LOGBOEK APRIL 2014

 Maart
2014
 
Mei
2014
Dinsdag 1Door het latere laden, het omvaren en de beperkte bedieningstijden, wordt het toch wel krap om morgen om 14 uur losgereed te liggen in Evry. Nu is dat geen ramp, als je de ontvanger maar op de hoogte brengt, maar we komen niet graag te laat. Dus duwen we vanavond maar even door: op de Seine kan dat weer.

Woensdag 2Met de kop nog door groen, met de kont al door rood… het alternat was al krap, en dan springt het licht ook nog anderhalve minuut te vroeg om. Al met al zijn we 'just in time' in Evry. Als we net voorbij de losplek bij een buurman langszij willen gaan, worden we vanuit de loods al toegeroepen dat we meteen onder de kraan kunnen komen. Terwijl Thijs het schip weer achteruit trekt, leggen de stagiair en ik de luiken vast open, zodat ze meteen kunnen beginnen. Voor ons is het de eerste keer dat we in Evry lossen, dat gaat hier werkelijk 'op rolletjes': de kraan zet de rollen op wagentjes die automatisch de hal in rijden, en voor de keggen en planken krijg je een bak en een rek in het ruim. Binnen de kortste keren zijn we er weer vanaf. Maar dan… Van tegenliggers hadden we al gehoord dat het hier momenteel erg slap is met werk. Inderdaad: we blijken alleen maar in het Canal des Ardennes te kunnen gaan laden. Grombrom, dat is wel een héél end leeg als je op de Seine lost. Normaal gesproken hadden we dan ook gezegd: dan wachten we hier nog wel even. Maar half mei hebben we een afspraak met de werf, dus als we hierna nog een keer op en neer willen, moeten we niet al te veel tijd verliezen. Dus vooruit dan maar… Omdat de stagiair morgen met de trein richting Westropa gaat, en ik naar de transportbeurs SITL wil, en Thijs officieel niet alleen door Parijs mag varen, maken we maar meteen rechtsomkeert om vanavond nog even door de stad te komen. Net voor de tweede sluis krijgen we echter een telefoontje van kantoor dat de silo waar we uit zouden moeten laden twee weken dicht gaat voor onderhoud, zodat de reis niet doorgaat en we beter niet door kunnen varen. Tja, en nu… eerst maar even afstoppen om te bedenken waar we dan het beste kunnen gaan liggen. Meteen roept onze (onbekende) Franse achterbuurman ons op of we misschien een motorprobleem hebben en of hij ons mee moet nemen, dat is wel heel vriendelijk! Als Thijs uitlegt wat het probleem is, raadt hij ons aan in Viry Chatillon bij een woonschip langszij te gaan omdat je daar redelijk veilig ligt, dus dat doen we dan maar. Als ik de treinverbinding opnieuw uitgezocht heb (je hebt hier twee RER-stations, met twee verschillende lijnen, weten we nog van vorige keer) gaan we op station Juvisy, waarvandaan je een rechtstreekse verbinding naar Gare du Nord blijkt te hebben, vast kaartjes te kopen zodat dat morgen niet in de ochtendspits hoeft. Vervolgens gaan we daar in de buurt maar een hapje eten. Het personeel van de eettent kan ons gemakkelijk herkennen om te melden dat onze bestelling klaar is: we zijn hier duidelijk de enige buitenlanders ;-)

Donderdag 3Als de stagiair in de trein naar Tergnier zit, reis ik door naar Villepinte, waar het vandaag voor de eerste keer 'River morning' is op de transportbeurs SITL. De openingstoespraak wordt gehouden door twee vertegenwoordigers van de binnenvaart. Teken dat de sector eindelijk serieus genomen wordt of bij gebrek aan directeur binnenvaartontwikkeling bij VNF? Daarna volgt een conferentie over graanvervoer per schip. Weinig nieuws, al zit ik wel met kromme tenen als verkondigd wordt dat het ten zuiden van Creil zo moeilijk is om spitsen te vinden: om lading te vinden zullen ze bedoelen… De conferentie over stadsdistributie is toch wel interessant: biedt nieuwe kansen voor kleine schepen. De containerconferentie zit ik ook nog uit, al stelt het containervervoer, anders dan je op basis van alle blabla zou kunnen denken, toch eigenlijk niks voor in Frankrijk. Dan nog een rondje stands. Best vermoeiend: bij de ene stand kennen ze me als (of kan ik me beter voorstellen als…) van de krant, bij de ander als van de coöperatie, bij de volgende als van het schip, en dan ben ik tegenwoordig ook nog van de organisatie… je zou er haast een meervoudig gespleten persoonlijkheid van krijgen! Maar het is natuurlijk wel efficiënt en milieuvriendelijk, zeker omdat ik per schip (en ook nog eens mét lading) naar Parijs gereisd ben ;-)

Vrijdag 4Intussen zijn we dan toch aan de reis: van Montargis naar Lieshout. Milieuefficiëntere laadplek, leukere losplek, maar wel pas volgende week donderdag laden. Omdat we hier nou ook weer niet zo geweldig liggen, stilletjes hopen toch wat eerder te kunnen laden en anders in Montargis in ieder geval beter kunnen klussen, gaan we maar vast die kant op. In Coudray treffen we de gendarmerie weer eens. Als die in Arles doorgegaan was, was dit onze vierde politiecontrole in een jaar tijd geweest in Frankrijk… Voordat ze bij de voorburen klaar zijn (voor onze Franse buurman is het de tweede keer in één week…) zijn we al opgeschut. 'Vaar maar mee uit, dan maken we boven de sluis wel weer vast zodat de afvaart niet hoeft te wachten… ' hint Thijs. Maar nee, het voor de zoveelste keer overschrijven van dezelfde persoons- en scheepsgegevens moet blijkbaar persé in de sluis gebeuren…

Zaterdag 5Voorheen moesten we afbreken naar Montargis, maar sinds de brug van Cépoy verhoogd is kunnen we er ook in grand ballast heen. Tenminste… de vraag is natuurlijk welke brug nu het laagst is ;-) Vandaag hebben we er in ieder geval geen spijt van dat we niet alles gedemonteerd hebben. Niet vanwege het weer, maar vanwege het eindeloze wachten. Als het vroeger druk was maakte de sluiswachter de sluis klaar, waarna de schippers zichzelf konden schutten, maar nu de sluizen semi-automatisch zijn kan dat natuurlijk niet meer. En dan houden ze ook nog eens middagpauze. En dan krijgt de sluiswachter ook nog eens een lekke band… Vanaf Nemours loopt het wat beter, maar aan Néronville houden we het voor gezien voor vandaag. Een prachtig plekje, overal water, groen en blauwe regen… ongelooflijk dat het sluishuisje hier ook al leeg staat.

Zondag 6Bij aankomst in Montargis fiets ik meteen naar de brocante, die hier iedere eerste zondag van de maand plaats vindt op een lief pleintje. Omdat het zo leuk is om rond te snuffelen tussen al die oude spulletjes, maar ook omdat ik helemaal geen zin heb in mijn verhaal over de SITL. Een verslag maken is niet zo moeilijk, maar een artikel is wat heel anders. Want daar moet wat 'nieuws' in staan. Daar moet je dan ook nog mee beginnen, maar hoe plak je de rest er dan aan… Het enige nieuws is het eigenlijk het plan om kantoormeubilair per spits te gaan vervoeren, maar alleen daarover schrijven geeft ook weer een vertekend beeld. En dan is het ook nog zo'n zalig weer… nog maar een rondje dan ;-)

Maandag 7tot en met woensdag 9 april. Het ene na het andere schip komt aan en wordt geladen, maar voor ons wordt het echt pas donderdag. Dan maar klussen dus. Het is zonde van het mooie weer, maar schilderwerk heeft niet zoveel zin met een werfbezoek in het vooruitzicht: even niet opletten en je lak zit vol slijpsel. Dus nemen we de huid maar onder handen en wat plekjes op de kop en kont, waar we hier mooi bij kunnen. De ijken krijg ik net niet af: iets te lang koffiegedronken, geluncht en gebarbecued met de Westropa die hier ook komt laden. Gezelligheid kent geen tijd…

Donderdag 10'C'est le paradis ici', verzuchten onze tegenliggers, die niet zo vaak op klein vaarwater komen. Ja, wat wil een mens nog meer, zalig zonnetje, fluitende vogels, alles in volle bloei… eh, misschien wat water onder het schip? Na het passeren zitten de buren muurvast ('Wil je dan niet in het paradijs blijven?' plaagt Thijs) en wat verderop stuiteren wij ook lelijk op de bodem. De meeste panden staan dan ook 15 tot 20 centimeter onder peil. Dat komt doordat er bij een stuwtje net beneden Montargis een kabel gebroken is. Iets heel simpels, maar VNF en de beheerder van de stuw kunnen het maar niet eens worden over de reparatie, horen we van onze sluismeester. Om hels van te worden…

Vrijdag 11En dan worden we er ook nog dubbel door getroffen worden: bij de buren, die een paar uur na ons geladen zijn gekomen, is het waterpeil zover gezakt dat ze een paar uur moeten wachten voor ze verder mogen. Dus moeten wij ook nog wat langer wachten voor zij bij ons zijn. Nog maar een tandje eraf dan, en wat langer genieten van de fraaie huizen en tuinen langs het kanaal.

Zaterdag 12Vervolgens mogen de achterburen vandaag pas om 9 uur beginnen, omdat het weekend is, en daardoor krijgen ze ook nog verplicht middagpauze. Pech is altijd cumulatief… Dan valt sluis Champagne, waarboven we op de buren liggen liggen te wachten, ook nog eens in panne, maar gelukkig is die weer gerepareerd als ze arriveren.

Zondag 13Aan inspiratie geen gebrek dus, voor een overzicht van opmerkingen over Centreroute, waar een welwillende VNF-medewerker me op de SITL om vroeg. De vraag is eerder, waar begin ik mee en hoe gedetailleerd maak ik het… Kortom, daar zit ik nog wel even op.

Maandag 14Van de Oise krijg ik dan ook weinig mee. De sluizen vormen een welkome werkonderbreking: na het vastmaken even met Kia het gras in, een praatje met de buurvrouw maken, de stagiair van koffie voorzien… Buurman is vandaag 'even' met de auto op en neer naar Nederland voor een vergadering. Ja, wat was het leven vroeger toch gemakkelijk, toen we alleen maar hoefden te varen en in het gangboord mopperen over alles wat er mis was, zonder daar zelf iets aan te hoeven doen ;-)

Dinsdag 15Gisteren is het canal du Nord weer open gegaan, na een stremming van 4 weken. Waardoor er aan deze kant 26 schuttingen lagen, en aan de andere kant zo'n 50. Die elkaar vandaag dus gaan kruisen… Wij besluiten dan ook nog maar een keer via het canal de Saint-Quentin te gaan. Misschien niet sneller, maar in ieder geval minder ergernissen. We hadden stiekem gehoopt dat VNF de 'flankerende maatregelen' (langere bedieningstijden, tunnel tolvrij) nog een paar dagen zou verlengen om het canal du Nord wat te ontlasten, maar dat was natuurlijk ijdele hoop. Wie gehoopt had dat het canal du Nord nou piekfijn in orde zou zijn komt ook bedrogen uit: gaten in oevers en muren zijn niet gerepareerd, en de Franse collega's hebben zelfs een deurwaarder laten komen om de zandbanken te registreren die ondanks het droogzetten van de panden zijn blijven liggen.

Woensdag 16Gisteren net niet in het lange pand gekomen, dus vandaag net de middagrame gemist. Terwijl de mannen klussen, lopen buurvrouw en ik met de honden naar de steeds verder instortende tractieloods. Nog een paar oude dakpannen redden…

Donderdag 17'Wil het schip wat z'n motor heeft draaien die uitzetten, want dat mag niet in de tunnel' wordt er vanaf de toueur geroepen. Volgens mij hebben we allevier een motor aan, want de schepen blíjven maar aan het slingeren deze ronde… Daarna vertrekken de buurvrouw en de stagiair naar Nederland en mag de buurman alleen verder varen, wat zijn humeur duidelijk niet ten goede komt ;-) In Cambrai mag Thijs dan ook een paar sluizen alleen doen, terwijl ik vooruit fiets naar het tuincentrum-dat-ook-toetjes verkoopt. 's Avonds blijven we ook nog net te ver van de kant af voor de loopplank, zodat Kia op haar oude dag in een boodschappentas aan de zwier mag…

Vrijdag 18Van Thun naar Spiere, met een bunker/boodschappen-stop aan de grens. Er zijn van die dagen, waar gewoon niks over te vertellen valt. En daar valt het logboek dan ook wel eens 'even' op stil…

Zaterdag 19Precies 12,5 jaar geleden waren we ook bij deze buren: op hun trouwdag! Buurvrouw en kinderen hebben voor de koperen bruiloft vrolijk versierde cakejes gemaakt, waar (iedereen) in de sluis op getrakteerd wordt. En 's avonds in Terneuzen krijgen we ook nog eens een feestelijke maaltijd voorgeschoteld.

Zondag 20Kreun, lig je vanwege het tij op eerste paasdag 's morgens om vijf uur in de sluis, blijft de sluismeester eerst wachten op een duwer die nog ongeveer aan Zelzate zit, en vervolgens willen de deuren niet open. Gelukkig hoeft er geen monteur aan te pas te komen, en hebben we toch nog een lekker stroompje mee naar Hansweert. Alleen komen we 's avonds wel te laat aan Engelen om nog samen te kunnen eten. Dus doen we het laatste stukje Maas maar gekoppeld.

Maandag 21Tja, zal ik er nou in Den Bosch vanaf gaan om de post op te halen, of vaar ik gewoon mee naar Lieshout in de hoop dat we hier van de week nog terug komen. Aangezien ik nog steeds niet alle post van vorige ronde(s…) afgewerkt heb, besluit ik maar tot het laatste. Omdat er op de Zuid-Willemsvaart vanwege Pasen maar van 10 tot 5 geschut wordt, halen we de losplek 's avonds niet eens. Terwijl de buren de kids wegbrengen, zetten wij ons dan maar eens aan de administratie.

Dinsdag 22In ieder geval niet te laat in Lieshout: nog drie wachtenden voor ons. Desondanks komen we nog leeg. Dan 'uit eten': vanavond kookt de stagiair!

Woensdag 23Tja, en nu. 19 mei moeten we in Maasbracht de helling op. Aangezien we hier nog niet meteen aan de beurt zijn voor een Franse reis, en je toch wat reserve moet houden, zit op en neer er niet meer in. Heel misschien kunnen we in Duitsland gaan laden voor Parijs, maar dan moeten we daarvandaan weer leeg terug komen, dus dat schiet ook niet op. Leeg naar Frankrijk is ook een optie, maar behalve een jubileumfeest op 24 mei (waarvoor we de werf gepland hebben), blijken we op 3 mei ook nog een familiefeestje te hebben. Dat kan nog verschoven worden naar 10 mei, maar ook dan wordt het lastig, als we naar Frankrijk gaan. Zolang we niet weten wat het gaat worden, en welke kant we op moeten, blijven we maar in Lieshout liggen. Kleine klusjes en boodschappen doen, koffiedrinken en barbecueën met de buren, in afwachting van een telefoontje.

Donderdag 24Bliksembezoekje… Omdat we nog steeds niks weten, rijd ik maar met de visite mee voor de post. En dan zijn we natuurlijk aan de reis: in Nieuw-Amsterdam laden voor Herent. Weer eens wat anders (de laadplek dan ;-). Omdat we niet zo heel ruim in onze tijd zitten, reis ik, als het onweer met hoosbuien en hageleieren weer voorbij is, 's avonds dus maar weer naar boord.

Vrijdag 25Sluis 0, Engelen, Andel, Gorinchem, Vianen… 't lijkt wel de historische sluizenroute vandaag! En dan ook nog prachtig weer… Op het Amsterdam-Rijnkanaal zijn we dat vakantiegevoel echter zo weer kwijt. Kia vindt het gestamp en gebonk ook maar niks, en wil warempel op schoot. Ach ja, aan zo'n oude hond valt toch niets meer te bederven ;-) Met het bovendeurtje open, zodat voorpootjes en neus naar buiten kunnen hangen, en de luchtjes vanzelf naar binnen komen waaien, lijkt ze het even later zelfs wel naar haar zin te hebben. Eenmaal door de Oranjesluizen hebben wij het ook wel weer naar onze zin… echt een eeuwigheid geleden dat we hier geweest zijn!

Zaterdag 26Nóg veel langer geleden: Meppel. Om half een stranden we voor de eerste sluis in de Verlengde Hoogeveense vaart. Blijkbaar hadden we gisterochtend al moeten bellen, om hier vanmiddag te kunnen schutten. Tenminste, als vandaag niet als feestdag geldt vanwege koningsdag. En we kunnen waarschijnlijk ook pas maandagmorgen om 9 uur verder. Hadden we achteraf bezien vandaag beter in Amsterdam kunnen blijven liggen… want de (kinder)vrijmarkt in Meppel stelt niet zoveel voor. Maar verder is het wel gezellig in het centrum, waar ook allerlei leuke winkeltjes zitten. Na sluitingstijd fietsen we nog een stukje langs de oorspronkelijke Hoogeveense vaart, waar Thijs in 1985 met de eerste Picaro nog doorheen gevaren is. Al kun je je dat nu haast niet meer voorstellen.

Zondag 27Een echt Hollandse zondag: ontbijt op bed met Vroege Vogels. Vanwege het slechte weer zit een fietstocht door de omgeving er vandaag helaas niet in. Dan maar weer administratie.

Maandag 28'Vind ik leuk…' Een wandelaar steekt zijn duim op als we langs varen. Nou, wij vinden het hier ook leuk varen, zeker voorbij Hoogeveen. Daar wordt het echt klein vaarwater, haast nog smaller dan in Frankrijk. En krijgen we nog een heus handsluisje, handbediende bruggen, onmogelijke bochten, schattige brugwachtershuisjes, prachtige boerderijen en tuinen, nog meer zwaaiende voorbijgangers, kortom, het Centre-gevoel. Ook qua bediening trouwens: om 17 uur is het weer gedaan, want om tot 18 uur door te mogen varen hadden we… vrijdag al moeten bellen, pffft. Gelukkig halen we Nieuw-Amsterdam net voor sluitingstijd. Dat is dan wel weer zo Hollands als z'n naam, met een mooie molen op de hoek van het haventje. Doodzonde, dat de silo hier gaat sluiten: de verlader concentreert alles in Meppel, waar het met duwbakken aan- en afgevoerd kan worden, en dan verder over de weg. Dit is de op één na laatste reis hiervandaan. Vind ik niet leuk…

Dinsdag 29Het laden gaat ook op z'n Frans, via zwaan-kleef-aan transportbandjes op pallets de weg over. Het halve dorp komt een kijkje nemen, evenals een regionale kanalenliefhebber. Die nog een brugwachtersschriftje uit 1985 heeft, waaruit blijkt dat de Picaro toen ook langs Coevorden is gevaren. Dat klopt: daar toen potgrond geladen voor Villefranche, dat waren nog 'ns tijden… Na het laden gaan de heren lekker buiten zitten lunchen, terwijl wij het schip klaar maken voor vertrek. Om de bocht te kunnen maken zet Thijs, op aanraden van onze voorganger, maar even een touwtje op de remming van de brug, waarna de kont net langs de andere remming zwiept. Omdat we ietsje dieper liggen dan voorzien (oeps, geen bascule, maar op de ijken laden… en dan blijkt het er al ruim in te zitten ;-) lopen we in het dorp niet zo hard, maar verderop valt het reuze mee. Ook dwars door Coevorden is het leuk varen, zeker als er dan ook nog net een bekende voor de brug blijkt te staan… 's Avonds komen we tot de Kloosterdijkbrug, alleen is het dan helaas te laat en weer te slecht weer om nog een rondje door de omgeving te fietsen. Daar staat tegenover dat er nog even een sluismeester aan komt wippen. Die liefde voor 't vak tref je in Frankrijk maar zelden.

Woensdag 30Hoe verder we komen, hoe groter en breder en dus hoe saaier het wordt. Dus duik ik maar weer eens achter de pc. Op de IJssel is het behoorlijk laag water. Omdat we via de andere kant niet meer tijdig op een overnachtingsplek kunnen komen, gaan we vervolgens maar via de Nederrijn. Waar het toch nog laat wordt: voor een hondvriendelijk plekje moeten we aan Driel nog even afschutten.

 Maart
2014
  
 Mei
2014
print-versie