|
|
| Donderdag 1 | De lucht ziet er weer dreigend uit, maar anders dan vorige ronde hebben we geen last van buien: deze keer mogen we onder de (nieuwe) overkapping laden. We zijn daardoor ook vroeger vol dan vorige ronde. Bovendien hebben we zo'n 100 ton minder in, waardoor we deze keer wél voor zondag door België heen hadden kunnen komen. Ware het niet dat daar op 1 november niet geschut wordt, waardoor we alweer vroeg vast liggen aan Klein-Ternaaien.
|
| Vrijdag 2 | Twaalf schuttingen beneden de sluis, maar wij kunnen al met de eerste mee… klein maar fijn hè. Met drie dagen zonder internetverbinding in het vooruitzicht, en minstens vier maanden met lage temperaturen, ga ik de zomercollectie maar eens verwisselen voor warme winterkleren. Dat ontaardt in een complete najaarsschoonmaak van de slaapkamer. Nou ja kamer, naar walmaatstaven meer een inloopkast waar ook in geslapen wordt… klein maar fijn hè!
|
| Zaterdag 3 | Bij gebrek aan e-mail beginnen we eindelijk maar eens aan de papieren post. Inmiddels een fikse stapel kranten, magazines en folders, waarvan de ondersten al dateren uit de tijd dat de eerste zomergasten aan boord kwamen… Gelukkig kunnen we een heleboel overslaan: allemaal oud nieuws, dat we voor het merendeel al digitaal langs hebben zien komen.
|
| Zondag 4 | In plaats van nog door te varen naar de volgende sluis, zijn we gisteravond maar beneden de scheepslift van StrĂ©py-Thieu blijven liggen. Daar is toch net wat meer te doen op een vrije zondag. Zoals een fietstocht maken langs de oude, uit 1917 daterende scheepsliften. Eentje hebben we er ooit met de auto bezocht, toen er nog bedrijfsvaart door kwam, en een hebben we op een andere verplicht vrije zondag eens met de rubberboot bezocht, maar zo over het jaagpad van sluis, via klapbrug naar scheepslift fietsend, is het historische canal du Centre nog veel mooier. En zo in het naseizoen hebben we het bijna helemaal voor onszelf. Het nadeel van dit seizoen is dat het ook wel eens flink kan gaan gieten, waardoor we de laatste lift toch maar overslaan… En dat het bezoekerscentrum van Strepy, waar ik vorige ronde een tentoonstellingsaffiche over de kanalen in Henegouwen gezien dacht te hebben, gesloten blijkt.
|
| Maandag 5 | Belgische bureaucratie: vanwege die verplichte zondagsrust kunnen we vandaag extra vroeg op staan om op tijd voor de eerste sluis te liggen. Want zaterdagavond werd ons nog maar eens expliciet gemeld dat het absoluut verboden was om dat stukje op zondag doen. In de loop van de dag komen we weer in Frankrijk – eindelijk.
|
| Dinsdag 6 | Op basis van resultaten uit het verleden hebben we berekend dat we net de rame van vijf uur moeten kunnen halen, als we 's morgens om zeven uur aan Iwuy beginnen. Dus hebben we gisteravond maar voor het canal de Saint-Quentin gekozen, in plaats van voor dobberen in het canal du Nord. Dat wil zeggen… we beginnen al als tweede en derde schutting aan Iwuy, en twee sluizen verder hebben we zelfs vierde en vijfde schutting. En ook met tegenvaart is het behoorlijk druk. Volgens de man op de controlepost moeten we de tunnel echter nog steeds nèt kunnen halen, maar garanderen kan hij dat niet, want hij is van service Nord en de toueurbemanning van service Seine… Daarnaast hebben we ook nog een vervelende afstandsbediening gekregen, waar je tijdens het drukken ook nog mee moet schudden, los contactje waarschijnlijk. Als we bellen krijgen we geen nieuwe tĂ©lĂ©commande, maar wel een sluismeester die de laatste sluizen met de hand bedient. Dat schiet lekker op. Vervolgens wil de toueur, waar al drie schepen en een jacht achter liggen, toch nog tien minuten op ons wachten. Maar niet meer op de buren, hoewel die al in zicht zijn…
|
| Woensdag 7 | In Saint-Quentin maken we maar weer vast. Kunnen de buren wat inlopen, kan Thijs achter een nieuwe pakking aan voor de Lister (die gisteren z'n olie door de hele machinekamer gespuugd heeft…) en kan ik mooi even de stad in. Weer onderweg, in Pont Tugny, zien we dat VNF ook heel goed dingen kan combineren. Zo houdt het fietspad-in-aanleg op bij de brug-in-aanleg, waarvan de nieuwe fundatie half op het jaagpad staat. Terwijl er aan de andere kant van het kanaal ruimte genoeg is, en geen verhard pad… Vervolgens zie ik een scheepvaartbericht dat vanaf volgende week maandag de middag-rames vervallen voor werkzaamheden. En dat terwijl komend weekend het canal du Nord gestremd is, waardoor het daar maandag gegarandeerd nog een puinhoop is… Ondanks die stop in St-Q komen we tot onze verrassing om 18 uur het kanaal nog net uit. Om de hoek wordt er weer tot 19 uur geschut, en lijken de sluizen wel doorgeschakeld, want iedere keer springen ze al lang voor we er zijn op groen, zodat we er zelfs nog drie af doen. Blij dat we een reservegenerator hebben om ons bij te lichten, zo in het pikkedonker!
|
| Donderdag 8 | Bijna de hele dag varen, dat ben ik niet gewend… Vind het meestal zonde van m'n tijd, want anders dan Thijs kan ik niet tegelijk aan de computer werken en sturen. Op de eerste plaats word ik misselijk van dat opzij naar het scherm kijken, en op de tweede plaats ga ik aan het slingeren als ik typ. Een boek lezen gaat beter. Ondanks mijn gezwalk (tja, chatten met een buurman ;-) komen we alsnog het canal d'Abbecourt uit. Hoewel de Lister 's avonds weer draait, bewaren we het lange pand van Berry-au-Bac toch maar tot morgen.
|
| Vrijdag 9 | In Reims vlug een cdtje met nieuwe foto's op de bus doen: Kia heeft een eervolle vermelding gekregen op hondenaanboord.nl/pages/show/24/Scheepshonden-bij-de-beroepsvaart
|
Reactie van
J & J | Proficiat Kia met een poot van ons!
|
| Zaterdag 10 | De heren zitten 's middags weer aan hun beeldscherm gekluisterd, in het kader van het lesprogramma 'websites maken', dus ga ik nog maar een keertje op zoek naar borden, nu in winkelcentrum Part Dieu. En ja hoor, na allerlei leuke interieurwinkels en luxe warenhuizen van Amsterdam tot Avignon afgelopen te hebben, vind ik uiteindelijk borden naar m'n zin… in de supermarkt! Maar wel made in France, en door een bedrijf dat z'n grondstoffen per spits aanvoert. En extra sterk! 's Avonds wijden we ze maar meteen in, met een konijntje. Dat wordt ontleed door onze stagiair, in het kader van het lesprogramma 'de Franse scheepskeuken' (al lijkt het ook wel wat op 'anatomieles' ;-)
|
| Zaterdag 10 | Frankrijk moet productiever en competitiever worden, horen we op de wekkerradio. Om kwart voor negen staan we maar 'ns op, want in dit ene sectortje draaien de sluizen ook op zaterdag zondagsdienst. Om negen uur springt de verlichting op rood-groen… en dan meteen weer op rood. Een deur gaat niet helemaal open, zal wel een stuk hout achter liggen. Eigenlijk had de verlichting dus op dubbel-rood moeten gaan, maar er zal wel een lamp kapot zijn. 's Avonds liggen we niet zo heel vroeg vast: nog maar even doorgeduwd naar Chalons. Want de bakker in CondĂ© blijkt voortaan ook op zaterdagmiddag gesloten. En morgen liggen we de hele dag stil vanwege een feestdag.
|
| Zondag 11 | Comme tout le monde maken we op zondagmiddag een wandelingetje over het jaagpad. Vervolgens lopen we eens langs de watertjes door de stad, die blijkbaar Mau en Nau heten. Dat stukje Chalons hadden we nog nooit bekeken, maar het is zeker de moeite waard, eerst een mooi park en dan een heuse waterpoort, waarna de stroom 'ondergronds' gaat. Je kunt er tegenwoordig ook rondvaarten maken, zie www.youtube.com/watch?v=12xE0ONyHi4. Maar helaas niet meer in november.
|
| Maandag 12 | Geen (groot) licht op de sluis… Doordat de automaat gisteren uit gestaan heeft vanwege die feestdag, waardoor onze draai-aan-de-slang van zaterdagavond blijkbaar geannuleerd is, en de sluismeesteres ons ook niet beneden de sluis heeft zien liggen, krijgen we pas na een oproepje op de marifoon teken van leven. Of liever gezegd, een heleboel tekens: rood-groen, groen, rood, groen,… Tijdens het invaren vraagt ze of de deuren al dicht kunnen, want de sluis staat op handbediening. Nou, wacht maar even tot het hele schip binnen is ;-) Een stukje verder reageert een sluis niet op de draai-aan-de-slang, dus bellen maar. 'Merci beaucoup', zegt ze, en legt weer neer. Heeft ze nou eigenlijk wel begrepen dat we nog voor de sluis liggen? Blijkbaar wel, want na verloop van tijd komt er een autootje aangereden. Vriendelijke en ijverige dĂ©panneur, maar hij draagt wel een jas met 'rail cargo'. Als Thijs daar naar vraagt, antwoordt hij dat hij een jaar geleden nog als machinist bij de spoorwegen werkte. 'Maar ik was wel gespecialiseerd in watervervoer', lacht hij, 'voor Vittel!'. Tja, dat geeft dan weer enig inzicht in het personeelsaannamebeleid…
|
| Dinsdag 13 | In Vitry zagen we een oude bekende: de ijsbreker. In het dok, dus ze blijven in dat wrak investeren. Tussen Vitry en Saint-Dizier treffen we nog een paar oude bekenden, die weer op weg zijn naar Valenciennes. Behalve nieuws en achtergronden, moeten er ook nog jassen, boeken, tijdschriften en borden uitgewisseld worden, dus blijven we midden in het kanaal maar even 'plakken'. Letterlijk: als we weer verder willen, wordt het nog trekken en duwen voor de heren. Al die tijd komt er geen mens vragen of er misschien problemen zijn. Maar dat kan ook betekenen dat ze hun pappenheimers hier wel kennen ;-)
|
Reactie van
Thiel vanGiesen | Laatste weken weinig te lezen in logboek.
Zeker aangenaam weer in het zuiden.
We zijn nieuwsgierig naar jullie doen en laten.
Goede vaart.
|
Reactie van
Picaro | Juist heel slecht weer gehad, de RhĂ´ne is zelfs een aantal dagen gestremd geweest vanwege hoog water. Maar we hadden wat andere, leuke en minder leuke, bezigheden. Inmiddels hebben wind en regen plaats gemaakt voor zon - en komt er ook weer tijd voor het logboek en de foto's.
|
| Woensdag 14 | 'Voor de bakker!' dachten we gisteravond. Maar laat die nou net op woensdag gesloten zijn. We zijn echter al lang blij dat de sluisdeuren wel open gaan: het is vandaag tenslotte internationale stakingsdag.
|
| Donderdag 15 | Via Twitter, Facebook en chat volgen we de OCBdag vanaf het Franse platteland. Yes, het youtube-filmpje van de ELV-stagiair (vanaf morgen aan boord bij www.westropa.nl) heeft de meeste 'likes' gekregen van het grote publiek! Een mooie opsteker voor hem, Ă©n voor het kleine schip.
|
| Vrijdag 16 | HĂ©, een handsluis. Je zou af en toe al bijna vergeten dat ze nog bestaan. We krijgen niet onze favoriete sluismeesteres mee. Maar als Kia haar het briefje met onze reisgegevens komt brengen, kan er toch een lachje af. 's Middags komt de kanaalfotograaf ook nog even langs. Onze middagsluismeester, die eigenlijk elektricien is maar moet invallen doordat er personeelsgebrek is, heeft duidelijk niet veel zin om het laat te maken. Zelf vinden we er ook weinig aan, om in deze sliksloot in het donker te varen. En de klant heeft nu al twee keer gebeld dat hij voor de 22e toch geen plaats heeft voor onze lading. Dus stoppen we in Rolampont: lekker makkelijk vastmaken en aan beide kanten een bakker. Hier kun je dus echt van twee walletjes snoepen!
|
| Zaterdag 17 | In de avonduren kruisen we een 'convoi exceptionnel': twee spitsen met vier grote haspels, van 45 en 55 ton, die van Mâcon naar Antwerpen moeten. Dat transport was ons ook aangeboden. Daar hadden we wel zin in: een correctere vracht dan het gangbare retourwerk (áls dat er al is…), geen hoogwaterrisico op de RhĂ´ne, weer eens wat anders voor de foto's en ook nog mooi voor de feestdagen terug. Alleen eiste de verzekering bij ons maximaal twee haspels per spits, plus 140 ton zand voor de stabiliteit. Later kwamen daar ook nog eens 6 meter lange rijplanken bij voor de spoorbelasting. Vervolgens vervielen die rijplanken weer, en was 100 ton zand ook goed. Alleen had de klant toen al een andere bevrachter gevonden, met twee andere schepen, die dus wel elk vier haspels mochten laden, met 40 ton grind als ballast. En dat, terwijl een van die schepen nota bene bij dezelfde verzekering zit als wij. Behoorlijk zuur, dat daar blijkbaar zo met twee maten wordt gemeten - of langs elkaar heen gewerkt…
|
| Zondag 18 | De zonzijde van het canal d'Heuilley doet z'n naam eer aan. Waren we wel aan toe, na al dat grauwe weer van afgelopen tijd. Kia wil dan ook nĂłg wel een pandje wandelen, maar ja, er moet ook nog een artikeltje geschreven worden. Want op mijn vraag over de verdubbeling van sluis Quesnoy heb ik eens vlot antwoord gekregen van VNF. Over de restauratie van het pont-canal van Vadencourt heb ik daarentegen nog steeds niets gehoord. Hoewel mijn aanmaning zo te zien wel intern rondgestuurd is… “La journaliste nĂ©erlandaise de la publication Schuttevaer, qui nous avait sollicitĂ© le mois dernier pour avoir des infos sur le Canal de la Sambre Ă l'Oise, vient de nous relancer en nous prĂ©cisant : Je comprends maintenant pourquoi cela prend tellement de temps de restaurer l'aqueduc.” ;-)
|
| Maandag 19 | Omdat we toch tijd genoeg hadden, en om de buren in te laten lopen, hebben we steeds maar op een gemakkelijk plekje vast gemaakt, aan een kaaitje of dukdalven. Zo ook vandaag. Alleen blijven we op deze laatste avond op klein water zĂł ver van de allerlaatste palen van het kanaal af, dat de loopplank er alsnog aan te pas moet komen om Kia uit te kunnen laten.
|
| Dinsdag 20 | De Saône doet haar naam als mistrivier ook weer eer aan. Gisteravond zat het in Maxilly al zo potdicht, dat ik maar met m'n bijna-lichtgévende veiligheidsjas naar de bakker gegaan ben. Met als gevolg dat alle passerende auto's spontaan op de rem gingen ;-) Vandaag wordt het haast de hele dag niet helder. Pas 's avonds, in Chalon sur Saône, is er buiten eindelijk weer eens iets te 'zien'.
|
| Woensdag 21 | Gelukkig geen mist vandaag, want behalve hoofdpijn heb ik ook nog kopzorgen. Pa is namelijk weer opgenomen in het ziekenhuis. Daarnaast wil de ontvanger ons toch nog donderdag lossen, want vrijdag heeft het havenbedrijf geen tijd, dus moeten we het alsnog laat maken. En dan is er ook nog gebeld dat we voor Gelsenkirchen kunnen laden. Nou ben ik niet zo dol op de Rijn, vanwege al die vriendelijke collega's daar, en zeker niet in dit donkere en mistige jaargetijde, maar van de andere kant is het wel weer eens wat anders. En het is ook de snelste manier om terug in Nederland te komen.
|
| Donderdag 22 | Leeg zijn we zo, maar aan de reis is een ander verhaal. Een tweede reis Le Pontet-Gelsenkirchen, voor de buren, blijkt wel mogelijk, maar pas eind december. Als we een praatje met een andere collega maken, vertelt die dat zijn bevrachter nog een reis Bollene-Bazel over heeft. Daar hebben de buren wel oren naar, en een paar uur later zijn ze al bevracht, om maandag te laden. Onze Gelsenkirchen stond gepland voor 3 december, maar wat ons betreft mocht dat ook wel wat eerder. Daar hebben we echter nog geen uitsluitsel gekregen. Inmiddels maakt het ons ook niet meer zo heel veel uit of we vroeger kunnen laden, omdat de Moezel tot 12 december gestremd blijkt. Bovendien kan ik als we de 3e pas laden komende week mooi een paar dagen vanuit Avignon naar Nederland gaan. Maar om de TGV te kunnen reserveren (die ook nog eens duurder wordt naarmate je later boekt) moet ik dat natuurlijk wel zĂ©ker weten. Om de zaak wat ingewikkelder te maken is er nog een tweede Bollène-Basel in de aanbieding. Het voordeel daarvan is o.a. dat er voor twee spitsen meer kans is op een vervolgreis dan voor Ă©Ă©n. Maar ja, als we daar dan ook a.s. maandag gaan laden moet Thijs alleen de RhĂ´ne op (wat officieel niet mag) en wordt met de trein op en neer een stuk lastiger te plannen voor mij. Bovendien hebben we al ja gezegd op die Gelsenkirchen, en woord is woord. Ook al staat dit bevrachtingskantoor wat dat aangaat zelf niet zo hoog aangeschreven. Zeker niet als het om terugbellen gaat… zucht. 's Middags ben ik het afwachten zo beu dat ik zelf maar eens ga bellen. In Nederland wordt er nog wel eens gemopperd over privĂ©beslommeringen van schippers, maar hier in Frankrijk is het meestal net andersom: sluismeesters snappen bijvoorbeeld niet dat je 's avonds nog een sluis wilt doen als je daarmee een dag eerder op je losplek kunt zijn, maar hebben er wel begrip voor dat je bij een jarige buurman wilt liggen. Dus als je tegen de bevrachtster zegt dat je NU een laaddatum wilt weten omdat je vader in het ziekenhuis ligt, is ze toch bereid nog eens naar de klant te gaan bellen. En je drie uur later terug te bellen dat het toch 3 december wordt. He-he…
|
| Vrijdag 23 | Gisteravond samen met de buren nog even naar Saint-Vallier gevaren, waar je wat schoner en meer in de beschaving ligt dan in Salaise, en vandaag op het gemakje afgezakt naar Bollène. Onderweg komt onze charter binnen. De rijst die we deze ronde gaan laden komt niet van Soufflet, maar van een ander bedrijf, dat een mooie website blijkt te hebben: www.riz-camargue.com Als ik kijk of de ontvanger ook een site heeft, zie ik dat daar zelfs rijstrecepten op staan www.muellers-muehle.de ;-0
|
| Zaterdag 24 | Het aantal veiligheidsregeltjes lijkt omgekeerd evenredig met de deskundigheid van het sluispersoneel. Eerst was er de zwemvestplicht in de RhĂ´nesluizen, toen werd het 'ik lig vast, u kunt de deuren sluiten en gaan schutten' – protocol ingevoerd, en afgelopen zomer mochten kleine schepen opeens niet meer de sluis in varen vóór grotere schepen. Waarschijnlijk omdat de meeste knopjesdrukkers geen verschil tussen een spits of jacht kunnen zien. Daar zijn spitsen natuurlijk niet blij mee: eerst een tijd voor de sluis liggen wachten tot het cruiseschip of de coaster achter je gearriveerd is, dan wachten tot die de sluis in gewurmd is, bij het uitvaren weer wachten tot-ie de sluis uit geworsteld is… om bij de volgende sluis een hĂ©le schutting te mogen wachten omdat hij de sluis net voor je neus onklaar heeft gevaren. Vorige ronde hebben we er sluis voor sluis ruzie over gemaakt en de halve Service de Navigation aan de lijn gehad ('Ja, u hebt gelijk, het heeft geen zin en het staat niet in het reglement, maar is een interne richtlijn van de CNR'), maar tevergeefs. Eergisteren werden we in Sablons geconfronteerd met het nieuwste regeltje: verboden gekoppeld te schutten. De buren mochten namelijk niet naast ons vastmaken vanwege een stuk drijfhout dat in een trap was blijven steken, maar vervolgens ook niet bij ons langszij komen. En dat wordt je dan verteld door een dame die eerst vraagt of je op- of afvarend bent, als je meldt dat je net uit Salaise bent vertrokken, en dan, als je leeg in de sluis ligt, vraagt wat je geladen hebt.Vandaag weten we dus gewoon niet wat ons overkomt als de deuren al achter ons dichtgaan voor we stil liggen en we zomaar als eerste de sluis in mogen varen. Vast een anarchist op de centrale bediening deze ochtend. Of een echte sluismeester…
|
| Zondag 25 | tot en met donderdag 29-11. Het nadeel van de TGV is dat die nieuwe stations vaak ver buiten de stad liggen, maar gelukkig blijkt er in Avignon om de twintig minuten een speciale bus van het stadsstation naar het Gare TGV te rijden. (Ook wel handig om te weten als je hier nog eens een auto wil huren…) Om kwart over acht wandel ik van het schip weg – en zo'n tien uur later loop ik in Den Bosch het ziekenhuis binnen. Daar breng ik de daaropvolgende dagen het grootste deel van de middag en avond door. 's Morgens wat boodschappen doen en poetsen, en 's avonds bij een vriendin of familie op de thee. In de loop van de week is pa zo'n 7 kilo vocht kwijt geraakt (en ik vermoedelijk ook een kilootje, van het lopen). Het belangrijkste is echter dat zijn pijn ook een stuk verminderd is, zodat ik donderdagochtend een stuk geruster terug reis. Helaas krijgt de, momenteel veelbesproken, intercity naar Brussel bij de grens te maken met een wisselstoring, met 40 minuten vertraging als gevolg. En ik had 36 minuten om over te stappen in Brussel… Gelukkig kan mijn ticket kostenloos omgeboekt worden naar de volgende TGV, alleen gaat die pas 3 uur later. Na verloop van tijd heb ik alle tijdschriften en magazines die bij de post zaten dan ook wel uit, maar gelukkig kan ik tegenwoordig ook e-books lezen op m'n GSM. Die ik in de TGV (waar ik netjes door de conducteur naar een niet-gereserveerd plekje word begeleid) zelfs weer op kan laden. Maar goed ook, want bij Lyon blijkt deze trein ook weer een half uur vertraging opgelopen te hebben…
|
| Vrijdag 30 | Qua weer heb ik in ieder geval niks gemist, integendeel: de afgelopen dagen heeft het hier aan Ă©Ă©n stuk door geregend en gestormd. Zodat de RhĂ´ne in de tussentijd ruim een meter gestegen is en veranderd in een kolkende bruine massa. Sinds we zaterdag het ruim uitgespoten hebben, heeft Thijs vanwege de harde wind in z'n uppie ook geen luik meer open durven leggen. Op de grijperkrassen op de buikdenning blijkt nu toch wel wat roest te zitten. Als het om rijst voor Valenciennes ging zouden we geen moment twijfelen: verven. Maar deze controleur wil juist geen vers geverfd ruim, hoorden we vorige week van onze voorganger. Maar vast ook geen roest… Dilemma dus. Uiteindelijk besluiten we de buikdenning toch maar te verven, met gecertificeerde levensmiddelenverf. En hem dan voor de zekerheid nog maar een keer af te spuiten. De buren hebben ook geen geluk: die zijn maandag de hele dag in de weer geweest met laden, en de volgende dag lagen ze er uit vanwege het hoge water. Onze andere buren zijn ook niet blij: die mogen na twee dagen wachten in Le Pontet (er werd gevreesd dat de vrachtwagens tijdens het kiepen om zouden waaien…) vandaag alsnog met mistral met hun luiken sjouwen. Het voordeel van al dat water is echter dat de Fontaine de Vaucluse, die van de zomer maar een stil meertje in een grot was, zich nu als een woeste waterval over de rotsen stort. Bij een debiet van 22 kuub per seconde (of een waterstand van 21,07 meter aan de 'Sogomètre', dat wil zeggen zo'n 21 meter boven laagwaterpeil) stroomt de 'put' over. En nu loopt er 48 kuub. Dus heeft Thijs een auto gehuurd. Tot groot genoegen van Kia, die in haar mandje op de achterbank meteen in coma zakt, na een week stressen vanwege de razende wind. De route erheen is al mooi, zeker als we door een wegomleiding in de druiven- en olijfgaarden belanden. En de winterse Fontaine is prachtig, ook omdat de Sorgue, een tot hier toe ondergrondse rivier, ondanks het verveelvoudigde volume nog steeds helder blauw is. Vervolgens maken we nog een wandelingetje op de berg er net achter. Op de terugweg kleurt de ondergaande zon de besneeuwde top van de Mont Ventoux fraai roze.
|
|