|
|
| Zondag 1 | Afscheid nemen in Kerkdriel, naar oom en tante in Velddriel voor bonen, bietjes en pruimen uit eigen tuin, naar Thijs z'n ouders in Oss om een mini-Cupido op te halen, naar Thijs z'n zus om een nichtje op te halen dat ook wel eens een weekje mee wil varen (en het logboek bijhouden…), vervolgens naar Burgh-Haamstede om het bootje weer af te leveren… en op een toeristische rondrit en gezellig mosselmaal onthaald te worden! Dan terug naar Terneuzen, auto uitpakken en inleveren, en dan nog even naar Gent ;-(
|
| Maandag 2 | Vandaag heb ik de Picaro bestuurd, het ging best makkelijk. Ik heb mijn knutselspullen meegenomen en grappige poppetjes gemaakt, die poppetjes staan nu op de radar. Verder hebben we de hele dag nog gevaren, ik heb oorbellen gemaakt, en gekke Frans ontmoet. Frans zal ik nog flink dwars zitten!!!!! (EO)
|
Reactie van
Lisbeth | Zo zo jij hebt wel lef voor een nieuwkomertje ! Ik zou maar oppassen ha ha.
|
| Dinsdag 3 | Vandaag heb ik niet veel gedaan het was een beetje saai. De sluizen waren traag en ik verveelde me. Ik denk wel dat het morgen leuker wordt omdat we dan in een leukere buurt zitten.
|
Reactie van
Hulscher | Ik zou toch maar een beetje oppassen met Frans.
Als hij net geknipt en geschoren is wil hij wel eens jonge meisjes in het water gooien.
Doe hem en Liane maar de groeten van wim en Tonny.
Wim
|
| Woensdag 4 | Vandaag heb ik 9 van de 19 sluizen gemist omdat ik nog in bed lag. Ik heb voor het eerst een echte IJsvogeltje gezien, hij zat aan de rand van de wal naar visjes te kijken. Samen met Annemarie en Kia hebben we nog naast de Picaro gewandeld. Vanavond zouden we eigenlijk bonen met aardappels eten, maar omdat we 's avonds nog naar de Bron Van De Schelde wilde hadden we gelukkig de bonen laten zitten!!! Na het eten gaan we weg, toen we bij de Bron waren had Kia het zo warm dat ze er meteen in dook. Ik voelde het en ging er met mijn voeten in staan maar ik stond er niet lang! Dat Kia er zo in gaat mijn voeten zijn bevroren! Even later hoorde Kia iets ritselen tussen de bosjes, wij hoorden het ook, toen opeens kwam er een konijn uit de bosjes gevlogen, hij botste tegen Kia aan zelfs en ze schrok en ging heel eventjes achter het konijn maar kwam toch weer terug. Toen we in het dorpje aangekomen waren, zag het er spookachtig uit met verlaten huizen, kapotte ramen en jankende honden, het was uitgestorven op straat en wat hoort ook nog bij een spookdorp?¿ Onweer en bliksem, dat was er ook. Het waren van die lange slierten en het begon hard te regenen en Kia was doodsbang, het was nog 2 en halve km lopen en dus waren we drijfnat terug gekomen en Kia dook snel in een warm, veilig en droog hoekje weg. Ik had mijn kamerrampje volgens mij nog open staan dus ik dacht dat ik een drijfnat bed had, maar gelukkig had Annemarie hem van te voren dicht gedaan dus ik kon net zoals Kia in een warm, veilig en droog bedje kruipen. (EO)
|
Reactie van
Lisbeth | Nou nou dat is nog eens een spannend avontuur. Daar hou jij wel van ! Ik denk dat opa dat ijsvogeltje ook wel had willen zien. Ennuh… slaapkop varen ze voor jou een stuk om met een hoop sluizen en dan lig jij te slapen. Doe dat volgende week thuis maar, doei…
|
Reactie van
Saskia | Jullie zijn niet de enige met veel regen.Wij hebben vandaag de hele dag regen gehad en zijn nu aan het vluchten naar Frankrijk.Fijne reis nog!
|
Reactie van
jopie | Hallo schipperrinnetje,
Kan oom Thijs nog plagen of Frans nog beter?Spannende reis zeg . waren de bonen vanavond lekker ?Ik heb nu 2 honden morgen 3 ,Opa is op de Diva . Nog een fijne reis en iedereen de groeten oma
|
Reactie van
Elise | Halo mam en pap wil je dit even naar Saskia doorsturen?¿ (wel dit weg halen)
Halo Saskia de rest van de dag was het wel lekker hoor en het blijft lekker 25 tot 28 graden hier dus lekker!!!
|
| Donderdag 5 | Vandaag zijn we door een 6 km lange tunnel gegaan met 5 vrachtschepen aan elkaar, we hadden een bioscoop gemaakt van de stuurhut. Het was sowieso al donker in de tunnel dus verduistering hadden we al, en via de laptop heeft Thijs een film op gezet. Vandaag zijn ook Annemarie, Kia en ik naar de bakker gefietst,(Kia fietst dan niet) eerst mocht Kia meerennen maar op de terugweg moest ze in de mand, ze was er verkeerd om in de mand gegaan, maar eigenlijk kwam het wel goed uit dat ze verkeerd om zat want anders had ze de rugzak in haar gezicht en kon ze niet zitten. De weg was nogal hobbelig en we zaten echt te stuiteren op ons zadel. Toen we weer bij de sluis stonden had Kia een kat onder een aanhanger gezien en ze vloog er op af, maar wij liepen door want we wilde haar nog laten zwemmen. Wij liepen maar door en keken even achterom, en Kia kwam niet mee want ze had iets ze kon niet lopen. Toen zagen we iets ergs, ze zat van kop tot teen onder de bolletjes. Op de Picaro hebben we de bolletjes er uit getrokken en was een hele klus, maar we zeiden: na deze sluis beginnen we weer, ze krijgt even pauze. Maar als de sluis niet open gaat, merkten we dat hij na 6uur dicht gaat en konden we er niet meer door, Kia had geluk. Morgen weer verder met plukken…
|
Reactie van
Wim | Dag lief meisje,
Ik zie dat je ook meewerkt met het schoonhouden van de picaro.
Heb je Frans en Liane de groeten gedaan??
Was het spannend in de donkere tunnel?
Veel groeten uit Klimmen in Limburg vlak bij Maastricht.
|
| Vrijdag 6 | Vandaag zijn we verder gegaan met plukken, er zaten nog maar een paar bolletjes in want veel had ze er al zelf uit getrokken. Nadat we ze er uit hadden gehaald, hadden we haar ook nog geborsteld. Samen met Annemarie hebben we weer een stukje gelopen, maar na nog geen 2 minuten zat ze weer onder plak dingen die nog veel erger waren! Dus, wij weer plukken….. Het was warm vandaag en er was maar één oplossing: in het water! Dus ik ben in het water gegaan, en heb me door touw laten voorttrekken. Het ging best hard, en na een tijdje heb ik het koud gekregen en er uit gegaan. Ik had Annemarie geholpen met klaarmaken van het eten, en had even een augurkje genomen… Maar het was geen augurkje! Het was groene peper! Ik had hem helemaal in mijn mond gedaan met die sap erbij… Ik dacht pittig smaakje voor een augurk, maar toen werd het met te heet en heb ik het maar uitgespuugd. Me tong en mijn lippen branden echt heel erg. We hebben ook nog gewandeld en 4 herten gezien en we zaten op privé terrein en toen zijn we verraden door een klein hondje, gelukkig was die man niet boos.
|
| Zondag 8 | Als we afscheid van de familie genomen hebben ga ik eerst maar eens proberen die oorverdovende knoflook- en garnalengeur uit de keuken te verdrijven. En neem vervolgens ook de rest van de roef onderhanden, want dat is er door alle logeer- en hondenperikelen de laatste weken nogal bij in geschoten
|
| Zondag 8 | Vandaag wilden we gaan zwemmen, pap ook en die had geen zwembroek bij, en er zat iets in de schroef. Pap wilden net kijken of hij zijn zwembroek wel zag want mam zij dat zij hem wel had meegenomen. Ome Thijs had hem gevonden! In de schroef van Frans, het was zijn broek dan niet maar hij was wel goed gewassen in de schroef! Hij was helemaal kapot. Vandaag wordt ik opgehaald, HELAAS. Mam en pap waren er al snel, en ik was nog een film aan het kijken,natuurlijk wordt hij af gezet op het spannendste moment…! Ik kwam in de stuurhut kijken en zag ze staan, ik dacht: ow, wat gaat dat snel, morgen middag zit ik weer thuis te kijken: wat zal ik eens gaan doen?¿ Zat ik nog maar daar in Frankrijk… Vandaag hadden mam en pap wel garnalen mee gebracht, toch nog een voordeeltje dat ze kwamen. Bij de laatste pan begon het te regenen en werd pap helemaal lek gestoken door een of andere rotmug die zo vaak en hard had gestoken, dat paps been helemaal onder bloed zat. Ik heb een hele leuke week gehad.(EO)
|
| Maandag 9 | Evenals de post. Maar ach, of je die nu na zeven of na acht weken opent maakt ook niet meer zoveel uit ;-)
|
| Dinsdag 10 | Door een SMS-je met 'Waar was dat uitgehakte jaagpad ook alweer?' ga ik mijn vakantieverslag uit mei 2004 maar eens opnieuw lezen. En krijg vervolgens heel veel zin om het alsnog online te zetten (hoewel ik wel tig andere dingen kan bedenken waar ik mijn tijd beter aan zou kunnen besteden) www.picaro.nl/riverhoppen Tja, de laatste jaren doen we 's zomers steeds een reisje naar het zuiden, in plaats van op vakantie te gaan. Deze ronde willen we er dan ook een echte vakantiereis van maken. Voor het vakantiegevoel 's avonds barbecuen met de buren. Dus beginnen we met een buitje en eindigen we met net naast het schip opstijgende straaljagers :
|
Reactie van
Wouter | Je hebt mij in elk geval heel veel plezier gedaan met het vakantieverslag (alhoewel ik ook beter mijn tijd ergens anders aan had kunnen besteden, haha). Gaaf om te lezen in elk geval!
|
Reactie van
Evert CadIJ | In 2007 zijn wij ook langs het uitgehakte jaagpad gefietst. De sluisjes zijn nu tip-top in orde!
Groet Evert
|
| Woensdag 11 | Dat we geen haast hebben wil niet zeggen dat we ons niet ergeren aan trage automaten. Of, nog erger, vértraagde automaten: vorige keer dat we hier in het canal d'Heuilley op gingen reageerden de sluizen nog onmiddellijk op het knopje 'bassinée' en nu duurt het een hele tijd voor er een lampje gaat branden. En het schutten gaat zo langzaam dat Thijs voorop bijna in slaap valt en ik ondertussen maar ga afwassen. Maar als je erover klaagt is het zoals gewoonlijk 'Er was eens een jacht…'
|
Reactie van
Luc | Ik lees toch echt dat jullie er een vakantiereis van maken. Dan is het toch niet zo heel erg dat het schutten wat langer duurt… ;-).
Een beetje bijslapen is nooit weg, hahaha.
|
| Donderdag 12 | Omdat je in Gent ongeveer tien ton voor het eind van de belading ho! moest roepen heeft buurman zo'n acht ton meer in dan gepland - en wij zo'n tien ton minder. Achttien ton verschil geeft in een ondiep kanaal ook enig verschil in snelheid. Als je dan bij elkaar in de buurt wil blijven, kan de snelste maar het best als laatste varen: de tweede heeft over het algemeen wat meer pech bij de (automatische) sluizen, maar krijgt de eerste wel weer ingehaald. De pech van vandaag is een tegenligger bij Gudmont, een berucht ondiep pand. Gelukkig weten we van elkaars komst, zodat tijdig afgesproken kan worden dat de afvaart boven sluis Gudmont blijft wachten op onze voorbuurman, en dat wij boven de sluis daarvoor weer blijven wachten op de afvaart. Voordat de voorbuurman eens van die sluis naar Gudmont gevaren is, daar opgeschut is, de afvaart gekruist heeft, en voordat dan de afvaart in Gudmont afgeschut is, naar ons toe gevaren is, ons gekruist heeft en wij weer naar sluis Gudmont toe gevaren zijn, zijn we anderhalf uur verder. En als ze je dan ook nog eens niet opschutten omdat de semi-automatische klapbrug boven de sluis van die twee schepen zodanig van slag is dat er een monteur aan te pas moet komen ben je zo maar twéé uur verder. En dan zegt zo'n slimmerik op de sluis 'Goh, dat schip voor jullie is toch wel een stuk sneller…'
|
| Vrijdag 13 | Aan Condes zijn we ook weer erg blij met die vakantiekrachten: terwijl wij maar voor de sluis liggen te steken - en ondertussen de bakker zien komen én weer gaan - blijft de deur maar dicht. Na verloop van tijd zien we waarom: in de verte, nog voor de klapbrug aan de andere kant van de tunnel, komt een jachtje aangedreven. Grr, een oude rot had de sluis zonder aarzelen klaar gezet voor een bedrijfsvaart. Maar de jeugd vindt het wel gezellig om schepen te laten wachten, kunnen ze wat langer samen babbelen. Er blijkt hier zelfs een complete vakantiekrachtensubcultuur te bestaan, waarbij ze elkaar via briefjes op de sluisdeur uitnodigen voor feesten, horen we 's middags van een échte sluismeesteres. Wel weer een verademing, niet steeds dubbel en dwars hoeven te checken of je sluiswachter alles wel goed doet. Jaja, het valt niet mee, dat vakantievaren… En voor wie denkt dat wij toch altijd vakantie hebben: de Doosan heeft vandaag alweer 4000 uur op de teller staan!
|
| Zaterdag 14 | En voor wie denkt dat dit een vakantievaarwatertje is: vandaag zitten we maar liefst met vier geladen schepen in één pand. Drie opvarend en één afvarend. Maar dankzij de aanwezigheid van een draaibrug, een versmalling en een verbreding verlopen alledrie de passages hier vlekkeloos.
|
| Zondag 15 | Aan de zuidzijde van de waterscheiding lijkt het vandaag wel herfst: wind, regen… maar dat laatste is natuurlijk te verwachten als de familie opstapper nog even langs komt ;-) Niet zo goed voor het vakantiegevoel, maar wel voor de kanalen. En de fotograaf krijgt ter compensatie maar liefst drie afvarende spitsen à la bassinée en drie opvaart op een rij… Het kruisen verloopt niet helemaal vlekkeloos, maar toch vlotter dan de sluiswachter had verwacht. Die had, uit angst dat hij twee uur over zou moeten werken voor iedereen zich langs elkaar heen gewerkt had, onze sluis namelijk maar vast om kwart voor zes uit gezet. Daar gingen we natuurlijk niet mee akkoord: net alles klaar voor een gezamenlijk avondmaal…
|
| Maandag 16 | Vandaag lijkt het zelfs wel winter: zo nat en guur, dat we de warmtewisselaar aan moeten zetten! Nog voor we de Saône bereiken, zitten we echter alweer volop in het vakantiegewoel. Aan Heuilley krijgt de voorbuurman net een huurjacht voor z'n neus. Dan glipt er ook nog een tussen ons en de voorburen. Een derde duikt het Canal d'Heuilley in, zet de automatische sluis waar wij net uitgekomen zijn op groen… en draait als wij dichterbij komen toch maar weer om richting Saône. Arme achterburen… Aan Poncey hebben we weer derde schutting, maar in theorie moeten we de volgende sluis nog steeds kunnen halen. Ware het niet dat het huurjacht voor ons aan stuurboord vastmaakt, terwijl de blauwe stang aan bakboord staat. 'Gloeiendegloeiende, duurt het eerst een kwartier voor ze zich vastgeknoopt hebben en dan moet er ook nog iemand de sluis rond gaan lopen…' Maar dat was nog te optimistisch gedacht: iedereen blijft vrolijk aan boord zitten, vol verwachting dat de sluisdeuren zich automatisch achter hen zullen sluiten! Gloeiendegloeiende… Ik hoor niet wat Thijs voorop staat te roepen, en waarschijnlijk verstaan die sukkels er ook geen woord van, want de kans is groot dat het Spanjaarden of Italianen zijn, maar na verloop van tijd begrijpen ze blijkbaar toch dat ze iets aan de andere kant van de sluis moeten doen. Dus knopen ze zich los, scharrelen naar de overkant, knopen zich weer vast, gaan die stangen eens bestuderen… en kiezen dan gelukkig toch voor de blauwe. Even later zien we ze, zoals verwacht, in Auxonne liggen, maar door dat geklungel halen wij de sluis, en daarmee Saint-Jean natuurlijk niet meer. En de achterburen al helemaal niet, terwijl die daar nog wel uit eten hadden willen gaan om hun veertigjarige bruiloft te vieren…
|
| Dinsdag 17 | Pff, puur geluk dat de sluis met de afvaart begonnen is, want als we na het uitvaren toevallig achterom kijken zien we dat hij nu groen staat voor de opvaart. Alleen liggen de opvarenden van het huurjacht beneden de sluis na gisteravond aan de slang gedraaid te hebben nu natuurlijk nog heerlijk te snurken. Arme, arme achterburen… Gelukkig was dit de laatste automaat, laat het zonnetje zich vandaag weer zien, wachten de voorburen ons in Saint-Jean op met krakend vers brood en croissantjes en zorgt al die regen van afgelopen tijd er voor dat we maar liefst twee uur sneller in Macon zijn dan vorige ronde.
|
| Woensdag 18 | Omdat we door dat afzakkertje ook vroeg vast zullen liggen in Lyon, waar het bezoek van de buren vanavond per trein aankomt, ga ik het bakboord gangboord maar eens schuren, want verder dan plekjes bijwerken was ik vorige ronde niet meer gekomen. Een tegenligger met asociale slijtstrip heeft tijdens het schuin-tegen-elkaar-aan-hangend passeren van de voorste middenbolder tot achter door het bestek gekrast, zodat ik eerst met een vijl de krullen van het ijzer kan halen. Het schuren valt ook tegen: sinds de vorige ronde zijn er toch weer nieuwe plekjes bij gekomen die bijwerking behoeven, ondanks dat we zo vlot liggen spat het voorste deel van het gangboord tijdens het varen regelmatig nat waardoor het schuurpapiertje dicht slaat, en het weer is vandaag een stuk minder mooi dan gisteren. Zoveel minder, dat we het, eenmaal in Lyon, toch niet aandurven om te gaan verven :-(
|
| Donderdag 19 | In Le Pouzin worden we 's avonds opgewacht door ons andere opstapstertje van deze zomer, en haar mama, papa en broer. Die hadden bami op het menu staan, de buren spaghetti, wij nasi… dus dat alles staat even later broederlijk naast elkaar op het luikenterras, waar we, inclusief andere buren die hier al lagen, met z'n dertienen broederlijk door elkaar aanschuiven. 'Gaat dat altijd zo?' vraagt de familie een beetje verbaasd. Niet altijd, maar wel vaak. Tjonge, die spitsenschippers hebben het ook niet slecht. Nee, maar dat is een goedbewaard geheim ;-)
|
| Vrijdag 20 | Het bekende Rhôneliedje: voor jachtjes aangezien worden door CNR-personeel (sluismeesters kun je dat met de beste wil van de wereld niet meer noemen) dat je eerst eindeloos laat wachten op coasters en cruiseschepen en dan alleen maar kan mekkeren over zwemvesten en niet losmaken voor het licht groen is… Saint-Gilles halen we zo zeker niet meer voor barbecuetijd, aan Beaucaire hebben de buren niet zulke beste herinneringen… dus SMSsen we de coördinaten van Mézoargues maar door naar de volgcamper.
|
| Zaterdag 21 | Nichtje vaart na de eerste, nu ook de laatste dag van deze reis mee. Om beestjes te kijken op de Petit-Rhône en in de Camargue. Helaas krijgt ze geen bijeneters te zien, maar wel ijsvogeltjes, purper- en zilverreigers, springende vissen, witte paarden, zwarte stieren en natuurlijk roze flamingo's. En straaljagers, die blauwe, witte en rode strepen trekken in de lucht. De familie hebben we ondertussen naar de markt in Arles gestuurd, voor tomaten en olijven. Geen straf, vinden ze, op de file en hitte bij Montpellier na dan. Tja, daar hebben wij op het water lekker geen last van. We arriveren precies tegelijk in Frontignan… waar wij midden in een 'joute' terecht blijken te komen! Met toestemming van de jouteurs schuiven we voorzichtig tussen de steekspelen door richting brug. Als het spel over is volgt het feest, zodat ook nog live-muziek hebben bij het eten. Onbetaalbaar…
|
| Zondag 22 | 's Morgens opnieuw een joutes-achtig spektakel, als tig huurjachtjes uit beide richtingen allemaal tegelijk door de brug van Frontignan willen. Dan met de familie flamingoveren zoeken langs het étang. In het struikgewas vinden we ook nog een flinke slangenhuid… oeps, nooit geweten dat hier van die monsters zaten! Vanwege de warmte (en omdat deze en gene tot aan haar onderbroek onder de étangblubber zit ;-) dropt Thijs de familie vervolgens maar even met het bootje in zee. Tenslotte gaan we met z'n allen naar Sète. Waar de joutes net afgelopen blijken, maar we ons desondanks best vermaken. En in het donker terug naar Frontignan fietsen heeft ook weer zo z'n bekoringen.
|
| Maandag 23 | Als we net met de familie aan de koffie zitten meldt buurman dat ze ons waarschijnlijk ook nog vandaag willen lossen. Dus alle fietsen aan boord en ook naar de losplek. Om te horen te krijgen dat het toch pas morgen wordt. Afijn, kan de familie nog even bij de buren zien hoe dat lossen gaat. Wanneer iedereen weer richting Frontignan vertrokken is, benutten wij ons middagje verplicht vrij op een heet en vies industrieterrein maar door in Sète naar de bouwmarkt (jammer, gesloten, en, nog jammerder, zo te zien definitief) en de supermarkt te fietsen. Voor vertrek hebben we aan de zonzijde kleedjes gehangen en voor voldoende ventilatie gezorgd, maar bij thuiskomst treffen we alsnog een hevig hijgende hond aan - in het gangboord! Die is haar verlatingsangststreken dus nog niet verleerd: door het raam geklommen…
|
| Dinsdag 24 | De bedoeling was eigenlijk eerst een weekje verven, dan een weekje vakantiehouden, en er dan in vredesnaam maar bauxiet in gooien. Maar begin volgende week in Le Pontet weer rijst laden voor Valenciennes is een aanbod wat we toch niet afslaan! Zeker niet omdat er, toch vrij uitzonderlijk, zomaar twee reizen zijn en het omvaren via de Marne (aangezien sluis Berry au Bac wederom een paar weken dicht gaat), nog uitzonderlijker, zomaar betaald wordt. Tijdens het lossen belt buurman dat de bevrachtster ons maar niet te pakken kan krijgen. Tja, geen wonder als je naar een nummer belt wat we al acht jaar geleden opgezegd hebben en waarvan we zelf al bijna vergeten waren dat we het ooit gehad hebben… De familie gaat Frontignan-ville 's middags toch maar verruilen voor Frontignan-plage. Hoewel er geen bevestigings-SMSje meer gekomen is, stappen we 's avonds maar gewoon op de fiets om op de geplande tijd op de geplande camping-aan-zee te zijn voor een garnalenafscheidsmaal. Wat eerder dan verwacht zien we opeens een bekend gezicht langs de weg, maar pas als ze vertelt dat 'deze camping anders misschien moeilijk te vinden zou zijn' beseffen we hoeveel geluk we gehad hebben dat we toevallig deze weg genomen hebben: het SMSje met de nieuwe camping blijkt namelijk per ongeluk naar, hoe kan het bestaan, ons oude nummer verstuurd…
|
| Woensdag 25 | Dankzij de ballastank met Rhônewater van de buren kunnen we het vorige week al geschuurde gangboord ontdoen van de inmiddels vergaarde zoutafzettingen, kunstmestspikkels, moddervoeten en barbecuevetspetters, en, in alle vroegte, eindelijk in de verf zetten. Het andere gangboord schuren en verfgereed maken voor morgenvroeg valt niet mee, in de toenemende hitte. 's Avonds hebben we dan ook wel een etentje verdiend. Samen met de, intussen ook weer familieloze, buren gaan we eens bij dat nieuwe restaurantje aan het begin van het kanaal kijken. Waar je voor een fractie van Parijse prijzen locale schelpdieren blijkt te kunnen eten en locale wijn drinken. Of we hier per boot zijn. Inderdaad, maar dan wel een echte! Laat de locale middenstand maar weten dat ligplaatsen voor bedrijfsvaart evengoed geld in het laatje brengen…
|
| Donderdag 26 | Bij het passeren van het restaurant blazen we, zoals beloofd, nog even ten afscheid en worden, zoals beloofd, vriendelijk nagezwaaid. Dag Frontignan, op naar Avignon. Waar wel volop auto's te huur zijn, en waar volop zoet water is. Voorbij Saint-Gilles sla ik dan ook volop aan het boenen.
|
| Vrijdag 27 | Altijd een dilemma met die rijst, moet je de buikdenning nu voor het laden nog schilderen, met het risico dat het ruim naar verf ruikt, of niet, met het risico dat je afgekeurd wordt vanwege een paar roestige krassen in de vloer? We gokken maar op het eerste: zoals vaak waait het hier stormachtig, al is het nu eens geen Mistral maar zuidenwind. Dus ook maar goed dat we gegokt hebben op een weekje vakantie in plaats van een weekje verven ;-) Voor we klaar zijn in het ruim staat de auto met chauffeur en gids al naast het schip. Zodat we 's middags maar op de achterbank hoeven te schuiven om ons via Remoulins naar Uzès te laten rijden. Een lief stadje met leuke winkeltjes en een prachtig plein met arcades. Daarna via binnenweggetjes naar de Pont du Gard zodat de honden, die hier en daar al in een fontein geplonst waren, even lekker af kunnen koelen. In het avondzonnetje krijgt het terras bij de oude watermolen met z'n grote bomen en stenen bankjes van mij drie sterren. Eten doen we in Avignon, samen met nog andere buren.
|
| Zaterdag 28 | Vroeg uit de veren, om voor de grootste hitte in Aix-en-Provence te zijn. Na een wandeling langs de kraampjes en fonteinen op de beroemde Cours Mirabeau gaan we naar de al even beroemde markt. Die qua sfeer en producten alles biedt wat je je maar bij 'Provence' voorstelt, maar het voor ons toch net niet haalt bij de onberoemde markt van Arles… Desondanks slagen we er zonder moeite in onze tassen te vullen met kaasjes, vleeswaren, fruit, olijven, tomaten, brood, koekjes,… Die we onder een denneboom bij het turquoise stuwmeer van Bimont soldaat maken. Daarna vervolgen we onze rondrit om het Montagne Sainte-Victoire. Via het aquaduct van Roquefavour, waar de honden weer even lekker in het water kunnen spelen, rijden we naar Saint-Rémy-de-Provence. Na het winkeltjes kijken (prachtige tafel van olijvenhout, met een met schelpen en glas 'ingelegde' barst !) en op een terrasje zitten is het nog wat vroeg om te gaan eten, dus rijden we nog even door naar het ook veel rustigere Chateaurenard.
|
| Zondag 29 | Vandaag doen we het wat rustiger aan: eens uitslapen, de binnenboel bijwerken, mail bijlezen (maar nog steeds niet alles beantwoorden, sorry mensen!) en dan rijden we, helaas zonder buurvrouw die niet lekker is, slingerdeslinger de Mont Ventoux op. Waar vergeleken met Avignon (en met vorige keer dat we hier waren…) haast geen zuchtje wind staat. En wat doen schippers als ze eindelijk boven op de Mont Ventoux zijn als eerste? De Rhône zoeken!
|
Reactie van
Joke | Ja ! water is jullie levensbron die brood,( lees al die lekkere provencale lekkernijen… ) op de plank brengt..
|
Reactie van
Rene | Tja, je bent water en bruggetjes en sluisjes verslaafd of je bent het niet…
|
| Maandag 30 | Deze morgen zou het ruim gekeurd worden, maar als we om elf uur nog niemand gehoord of gezien hebben gaan we zelf maar eens bellen. Grr, blijkt de inspectrice pas rond vijf uur te willen komen… Dus meteen in de auto en op naar l'Isle sur la Sorgue, hét antiek- en brocantestadje van Zuid-Frankrijk. Helaas voor de dames en gelukkig voor de heren & honden zijn de meeste winkeltjes op maandag gesloten, maar desondanks is het er leuk rondwandelen. Na een picknick aan de Sorgue rijden we nog even door naar Gordes, en dan is het hoog tijd om terug te keren naar Avignon. Als beide ruimen goedgekeurd zijn gaan wij nog naar Barbentane, voor een avondwandeling over de kale toppen van 'la Montagnette'.
|
| Dinsdag 31 | Terwijl de buren laden, rijden wij naar Monieux, waar onze wandeling door de Gorges de la Nesque start. Die begint met een steile klim naar boven… pfft, ik kan goed merken dat ik dit jaar meer gezeten en gegeten heb dan gewoonlijk :-( Maar het is het zweten waard: de Gorges zijn erg mooi, ook al staat de Nesque jammer genoeg droog. Op de terugweg rijden we via de gelijknamige toeristische route, die z'n sterren absoluut verdient. De supermarkt met overdekte parking die we op de heenweg in Carpentras gezien hebben krijgen we niet meer gevonden, dus eerst maar terug naar het schip om de hond te dumpen en dan op naar die mega Auchan in Le Pontet. Dan boodschappen uitladen, auto schoonmaken en aan de inmiddels weer hier gearriveerde buren overdragen en tenslotte, ondanks de al weer zo vroeg vallende duisternis en de stevige Mistral, nog maar even naar de laadplek varen… vermoeiend hoor, dat vakantiehouden!
|
Reactie van
Rene | Ben er van overtuigd dat alle lezers zwaar met jullie te doen hebben…, maar het jullie wel gunnen.
|
Reactie van
Luc | Soms lijkt vakantie net werken; en andersom…
|
|