|
|
| Maandag 1 | Omdat het zeker 15 jaar geleden is dat we eens in Mortagne gelegen hebben (mede vanwege de steeds hoger wordende bodem, maar blijkbaar is er onlangs toch eens gebaggerd aan de kade) lopen we 's avonds nog een rondje door het dorp. Voor het verdwijnen van de grenzen hebben we hier heel wat weekenden doorgebracht, met een massa schepen wachtend tot de douane de papieren klaar had. En dan waren degenen die tegen de wal lagen natuurlijk het eerste klaar om te vertrekken en gingen hele rijen schepen tegelijk aan het verhalen… nee, dat mis ik niet!
|
| Dinsdag 2 | De Schelde loopt voor geen meter vandaag, bijna overal tweede of zelfs derde schutting. Voor we aan Merelbeke zijn is het alweer avond. Qua tij(d) hadden we nog wel een stukje door gekund, maar Thijs heeft op Marktplaats een andere dieptemeter gekocht, en die wordt hier aan boord gebracht. De meeste (binnenvaart) dieptemeters geven namelijk alleen getallen weer, en deze toont daarnaast ook een dieptelijn, zoals we gewend zijn. Verder kan hij aan de GPS en PC gekoppeld worden, zodat we voor VNF alle kanalen zouden kunnen peilen. Daarnaast sluit hij qua look mooi aan op het radarscherm. Helaas blijkt hij één groot nadeel te hebben: de beeldopbouw is zelfs voor een spits te langzaam…
|
| Woensdag 3 | Gisteren een Tara-pagina gemaakt voor de site, vandaag de ELV-site en het logboek bijwerken, want morgen zijn we op onze bestemming en dan zal er voorlopig wel weer weinig van schrijven komen.
|
Reactie van
Piet | Gefeliciteerd met jullie hond. Ziet er lief en ondeugend uit.Dat jullie hier ook maar veel pleizier van hebben.
|
Reactie van
Picaro | Vooral ondeugend… maar dan is ze zo snel dat fotograferen meestal niet lukt ;-)
|
Reactie van
Jos en Marion | Hallo, proficiat met Tara. Wij wensen jullie veel plezier met haar.
Haar zusje Lorna is bij ons.
Wij wonen in Limburg in de buurt van de haven van Stein. We zullen opletten of we jullie voorbij zien varen of zien liggen in de haven.
Groetjes,
Jos en Marion
|
Reactie van
Picaro | Hallo, wat leuk ! We laden vrij vaak in Stein, dus als we weer eens in de buurt zijn zullen we het zeker laten weten. Benieuwd of Lorna en Tara elkaar meteen weer herkennen, en wat de overeenkomsten en verschillen zijn!
|
| Donderdag 4 | Onderweg nog een mooie brok steen gevonden voor in de tuin. Maar wel zó zwaar, dat we hem op de luiken moesten laten liggen. Omdat dat gegarandeerd commentaren van collega's zou gaan opleveren in de trant van 'Zo, welke sluis hebben jullie zo hard geraakt…', hebben we er maar een vuilniszak omheen gedaan. Als we de haven van Roermond binnen varen, duikt er meteen een kraai op af… boinggg! Vervolgens rukt hij er nog een paar keer zo driftig aan, dat hij bijna van de luiken kukelt. Als we dat eens hadden kunnen filmen… Maar het toont dus wel aan dat kraaien vuilniszakken op schepen er (inmiddels…) op het oog uitpikken!
|
| Vrijdag 5 | Als we leeg zijn blijven we maar in Roermond liggen, in de hoop dat we volgende week misschien in Stein kunnen laden voor Coevorden. Dan zouden we Tara, die over twee weken 8 weken is, mooi met het schip op kunnen gaan halen in Delden! Maar een ander binnenlands reisje om de tijd te overbruggen is natuurlijk ook welkom. Als we om drie uur nog niks weten loop ik maar even de stad in, in de veronderstelling dat er nu niet wel niet meer gebeld zal worden. Als ik terug kom vraagt Thijs: 'Welke bestemming zou volgens jou nu het állerslechtste uitkomen?' 'Eeeh…, Sète?' En ja hoor, mogelijk vier reizen Sète in de aanbieding, dinsdag in Rotterdam te laden. Enerzijds natuurlijk verschrikkelijk leuk om met een pup naar de Middellandse Zee te gaan, anderzijds komt het wel vreselijk ongelukkig uit, met ophalen, inentingen, warmte, de logés enzovoort. Bovendien hebben we voor maandag de monteur afgesproken voor een onderhoudsbeurt voor de motor, en voor het weekend al een auto gehuurd… Afijn, het is nu toch te laat om ja of nee te zeggen, dus we kunnen er nog twee dagen over piekeren en dan alsnog als een speer naar Rotterdam… áls het doorgaat.
|
| Zaterdag 6 | en zondag 7 juni. Van Roermond via Kerkdriel naar Delden om nog even bij ons hondje op bezoek te gaan, nu we toch naar 'het noorden' moeten voor een familiefeestje. De volgende morgen al om half acht in de tuin bezig, voor het geval we in één dag niet alleen drie weken achterstallig onderhoud moeten doen, maar ook nog eens twee maanden 'vooruit' mogen werken. De tussenstand blijkt: gelijk spel voor het zevenblad, de winde heeft gewonnen (maar wel de paardenbloemen en het kleefkruid overwoekerd), de mieren hebben zich verplaatst, maar de buxus-rupsen zijn verdwenen!
|
| Maandag 8 | Terwijl de monteur met de motor bezig is gaat Thijs de auto inleveren en ik boodschappen doen. En dan is het wachten, wachten, wachten… om uiteindelijk te horen te krijgen dat die reizen Sète voorlopig niet door gaan.
|
| Dinsdag 9 | t/m 14 juni. Dan blijven we ook maar wachten tot we Tara op kunnen halen, en gaan intussen wat klussen aan het schip. Dat schiet echter niet op, niet alleen omdat het eigenlijk te warm is om buiten te werken, maar ook omdat Thijs zonodig een stukje uit z'n vingertop moet slijpen… Bij de buurman gaat ook niet alles volgens plan: die had voor een maand een auto gehuurd aangezien hij voorlopig niet leeg zou komen, maar omdat hij toch meteen kon lossen en vervolgens weg moet voor een reparatie, kan Thijs als 'tweede chauffeur' mooi zijn auto gebruiken. Zodat we 's middags maar de koelte van het winkelcentrum opzoeken en in het weekend nog een rondje familie doen.
|
| Maandag 15 | tot en met 21 juni. Aansluitend gaan we Tara meteen maar halen, toch wat vroeger dan gepland, maar daardoor kan ze nog even aan het schip (en ons) wennen voor we weer gaan varen. Zodat we 'opeens' weer een hond aan boord hebben. En wat voor een… pfft, we waren helemaal vergeten hoe vermoeiend en tijdrovend zo'n (Heidewachtel) pup is! Ik zou er een logboek over vol kunnen schrijven, maar als ik vijf minuten aan de pc zit hangt er al een puppy in een plant of ligt er een plasje op de vloer. De meeste logboeklezers zijn vermoedelijk ook meer geïnteresseerd in varen dan in hondenstreken, maar de liefhebbers kunnen Tara (voorlopig) van week tot week 'volgen' op haar eigen pagina, www.picaro.nl/nederlands/nl_tara.html
|
| Maandag 22 | Super-hondenplek daar in Roermond, maar ja, er moet ook weer eens geld verdiend worden. Na de koffie vertrekken we richting Stein, waar we morgen kunstmest mogen gaan laden voor Reims. Sinds gisteren moet het zomer zijn, maar het lijkt wel herfst vandaag. Zodat we onderweg de warmtewisselaar nog maar even aanzetten, en ik zelfs met m'n winterjas aan boodschappen ga doen. Daarna gezellig bijkletsen met alle buren (en ons hondje showen natuurlijk ;-).
|
| Dinsdag 23 | Lekker met de installatie laden, in plaats van dat geklungel met die vrachtwagens. Bovendien hebben we er een helpende hand bij, in de vorm van een toekomstige collega, die wel eens wil zien hoe dat hier gaat. Daarna varen we tot Maastricht, waar we wat te eten halen, samen met de buurman die ook naar Reims moet.
|
| Woensdag 24 | Nu wel 240 ton geladen, zodat we via de Franse Maas en het canal des Ardennes kunnen. We komen tot Namen, waar het vakantiegevoel al een beetje begint.
|
| Donderdag 25 | Als ik een stukje zit te sturen, hoor ik opeens op de wal 'Annemarie!' roepen. Dat verwacht je niet, zo net voor de Franse grens. Blijken het goede bekenden te zijn, die hier in de buurt naar een (leuk…) huisje zijn gaan kijken en ons opeens langs zagen varen. In de eerstvolgende sluis praten we even bij.'s Avonds mogen we nog een sluisje na tijd doen, zodat we lekker makkelijk vast kunnen maken in het bruggetje van Montigny. Voor Tara blijkt het hier een waar hondenparadijs.
|
| Vrijdag 26 | De Maas staat werkelijk perfect op peil, en loopt dan ook super, een genot om te varen zo. Als het toch eens altijd zo kon zijn…
|
| Zaterdag 27 | In het canal des Ardennes is de gang er echter meteen uit. Om te beginnen staat de eerste (automatische) sluis nog niet aan, terwijl er aan beide kanten een schip voor ligt te wachten. Boven de tweede sluis maken we vast om een tegenligger te kruisen. De volgende tegenligger wil echter gaan vastmaken op het plekje waar wij liggen, en blijft verderop in het pand op ons liggen wachten. Wij vragen ons af of je daar wel kunt kruisen, maar de (nog niet zo heel lang varende Franse) buren twijfelen niet. Nou ja, zo vaak komen wij hier nu ook weer niet, en zij misschien wel, en er wordt momenteel wat gebaggerd in het kanaal, dus wie weet. Maar we komen niet eens naast elkaar. Mede doordat de buurman er net de schroef op zet, maar verder, grrr, niet manoeuvreert of anderszins een bijdrage levert aan de viiruitgang. Dan maar een stukje verderop proberen, moet-ie maar achteruit. Gaat ook niet. $&#! Dan gaan wij maar terug, tot voor de werf. Dat betekent heel wat takken en stenen door de schroef, maar daar, midden tussen de jachten, komen we dan toch langs elkaar heen. Wat een verloren tijd, voor niets… 's Avonds liggen we ook weer vroeg vast, doordat de eerste sluis van de vallei uit blijkt te staan. Bellen lukt niet: geen netwerk. Dan maar zachtjes op de sluisdeur afvaren, zodat Thijs er vanaf kan stappen voor de intercom. Voor er dan eens iemand hier is zijn we nog 'ns een kwartier verder, dus besluiten we maar te blijven liggen, op voorwaarde dat ze er morgen wel op tijd zijn. 'Je had toch nog maar een of twee sluizen gedaan', zegt de controlepost, die niet kan verklaren waarom de sluis uit stond, de volgende dag. Ga dan maar eens uitleggen dat we er al veel eerder voor lagen… Maar ach, nu maak ik 'avonds nog een praatje met de oude mevrouw die hier al decennia woont, met haar hond, katten, kippen, konijnen en bloemen.
|
| Zondag 28 | Altijd een hele kluif, de dag beginnen met 27 sluizen op 9 kilometer. Tara heeft het na een sluisje of vijf wel gezien en sukkelt lekker in slaap. In de loop van de dag wordt het steeds warmer. Hadden we 'r net geleerd om haar plasje voorop te doen, wordt het dek veel te heet om overheen te lopen… dan maar achterop. Gelukkig kan ze het 's nachts inmiddels ophouden, zodat we niet meer een of twee keer ('jouw beurt') uit bed hoeven. Dat was, zeker in combinatie met het constant opletten overdag, echt slopend…
|
| Maandag 29 | Knal-boink-klets… Oei, dat klinkt als het definitieve einde van onze bijna 25 jaar ouwe, trouwe wasmachine. Dat komt nu wel heel ongelukkig uit, met een pup die nog regelmatig een dekentje of kleedje nat maakt. Er blijken een paar grote deuken in de trommel te zitten. Verwarmingselement losgebroken, vermoedt Thijs. Maar het is nu toch echt te warm om dat ding in ons piepkleine keukentje open te gaan maken. Met de hand draait de trommel nog wel vrij rond. Dus wagen we het er maar op. En jawel, hij doet het nog gewoon. Onverwoestbaar, onze Candy!
|
| Dinsdag 30 | Heel on-Frans: meteen bij aankomst mogen we open leggen, terwijl we volgens de papieren pas morgen losgereed hoefden te zijn. Erg vlot gaat het echter niet, omdat de vrachtauto's uren onderweg zijn. Maar 's avonds komen we toch nog leeg. Schoon schip maken geloven we nu wel: het is inmiddels bloedheet en morgen hebben we de hele dag de tijd om drie sluisjes te doen. Want we kunnen hier in Reims weer terug laden. Dat we daarvoor dan wel naar Herent moeten, nemen we maar voor lief.
|
|