook minder 'opsturen'. Bij de wachtplek aangekomen is het dus touwtje vast, fietsen op de wal, en vlug bij de voorbuurman kijken hoe het gaat. De dwarsstroom blijkt mee te vallen, maximaal 3 km/u schat Thijs. Dus nemen we maar een flinke aanloop… En dan houden we het wel voor gezien voor vandaag!
|
| Maandag 14 | Nu de Lez-kruising nog… De stroming is geen probleem, maar de doorvaarthoogte wel. Niet voor ons, maar wel voor onze grote collega's. Een duwboot komt absoluut niet onder de brug door, zo hoog staat het water in het kanaal, en onze (toch diep geladen) voorbuurman moet z'n stuurhut maximaal laten zakken, een en ander demonteren en flink gas geven. Inmiddels is het weer prachtig weer. Bij aankomst in Frontignan loop ik dan ook meteen met Tara naar (snif) 'Kia's strandje' in de Ă©tang. Door het hoge water is dat vandaag erg klein. Anders dan Kia vindt Tara pootjebaden maar niks, maar scharrelt liever door het struikgewas, op zoek naar wat eetbaars… Daarna samen met de buurvrouw boodschappen doen, terwijl de mannen met veel (jachten)spektakel door de brug varen, voor de picknick van vanavond… op het strand! Al dat zand vindt Tara geweldig, maar die donderende golven zijn wel erg spannend… Vervolgens varen wij nog even door naar Eaux Blanches, waar we morgen moeten lossen.
|
| Dinsdag 15 | Jawel, net op m'n verjaardag… Voor het feestgevoel bak ik zelf maar een taart, van onderweg geraapte appels. Die we, weer terug in Frontignan, samen met de buren soldaat maken. Daarna varen de buren naar de losplek en gaan wij nog even met Tara naar de Ă©tang. Het mosselfestijn stellen we maar uit tot morgenavond: dan zijn de buren er ook weer, en we hebben nog genoeg lekkers over van gisteren.
|
| Woensdag 16 | tot en met 23 september. De kop en de kont geverfd, de gangboorden en brug 'bijgeplekt', nog een paar keer met Tara naar het strand geweest, met de bijboot gevaren, de markt, een rommelmarkt en 'n stukje canal du Midi bezocht, bijna alle dagen bij de buren op 't voordek gegeten… Hoewel er nog genoeg aan het schip te doen valt, en we hier qua weer en omgeving ook nog láng niet weg zouden willen, moet er helaas toch ook weer wat verdiend worden. Net als we van plan zijn om dan maar leeg op te gaan lopen naar Chalons-en-Champagne, wordt er gebeld voor twee partijtjes kunstmest van Sète naar Salaise. Vorige week waren we daar ook al eens over gepolst, maar toen lagen onze ideeĂ«n en die van de bevrachter over vrachtprijs, tonnage en data nogal ver uit elkaar. Dus we dachten er nooit meer iets van te horen. Maar nu kan er opeens aan bijna al onze voorwaarden voldaan worden, zodat we onze terugreis toch voor een deel betaald kunnen doen. En nou maar hopen dat het niet weer zo hard gaat regenen…
|
| Donderdag 24 | Vanmiddag pas laden, zodat we de water- en broodvoorraad nog op 't gemakje aan kunnen vullen voor we naar de zeehaven varen. Waar we op ons 'favoriete' plekje mogen laden: de bauxiet-steiger. Gelukkig is het schitterend, windstil weer. Het laden is zo al gecompliceerd genoeg: er zit steeds verschil tussen het tonnage wat we volgens de chauffeurs en volgens de controleur (nog moeten) krijgen. Pas op het allerlaatste nippertje blijkt dat de verlader denkt dat we 300 ton gaan laden, terwijl we vanwege het RhĂ´nerisico 270 ton aangenomen hebben. Met als gevolg dat we, ondanks vijf ton extra achterin, flink voorover liggen. Maar goed, aangezien we de hele reis op diep water blijven is dat geen ramp, het ziet er alleen een beetje slordig uit voor de collega's.
|
| Vrijdag 25 | Terwijl de buren laden, maken wij schoon schip bij het VNF-kantoor in Caramus, waar speciaal voor dat doel een spoelwaterleiding is aangelegd. Als de plaatselijke chef vriendelijk komt vragen of alles naar wens is, draait Thijs het spuitstukje van de dekwasslang dicht om geen zoet water te verspillen – en plons, zegt het spuitstukje, waarvoor we zoveel moeite hebben gedaan om eraan te komen. Duikbril erbij, maar natuurlijk niet meer terug te vinden. Tegen die tijd zijn de buren ook zowat vol, en valt ons plan om nog even met Tara naar het strand te gaan ook in het water.
|
| Zaterdag 26 | Aangezien er op de RhĂ´ne weinig meer van wandelen zal komen, stap ik een stukje voor Saint-Gilles onder een brug aan de wal met hond en fiets. Omdat we niet zeker weten of ik overal langs kan, neem ik maar een walkie-talkie mee (mijn GSM heeft al 3 maanden niet meer aan de oplader gehangen, sterker nog, waar is dat ding eigenlijk…) Onderweg blijk ik geluk te hebben met een openstaand hek (en de vondst van een prachtige boomwortel!) maar bij de sluis kom ik toch alleen 'in overleg' binnen. Eenmaal op de rivier hebben we weer ontzettend geluk: er staat werkelijk totaal geen stroom, zodat we nu geladen nog beter lopen dan vorige ronde leeg.
|
| Zondag 27 | Een kapotte sluis, met diverse schuttingen ervoor, haalt de gang er wel uit: de RhĂ´ne is ook niet meer wat het geweest is. Ook niet qua diepgang trouwens: 's avonds beneden Chateauneuf blijken we nog maar 30 centimeter water onder de kop te hebben! Anders dan in de rest van Frankrijk wordt er echter wel gebaggerd. Naast de sluis blijkt een leuk wandelgebied voor Tara te liggen, met veel zij-paadjes, zodat ze me goed in de gaten moet blijven houden. Alleen hou ik háár blijkbaar toch niet goed genoeg in de gaten, want als we weer aan boord komen stinkt ze gruwelijk naar kadaver. Onder de douche dan maar, want we moeten nog eten… In haar korte leventje is Tara volgens mij nu al vaker gesopt dan Kia in 14,5 jaar :-(
|
| Maandag 28 | Aan Valence stappen Tara en ik er beneden de sluis af, met de bedoeling boven de sluis weer aan boord te komen, aangezien dat in de sluis niet mag. Maar als Thijs aan de bovenkant richting palen vaart, krijgt hij meteen op z'n kop dat er in de voorhaven een meerverbod is in verband met baggerwerkzaamheden – terwijl de palen overdag vrij zijn. Dus gaat de marifoon maar gewoon uit: met die onbenullen die hier op de knopjes mogen drukken kun je toch niet redeneren. En dan hebben we het nog niet over de onbenullen die die palen ontworpen hebben… Het komt erop neer dat ik Tara aan haar tuigje naar beneden moet laten zakken terwijl Thijs uit de stuurhut komt snellen om haar op te vangen. 's Avonds aan Saint-Vallier blijken we weer 'gevangen' te zitten achter een hekje…
|
| Dinsdag 29 | Op het gemakje naar de bakker en de hond uitlaten, en dan zijn we nog voor de middag op onze bestemming. Morgenvroeg lossen, en nog steeds prachtig weer, dus besluiten we om in de namiddag nog maar eens te barbecueĂ«n. Terwijl buurvrouw en ik naar de supermarkt zijn, laat Thijs de bijboot te water, om de buitenboordmotor met zoet water na te spoelen. En en passant Tara aan de overkant uit te laten, want wie weet wat ze hier bij de silo anders allemaal opvreet… Als we dat na het eten nog een keer willen doen, en Thijs het bootje op gaat halen, zie ik hem opeens náást het bootje in het water liggen. Blijkt hij achteruit kijkend om het 'pompvakje' leeg te maken het schip geschampt te hebben…
|
| Woensdag 30 | Gisteravond konden we daar nog om lachen, maar 's morgens blijkt hij zijn schouder flink gekneusd of verrekt te hebben, zodat hij z'n linkerarm helemaal niet kan gebruiken. De controleur (die vannacht uit Sète is komen rijden, hoezo een transport duur maken…) wil gelukkig wel meehelpen met open leggen, en de buurman met dicht leggen. Tsja, en dan… Het was de bedoeling om aansluitend richting Chalons te gaan, maar gaat dat zo wel, met al die sluizen? Eerst maar eens naar Chavanay dan, om onze 'wonden te likken'.
|
|