|
|
| Zaterdag 1 | tot en met zaterdag 8 november. Een slechte week. Behalve dat we Kia natuurlijk vreselijk missen, twijfelen we ook regelmatig of we toch niet te snel beslist hebben. Bovendien zijn we allebei flink verkouden, zodat ik die vergadering in Béthune maar afzeg. Met de camper naar de kust gaan trekt ons ook niet meer: dat was mede om Kia een pleziertje te doen, en zonder hond is het strand lang zo leuk niet. Daarnaast maakt de huisarts weinig haast met een verwijzing te sturen, zodat we nog geen afspraak in het ziekenhuis kunnen maken, en dus ook niet weten waar we aan toe zijn: wel of niet een reis aannemen? Om het nog lastiger te maken heb ik 14 en 18 (en eventueel 17…) november een vergadering in Nederland, en moet ik de 19e en de 20e in Luxemburg zijn voor Riverdating, dus dat wordt wel weer een heel georganiseer als we gaan varen. Als de verwijzing eindelijk komt, blijkt Thijs niet binnen twee weken een afspraak te kunnen krijgen, omdat hij geen klachten heeft. En dan gaat het nog niet eens om een onderzoek, alleen maar om een gesprek waaruit moet blijken of er wel een onderzoek moet plaatsvinden… Als hij echter persoonlijk langs de afdeling gaat, blijkt er op 18 november nog wel een gaatje te zijn. Dus besluiten we maar tot en met de 20e in Den Bosch te blijven liggen (nou kan het nog…). En er toch maar een paar dagen tussenuit te gaan, want we hebben het even helemaal gehad.
|
| Zondag 9 | We hebben nog even gedacht over met de trein naar Berlijn, maar toen toch maar voor vliegen naar Venetië gekozen. Ons hotel (een oud palazzo…) blijkt niet ver van het busstation op Piazzale Roma te liggen, zodat we er zó naar toe lopen. Nou ja zó… het scheelt niet veel of we hebben meteen al natte voeten, want onze 'straat' staat onder water. Als we de bagage afgeleverd hebben gaan we dus maar direct op weg naar het San Marco plein, dat dan ook wel blank zal staan. Normaal gesproken had ik me van tevoren helemaal 'ingelezen', maar deze keer laat ik de stad maar over me heen komen… En dat blijkt voor Venetië ook het beste 'recept': gewoon gaan lopen en genieten van wat je tegenkomt. Anders dan lopen (of varen natuurlijk) gaat hier trouwens ook niet, en eigenlijk is alles even oud en mooi, alle straatjes, watertjes, bruggetjes, vervallen huizen, etalages… Zelfs de (in dit jaargetijde ook niet overvloedig aanwezige) toeristen blijken mooi, met hun kleurige 'opvouwlaarzen', als we na de nodige omzwervingen (veel straten lopen 'dood', vaak op een kanaaltje, met hoog water zou je er soms zó in lopen!) het piazza San Marco bereiken. Als lunch nemen we een 'rollo', een kruising tussen een pizza en een wrap, en 's avonds eten we bij een 'trendy' restaurantje in de buurt van het hotel spaghetti en risotto met schelpdieren. De prijzen vallen ons eigenlijk nog best mee. Daarna kopen we nog een waterbuskaart voor de komende 48 uur, zodat we twee dagen onbeperkt door de stad en naar de eilanden kunnen varen. Te beginnen met het 'canal grande by night'. Vanaf het nu fraai verlichte San Marco plein gaan we vervolgens toch maar weer lopend terug naar het hotel. Deze keer niet door de wijk San Polo, maar door het stadsdeel Cannaregio, via een aaneenschakeling van allerlei leuke en lekkere winkels, die ook 's avonds laat nog open zijn. Het is zelfs nog markt! Onderweg komen we hordes voetgangers met rolkoffertjes tegen: blijkbaar is dit dé route van 'ferrovia' naar San Marco.
|
| Maandag 10 | Na een slecht nachtje (onze kamer blijkt veel te warm, maar er is geen mogelijkheid om de verwarming omlaag te zetten, dus het raam maar open, met als gevolg dat we in de loop van de nacht steeds meer kamergenoten krijgen, van die zoemende…) moeten we 's morgens nog even wachten voor we aan het ontbijt kunnen beginnen: eerst moet het kwelwater uit de ontbijtzaal gedweild worden… Als we wat beter kijken, zien we dat de gordijnen in de lobby ook een 'waterlijn' hebben, maar ik blijf het 'Al Sole' een leuk hotel vinden. Daarna lopen we richting station, met de bedoeling daar de vaporetto richting San Marco te nemen. Bij het eerste het beste bruggetje laten we dat plan alweer varen: daar ligt een 'pakjesboot', die er door het hoge water niet onderdoor past… Vervolgens zien we een waszakkenboot, een witgoedboot, een bouwmaterialenboot (inclusief bouwvakkers), een boodschappenboot, een brandblusserboot, een boter-, kaas- en yoghurtboot,… Dat is nog eens stadsdistributie over water (en hoezo spitsen 'te klein' ?!). Dit is wel luilekkerland voor ons, heel wat leuker dan die gondels en watertaxi's die we gisteren alleen maar zagen varen. Het kanaal volgend komen we op een kruising, waar het scheepvaartverkeer vroeger blijkbaar door een post, maar nu met lichten geregeld wordt. Verderop ontdekken we tussen het vrachtverkeer nog een politieboot, een gevangenenboot, een brandweerboot, een ambulanceboot (die ook achteruit terug moet omdat hij niet onder een brug door kan… hopelijk geen spoedgeval), postboten, en natuurlijk de 'beroemde' vuilnisboten… En alles krioelt door elkaar heen: het lijkt het grote kanaal in China wel (Marco Polo zal zich daar vast thuis gevoeld hebben!). Tenslotte komen we op een pleintje uit waar we (aha, zijn we hier) gisteren ook al waren en waar nu een kleurige groenteboot 'onder zeil' ligt. Bij de Rialtobrug nemen we de waterbus naar de 'Riva degli Schiavoni'. Daarvandaan langs de 'brug der zuchten', die je toch ook gezien moet hebben, naar het dogenpaleis. Waar we precies met 'acqua alta' arriveren, zodat we vanaf de galerij een prachtig uitzicht op het natte plein hebben, en de capriolen die daardoor uitgehaald worden (mensen op blote voeten, mensen die proberen zware koffers droog te houden…). Als we op ons gemakje het paleis bekeken hebben en trek beginnen te krijgen, blijkt het in de achterliggende straatjes (en zaakjes…) ook nog behoorlijk hoog water te zijn, dus schaffen we, ik geef het toe, ook maar een paar knalgele 'overlaarzen' aan, want anders kom je hier nergens (of je moet in de rij over plankieren willen schuifelen). Daarmee zijn we ook meteen beschermd tegen het water dat af en toe opeens uit een muur spuit, als er een dompelpompje in een kelder of keuken aanslaat… Sommige zaken hebben schotten voor de deuren, maar er zijn er ook waar het water gewoon binnen mag lopen: nadien even een trekker erdoor, en het is weer schoon… Vervolgens bezoeken we de Basilica di San Marco, waar de beroemde paarden helaas in de steigers staan. Daarna nemen we de 'snelle' waterbus (we hebben nu eindelijk door hoe het systeem werkt, ze varen twee kanten op, en stoppen niet allemaal bij alle haltes), die via de 'zuidelijke route', d.w.z. langs de cruiseterminal, een huisvuil- en zandoverslag, en een brug die gelukkig net-niet-meer vanwege hoog water gestremd is, richting Murano gaat. Waar ik 'alle' glaswinkels uitgebreid bekijk, tot het pikkedonker is. Tussendoor drinken we nog een zalige cappuccino in een ouderwets cafeetje. Voor 1,50 €, kom daar in Frankrijk maar eens om! Het glaswerk is helaas een stuk prijziger… Op de terugweg blijkt de scheepsboekwinkel vlak bij het hotel nog open, zodat we nog wat kaarten van de Italiaanse binnenwateren aanschaffen. We hadden half en half gedacht nog een vaartocht naar Padua te maken over het Brentakanaal, maar helaas blijkt dat in november niet meer mogelijk. Ach ja, je moet ook wat te wensen over houden. www.ilburchiello.it voor de liefhebbers.
|
| Dinsdag 11 | Vandaag beginnen we met de kanalen van Cannaregio, een stadsdeel waar meer gewoond en gewerkt wordt dan de wijken waar we tot nu toe waren - en dat nog wat vervallener oogt. Na anderhalve dag dapper weerstand geboden te hebben tegen bakkersetalages, bezwijken we onderweg dan toch maar voor een 'pan del doge'. Hoewel we maar wat rondzwerven, dan weer eens linksafslaand als dat er leuk uitziet, dan weer eens rechts als daar iets onze aandacht trekt, komen we tegen de middag precies uit waar we uit wilden komen: aan Fondamento Nuevo. Waar we op de vaporetto naar Burano stappen. Op dit eiland zijn alle huizen in bonte kleuren geverfd. Vrolijk, maar net ietsje té: doe ons maar de schilderachtige verveloosheid van Cannaregio. Na een late lunch gaan we naar het eilandje San Michele, dat één groot kerkhof is. En waar we bijna de enige levende zielen zijn. Vervolgens varen we via de oostzijde van Venetië terug, langs het Arsenale, de voormalige scheepswerven. Omdat die buurt er ook wel intrigerend uitziet, stappen we bij de eerste de beste halte maar weer uit. Een stukje verderop, bij een leuk koffietentje, blijkt de ingang van het biënnaleterrein te liggen. Mooie kans om een deel van het ommuurde Arsenale van binnen te kunnen bekijken, maar de entree is ons toch wat te hoog. Vanaf de kade, waar een bekend-uitziend riviercruiseschip ligt, hebben we met deze dreigend donkere lucht een dramatisch uitzicht op de San Giorgio Maggiore - met een 'wauw'-moment als de staatlantaarns aangaan. Vervolgens belanden we bij de 'Porta Magna', de imposante waterpoort van het Arsenale, waar nog een heuse ketting voor hangt. Het marinegebouw met Neptunus ernaast ziet er in het donker ook behoorlijk indrukwekkend uit. Vervolgens dwalen we door duistere steegjes, waar soms een bonte masker- of kostuumwinkel spookachtig oplicht, terug naar het hotel. Onderweg slaan we maar wat lekkere dingen in om op onze kamer te souperen, want nogmaals de stad in gaat 'm vanavond niet meer worden… Ik weet niet hoeveel kilometer we inmiddels gelopen hebben, maar Venetië is veel groter dan ik dacht, en dat is ook te voelen.
|
| Woensdag 12 | We vertrekken vandaag in zuidelijke richting, met de bedoeling verderop terug te steken richting San Marco. Onderweg weer allerlei prachtige deuren, bijzondere deurklinken, een fraai gerestaureerde silo, een roro-scheepje (met één vrachtwagen erop, de eerste sinds we uit Nederland vertrokken zijn!) en een schilderachtige gondelwerf. Na verloop van tijd begint het echt te hozen (het slechte weer in deze contreien schijnt al een paar dagen 'nieuws' te zijn in Nederland) en we hebben maar één paraplu(utje) bij ons. Normaal zit hier op iedere straathoek wel een winkel of barretje, maar nou zien we er natuurlijk net geen een. Dan maar onder een overstekend gebouw schuilen. Ondertussen probeert Thijs via googlemaps uit te vogelen waar we nu eigenlijk zijn (het doet me deugd dat zelfs Thijs hier verdwaalt…), want we hadden eigenlijk al lang tegen het canal grande aan moeten lopen. Blijken we bijna op het puntje van het stadsdeel Dorsoduro te staan… Omdat hier geen oversteekmogelijkheden meer zijn, moeten we een aardig endje terug, naar de Ponte dell'Accademia. Via de tuin van het Guggenheimmuseum (hebben we die ook weer gehad) komen we weer in een levendigere buurt terecht. Waar we om wat op te warmen eerst maar eens gaan koffiedrinken in een gezellig cafeetje, waar locals en toeristen gebroederlijk samen aan de bar uitdruipen of een tafeltje delen. Vervolgens bezoeken we het museo Correr en de Libreria Sansoviniana (waar we nog een combi-kaartje voor hadden, Hollanders hè…). Omdat we daarna wel weer opgedroogd zijn, maar het nog steeds niet warm hebben, gaan we maar uitgebreid lunchen, wijntje erbij… zalig hoor, precies doen waar je op dat moment zin in hebt en met niemand rekening hoeven te houden! Omdat Thijs daarna geen zin heeft in nog meer kunst (ik had nog wel naar de Gallerie dell'Accademia gewild) gaan we naar het scheepvaartmuseum, dat in het winterseizoen 's middags echter gesloten blijkt. Dan maar een rondje door de wijk Castello, waar we in een bijzondere tweedehands boekwinkel belanden: op het achterplaatsje liggen oude banden metershoog opgestapeld, gewoon in weer en wind… Bij een ouderwetse schoenwinkel, gerund door twee dames in jasschort, schaf ik nog een paar glimmende zwarte regenlaarzen aan: zulke 'elegante' zie je bij ons niet, en (tip voor wie naar Venetië gaat) in een 'gewone' winkel zijn ze nauwelijks duurder dan die wegwerpsloffen. Om vier uur passeren we een kanalenkruispunt dat helemaal geblokkeerd is door paraplu's: hier kunnen de kinderen nu eenmaal niet met de auto opgehaald worden bij school. Via de grotere winkelstraten zakken we dan weer in westelijke richting. Ik kan wel dágen rondkijken tussen de maskers, lampjes, schaaltjes, hangers, oorbellen, vaasjes, tasjes, kleurige pasta's en andere lekkernijen,… dus gaat Thijs maar vast vooruit naar het hotel. (Nou maar hopen dat ik niet verdwaal in dit labyrinth… maar ondanks het donker voel ik me hier toch niet onveilig.) Hoewel we niet veel honger hebben, gaan we daarna toch nog maar een hapje eten: het is alweer onze laatste avond in Venetië…
|
Reactie van
bert van der tang | Dank voor de uitvoerige beschrijving van Venetië….daar kan geen reisgids tegen op!
|
Reactie van
Picaro | 't was eigenlijk meer als geheugensteuntje voor ons zelf, maar aangezien er toch een hoog 'water'-gehalte in zit…
|
| Donderdag 13 | Ondanks de regen en het feit dat we bijtijds op het vliegveld moeten zijn, zigzaggen we nog even naar de vis- en groentemarkt bij de Rialtobrug. Die bereiken we heel wat vlotter dan op onze eerste dag hier: we weten nu dat je gewoon de bordjes 'per Rialto' moet volgen die her en der (hoog) op straathoeken hangen, en terug 'per ferrovia'. Ook weer een bijzondere ervaring, in rap tempo door drukke straatjes lopen die eigenlijk al te smal zijn voor één paraplu, laat staan voor twee. We ontdekken al snel de ongeschreven regel: even kijken wat je tegenligger doet en dan paraplu omhoog of omlaag om elkaar te kruisen. Gaat iedere keer goed! Op het vliegveld nog een bijzondere ervaring: gewoon inchecken met een QR-code op je GSM.
|
| Vrijdag 14 | tot en met zondag 16 november. Back to work: 's morgens om zeven uur al op weg naar het station, voor een brainstormsessie bij Bureau Voorlichting Binnenvaart. In het weekend wassen, ruimen, mail lezen, verjaardagsfeestje en, hoewel ik eigenlijk weer eens aan het schrijfwerk moet…, naar de snuffelmarkt.
|
| Maandag 17 | tot en met donderdag 20 november. Ik slaap de laatste tijd meer in hotels, dan in m'n eigen bed… Na de algemene ledenvergadering van BLN blijf ik in Arnhem overnachten voor de IA-bestuursvergadering, de dag erna. Aansluitend kan ik met een medebestuurslid meerijden naar Luxemburg, waar ik namens de coöperatie en de krant twee dagen aanwezig mag zijn op Riverdating. Daarvandaan kan ik met onze projectmanager weer terugrijden naar Nederland. Dus qua vervoer komt het deze ronde eens allemaal mooi uit. Ook leuk is dat het allemaal samenhangt. Maar het kost wel 'n hoop (vrije) tijd. Inmiddels heeft Thijs ook weer een volgende verplichting: 29 december wéér naar het ziekenhuis, nu voor 'n echo. Dus gaan we maar weer een rondje Ribecourt doen.
|
| Vrijdag 21 | tot en met zondag 23 november. Normaal gesproken hadden we zaterdagmiddag al uit Den Bosch moeten vertrekken om maandagmorgen in Antwerpen te kunnen laden, maar omdat er dan gestaakt wordt in de haven is dat een dag uitgesteld. Voor de verandering zijn we dus eens blij met een staking: nu hoeven we maandagochtend pas weg, en hebben we nog wat extra tijd voor boodschappen doen, familiebezoek en kennismaking met de nieuwe STC-stagiair die, als alles goed gaat, in februari bij ons start.
|
| Maandag 24 | My life in a nutshell: artikeltje schrijven over Riverdating, foto's versturen naar standgenoten, wat PR bedrijven via social media, boze mail náár VNF sturen, twee vertalinkjes vóór VNF maken, vergadering voor morgen in Frankrijk toch maar afzeggen, uitnodiging voor een andere vergadering vertalen, 'n stageverslag verwerken voor de site, een intakeverslagje schrijven voor de stageprojectgroep, de logeerkamer opruimen en wat was wegwerken i.v.m. de stagiair die vanavond aan boord komt, last-minute vertalinkje voor de club maken, intussen eten koken… en dan zijn we dus ook nog van Den Bosch naar Antwerpen gevaren.
|
| Dinsdag 25 | tot en met zondag 7 december. Bliksemrondje: binnen twee weken terug in Den Bosch. Het zat deze keer dan ook wel allemaal mee: als eerste geladen (beetje teveel, dus het wordt echt een natte voeten reis - ervaart ook onze stagiair), aansluitend een mooi tij naar Merelbeke. De dag erop naar Trith, de volgende dag nog naar sluis 9 en de dag daarna zijn we alweer in Ribecourt. Daar dus een vrij weekend, om bij te slapen, boodschappen te doen en wat kleine klusjes op te knappen. Niet naar het bos: niet leuk zonder hond… Maandagochtend als eerste lossen, en dan op naar Noyon, waar onze opstapper, die onderweg een paar dagen overgestapt is op de Aquaticus, weer aan boord komt (natuurlijk als het ruim net weer schoon en droog is… ;-). Dinsdagochtend om 10 uur zijn we alweer geladen op weg naar Veghel. Omdat ze daar bij het voormelden zeggen dat ze ons zéker niet voor dinsdag nodig hebben, maken we zaterdag rond de middag maar boven Sluis 0 vast. Zodat de stagiair de trein naar huis kan nemen, en ik morgen alweer naar de snuffelmarkt kan. Als we ons bij de familie voormelden wordt er spontaan een sinterklaas-avond ingesteld. Dat is lang geleden!
|
|