|
|
| Maandag 1 | Aan de Franse grens straalt het ochtendzonnetje ons tegemoet. Dat levert mooie plaatjes op. De rest van de dag zie ik echter niet veel meer van de omgeving, want na drie dagen internetloos in België kan ik ook eens aan mijn mailachterstand beginnen. Maar ach, aan de Schelde en het canal du Nord mis je ook niet veel…
|
| Dinsdag 2 | Nog een dag canal du Nord, dus het logboek is ook weer 'bij'.
|
| Woensdag 3 | En nóg een halve dag dobberen: pousseur te pakken. Die ook naar Ribecourt blijkt te moeten, dus dat wordt vanmiddag niet meer lossen. Daar zijn we niet echt rouwig om, want het valt weer met bakken uit de hemel. Een boswandeling zit er dus ook niet in.
|
| Donderdag 4 | Er was ons aansluitend een reis van Ribecourt naar Villefranche in het vooruitzicht gesteld, maar die gaat helaas niet door, wegens gebrek aan product. In plaats daarvan wordt het wel-niet-toch Sissy – Roermond. Een van de redenen waarom we graag naar het zuiden gaan is dat je dan maar eens in de drie weken met bevrachtingsperikelen zit. Een andere reden is dat je dan maar eens in de drie weken schade aan je ruim oploopt. In dit geval een deukje in de den (grijper) en twee kromme spanten (bobcat). Met herstellen wachten we maar even tot na het lossen in Roermond…
|
| Vrijdag 5 | Een derde reden waarom we liever naar het zuiden gewild hadden is vanwege het weer: van de zomer is er niet veel van verven gekomen, en op alle mooie nazomerse dagen hadden we steeds net wat anders gepland. In de hoop dat we nog wat aan het schip kunnen doen vertrekken we maar vast naar Sissy, waar we pas volgende week woensdag mogen laden. We varen er niet leeg heen: in het achterruim vervoeren we (heel veel) water, en in het voorruim de auto van de buren. Onderweg treffen we onze eerste stagiair nog. Onze laatste stagiair heeft net een reis op een canal du nord-schip achter de rug: www.elv-transport.com/stage/reis03.html
|
Reactie van
Math | Hallo Thijs, bij toeval heb ik de site van je gevonden. Die ziet er geweldig uit.Nu ben ik benieuwt of je moeder Jopie heet. Van haar heb ik weleens verhalen gehoord over haar zoon die als schipper van een spits veel in frankrijk vaart.Op het eind van je verhaal lees ik dat je geboren bent op het water en je ouder een scheepswerf hadden. Als ik dit alles combineer dan kom ik tot deze konklusie. Als dit klopt, laat mij het dan even weten. Wat een geweldigge site heb je. Ik wens je een goede vaart en de groetjes van Math
|
Reactie van
Picaro | Klopt! Alleen kennen we geen Math??
|
| Zaterdag 6 | Aangezien het wederom gÃet gaan we de zijen, waar een dikke korst op zit van onze zuidenreizen, maar eens ontmodderen. Gemakkelijker gezegd dan gedaan: als we de hogedrukspuit met alle bijbehorende snoeren en slangen uit het vooronder naar de wal gesleept hebben, blijkt de hogedrukslang het begeven te hebben. $&! Gelukkig kunnen we de slang van de buren lenen. Vervolgens wil de pomp niet meer op druk komen. $&! Dus ook de hogedrukspuit van de buren maar geleend. Omdat het water nogal modderig is slaat het filtertje regelmatig dicht, dus lekker doorwerken is er ook niet bij. En dat allemaal in de stromende regen. Aan het eind van de dag zijn we dan ook allebei nat tot op het bot – maar de Picaro heeft weer een mooi schoon huidje!
|
| Zondag 7 | Omdat het er gisteren naar uitzag dat de zomer nu toch definitief voorbij was, de bbq ook maar met hogedruk schoongespoten en, samen met de tuinstoelen, diep opgeborgen. Vandaag blijkt het echter weer stralend weer. Gelukkig hebben de buren hun buitenmeubilair nog wel onder handbereik staan, zodat we lekker op de wal koffie en een wijntje kunnen drinken. En daar tussendoor nog heel wat kunnen klussen.
|
| Maandag 8 | Brr, nat én koud vandaag. Dus duik ik maar achter de computer, terwijl Thijs voorin een rvs vlaggenstokje maakt, zodat alle masten nu roestvrijstaal of aluminium zijn. De oude vlaggenstok krijgt, net als de oude voormast, een tweede leven bij de buren. In de namiddag een modderige wandeling met Kia, chocomel met speculaas bij de warme kachel, vervolgens lekker pompoensoep en een stevige aardappelschotel maken, en aansluitend naar een gezellige film kijken… ach, de herfst heeft ook z'n charmes.
|
| Dinsdag 9 | Na een aarzelend begin blijkt het wederom een schitterende dag te worden, zodat we de ijken nog in de verf krijgen en ook de beschadigde plekjes op de kop en de kont nog even bijgewerkt kunnen worden. Zelfs ónder de ankers. Die hier met behulp van een takeltje op de wal geparkeerd kunnen worden, om alle bewegende delen weer even 'los' te maken - want gebruikt worden ze nooit. Maar nu hebben wij dus ook eens modder aan de ankers hangen ;-) Als we net helemaal laadklaar liggen komt de silobaas zeggen dat we pas morgenmiddag kunnen laden, in plaats van morgenvroeg. Grr. Het voordeel is dat het schip nog een halve dag mooi blijft…
|
| Woensdag 10 | En dat we nu de gelegenheid hebben om eens naar het aquaduct van Vadencourt te gaan kijken. Omdat dat op instorten zou staan, is het canal de la Sambre à l'Oise wat verderop al sinds 2006 gestremd. Waardoor wij ook nu weer zo'n 200 kilometer om moeten varen naar Roermond. En de pleziervaart mist ook een mooie route. De weg er naartoe is ook al mooi, zodat we er een beetje vakantiegevoel van krijgen. Maar van de situatie ter plekke word je niet vrolijk. De sluis van Vadencourt en het aquaduct staan zo goed als droog, doordat daar boven een dam dwars over het kanaal is gelegd, en het struikgewas tiert er inmiddels overal welig…
|
| Donderdag 11 | Het nadeel van een halve dag later laden is dat we zaterdagmiddag nog in het canal de Saint-Quentin zullen zitten, in plaats van op de Schelde. Waardoor de auto van onze herfstvakantiegasten voor de stuurhut zal moeten staan, in plaats van op de roef. Anders wordt het bij de eerste de beste brug een Twingo cabrio… Maar we hoeven in ieder geval niet bang te zijn dat hij door de luiken zal zakken: de brouwgerst blijkt superlicht, dus het ruim zit tjokvol.
|
| Vrijdag 12 | In afwachting van de buren blijven we een paar uur in de stad Saint-Quentin liggen. Kan ik weer eens naar mijn favoriete brocante. Maar die blijkt helaas verdwenen. Dus lopen we maar richting centrum, voor een vers broodje. De eerste bakker blijkt ook al gesloten, net als de rommelbazaar en die prachtige oude droguerie. Nieuw zijn twee zaakjes die goud en sieraden inkopen. Tja, crisis…
|
| Zaterdag 13 | Vandaag is onze vakantie eindelijk begonnen! De familie Oosterveen komt in een hip, felblauw Twingo-tje aanrijden in Frankrijk. De Picaro ligt al klaar, daar moet de Twingo op komen te staan. Mama houd haar hart vast als haar 'Twingo-tje' in de lucht word gehesen door de autokraan van de Traveler, die er inmiddels ook naast zijn komen te liggen. De Traveler drijft zowat op zijn zij, zo schuin was hij komen te liggen door het optillen van het Twingo-tje. Mama was toch wel erg opgelucht dat alles goed ging en haar geliefde auto-tje niet was gezonken. Toen hij eenmaal op de luiken stond konden we weer gaan varen. Helaas regende het, maar dat was nog niet zo'n ramp want na heel even varen was het weer helemaal opengetrokken. Om even lekker te genieten van onze vakantie zijn we een stukje gaan wandelen, van sluis naar sluis. Ik herkende dit gebied, ik had daar vaker gelopen, namelijk de 1ste keer dat ik bij de Picaro aan boord kwam. We genoten volop van de rust, ruimte en frisse Franse lucht! Later op de dag zouden we voorlopig geen winkels meer krijgen, toen sloeg er een alarm aan bij mijn moeder: We moeten nog wel de enige echte lekkere St Hubert boter inslaan! Dus zijn mijn ouders snel op de fiets gesprongen en richting de Lidl gefietst. Ja, we hebben voorlopig weer boter want uiteindelijk hebben ze voor 52 euro boter ingekocht!! Dit was mijn dag.
|
| Zondag 14 | Vandaag heb ik zoals gewoonlijk de hele morgen geslapen, maar dat is niet zo bijzonder want ik ga hier ook laat naar bed. 's Middags heb ik voor het eerst bij de Traveler een Latta Maciato op. Hij was heerlijk maar ik kreeg er helaas wel buikpijn van. Bij de Traveler heb ik ook nog een film van George Clooney half gekeken. (Maar daar kreeg ik gelukkig geen buikpijn van!) 's Avonds zouden we bij het frietkot friet gaan halen, Annemarie heeft ook nog stoofvlees gemaakt, dat was ook heerlijk! Daarna moest er natuurlijk nog wel een ijsje komen… Die moest ik dus gaan halen, alleen. Met zijn vijven hebben ze papa tegen moeten houden, want die durfde mij niet alleen over straat te laten gaan. Stel je voor dat ik ontvoerd zou worden!! Maar ik heb daar niet aan gedacht en ben gewoon (alleen) gegaan. Terwijl papa's hartslag op 200 stond en ik bij het Frietk(r)ot aankwam en sept glaces moest bestellen, konden ze mijn amateuristische Frans niet eens verstaan! Ze probeerden met zijn tweeën mij te begrijpen, en toen dat niet lukte probeerden de klanten mij ook nog te helpen. Maar geen van allen konden ze mij verstaan. Uiteindelijk vroeg een klant of ik Engels sprak, met hartslag 200 antwoordde ik… in het Frans natuurlijk :-)) Na al die moeite om sept glaces te verstaan, hadden ze geen ijsjes… Ik moet toch nog een beetje schroeven aan mijn Frans! Mijn vader was wel heel opgelucht dat ik weer heelhuids terug kwam. Maar zonder ijsjes… Dit was mijn dag.
|
| Maandag 15 | Vandaag heb ik La gloire de mon pere gekeken. Een film over de Provence. Maar het bijzonderste vandaag was toch wel de scheepslift, een mega lift voor schepen. Toen wij daar aankwamen dacht ik echt: Wow! Het is zo groot, lomp maar ook zo apart. Een lift voor schepen kom je namelijk niet zo vaak tegen. Er hingen ook van die geruststellende bordjes met de tekst: Danger risque de decapitation, oftewel: Pas op, onthoofdingsgevaar. Er stond dan ook zo'n leuk plaatje bij. Onze buurman van de Compaan liep weer in zijn korte broek, met zo'n 12 graden. Hij ging samen met de Traveler en ons 73 meter met de lift omhoog. Het was voor mijn ouders en ik de eerste keer in zo'n scheepslift, het was dan ook erg indrukwekkend. Het is heel groot, je gaat met water en schip en alles gewoon de lucht in… Eenmaal boven voeren we op een aquaduct. We konden van het schip helemaal uitkijken in een dal. Dat is wel raar, want meestal vaar je in het dal omdat water het laagste punt op zoekt, maar dit keer zat je er dus boven. 's Avonds hebben we nog lang gevaren, daarom zijn we het vervolg op de film La gloire de mon pere, die Le Chateau de ma mere heet, gaan kijken. En daarna nog een klein stukje van de film Out of Africa. Dit was mijn dag.
|
Reactie van
sander | terug in nederland volg ik jullie nu ook via http://marinetraffic.com/ais/nl/shipdetails.aspx?mmsi$4660950
|
Reactie van
Picaro | Marinetraffic is niet zo betrouwbar hoor…
|
| Woensdag 17 | tot en met woensdag 31 oktober In Maastricht zit de vaarvakantie er alweer op voor onze gasten. Als hun stalen ros weer veilig met vier wielen op Nederlandse bodem staat, trakteren Zorro & co ons nog op een gezellig afscheidsetentje. De volgende dag zijn we bijtijds in Roermond, zodat we 's middags nog een rondje door de 'designer outlet' en het centrum kunnen maken. Na het lossen gaan we eerst de grijperschades aan de den maar eens herstellen. Als ik kopse kant aan het schuren ben, die ook nogal aangetast was door dat kunstmest laden in de regen, wordt het zo'n mooi weer dat ik meteen ook maar de rest van de bulb aanpak. Intussen neemt Thijs de ophanging van het achterste gebint onder handen, waar flink wat roest tussen zat. Het ontvetten, schuren, schoonmaken en bijplekken van de bulb valt (zoals altijd…) toch weer tegen, zodat ik zondag, met spijt in het hart, maar afzie van de mega-snuffelmarkt, en pas maandag richting pa vertrek, als Thijs de bulb kan verven. Wanneer ik weer aan boord kom is de Lister van een gerepareerde dynamo voorzien en is Thijs bezig met handvaatjes voor de luiken van de buren. Terwijl de buurman intussen ons ruim uitgespoten heeft. Dus daar kan ik dan weer aan de slag, met plekjes bijwerken. Omdat de buurvrouw donderdag een afspraak heeft in Amsterdam, trein ik met kortingkaart mee. Aangezien de kunstmusea me momenteel weinig te bieden hebben, breng ik maar eens een bezoek aan het vernieuwde Scheepvaartmuseum. Mooi, maar wel een hoog 'Efteling-gehalte'… Intussen hebben de heren in Dordrecht onze nieuwe superveilige (en superfelle…) drijfjassen opgehaald. De dagen daarna kun je wel een dikke jas hebben: de overgang van zomerweer naar winterkou is zo abrupt dat we na de zaterdagmarkt maar wat klusjes bij de kachel opzoeken. Als Thijs z'n ouders op visite zijn geweest ga ik ook maar weer een dag of wat naar pa, want je weet maar nooit wanneer je weer aan de reis bent en hoe lang je dan weer weg bent… Net als de familie vraagt of we 'nog steeds' leeg liggen gaat de telefoon, en blijken we donderdag al te kunnen laden voor Salaise. Weliswaar niet het zónnige zuiden, maar het komt toch in de buurt. Dus óp naar Maasbracht, woensdag, voor een nieuwe voorraad boeken, hondenpilletjes en boodschappen, en dan door naar Stein.
|
|