|
|
| Vrijdag 1 | Een vrije dag, het zonnetje schijnt, het water tintelt, de vogels zingen, dan krijg ik de schuur- en verfkriebels! De twee heren waar ik mee opgescheept zit hebben daar duidelijk geen last van… Lakken is er trouwens toch niet bij, want de eeuwenoude beuken waar we onder liggen zien in de Picaro een mooie kans om hun zaadjes tot in Nederland te verspreiden. 's Middags komt het fototeam van www.spitsen.be op visite, en neemt ons mee naar een grote dorpsbrocante in Iwuy.
|
| Zaterdag 2 | In theorie moeten we vanuit Thun vanavond nog net door sluis Asper kunnen komen, maar in de praktijk blijkt sluis Pont Malin in panne. Via de Leie is het toch een paar uur langer naar de laatste sluis, dus gokken we er maar op dat de storing snel verholpen is. Maar helaas, de elektromotor van een van de benedendeuren heeft het na 47 jaar Frans onderhoud toch begeven. De middendeuren zijn natuurlijk al lang buiten gebruik, maar er kan wel een motor overgezet worden. Nu we zéker niet meer door België komen is de druk ook van de ketel. Terwijl VNF de sluis herstelt houd ik me bezig met verstelwerk en de mannen met onderhoud aan de ankerlier.
|
| Zondag 3 | De hele dag de tijd, om van Valenciennes tot Kerkhove te komen. En dan nog twee dagen de tijd om in Eindhoven te komen… Om de familie te plagen sturen we 's morgens een SMSje: 'Zijn nog in Frankrijk, weten niet of we het donderdag halen…' Binnen de kortste keren krijgen we antwoord: 'Het feest is WOENSDAG !!!' Och ;-)
|
| Maandag 4 | In Terneuzen stapt onze matroos er van af: die mag komende drie dagen de spitsenvaart 'verkopen' op de stand van ons samenwerkingsverband, op de beurs Construction & Shipping Industry in Gorinchem.
|
| Dinsdag 5 | De ontvanger doet niet moeilijk: we kunnen het schip gewoon in Eindhoven neer leggen en er een dagje tussenuit knijpen voor de gouden bruiloft. Dat hebben we in Antwerpen wel eens anders meegemaakt: toen waren we na een begrafenis onze losbeurt kwijt.
|
| Woensdag 6 | En dat allemaal om een rondje Bommelerwaard te varen ;-) Maar het feest heeft natuurlijk ook al de nodige voorpret opgeleverd ('Wanneer zijn jullie dan met z'n allen bij elkaar geweest voor die foto?!' Tja, dat is een heel verhaal… wat dus niet in het logboek mocht ;-). Verder is het heel gezellig om allerlei familieleden en bekenden weer eens te zien, en leuk om een keer voet aan wal te kunnen zetten in Woudrichem. Foto's maken doe ik normaal ook, maar toch geen 400 op een dag. Varend barbecuen is voor ons ook niet ongewoon, maar een wijntje erbij kunnen drinken wel. En onze scheepshond… is tot onze verrassing ook van de partij!
|
| Donderdag 7 | Dan valt om zes uur losgereed liggen even niet mee, maar het voordeel is dat we ook weer vroeg leeg zijn, zodat we nog naar 'Gorinchem' kunnen. We treffen steeds meer bekende gezichten en namen op dit soort beurzen. Naast de vereniging, de verzekering, de bond, de krant en de club ook de leverancier van de radar, het stuurwerk, de accu's, de gashendel, de flexibele koppeling, de elektronische kaart, …
|
| Vrijdag 8 | Afspraakje met peettante in Eindhoven dreigt door een communicatiestoring (Tijd? Klopt! Dag? Klopt!) over de afgesproken plaats in het honderd te lopen. Natuurlijk heb ik zoals gewoonlijk geen GSM bij (ben vast de laatste Nederlander tussen de 10 en de 70 zonder eigen mobieltje…) maar voor de verandering heb ik wat tegoed op m'n chipknip staan. En gelukkig is de telefooncel stoffig genoeg om nummers te noteren, zodat we via de thuisfronten contact kunnen leggen en het toch nog een gezellige middag wordt.
|
Reactie van
peettante | En dat was het na een uurtje stationshal heen en weer!
|
| Zaterdag 9 | En dan maar weer op naar Maasbracht, om de schroef voor de derde (en wat ons betreft echt laatste) maal te laten verstellen… en in de hoop dat 'Stein' eindelijk weer gaat lopen.'s Avonds komen we nog net door Sluis 13, maar omdat er al een fietsroute door de Peel uitgestippeld stond blijven we daar maar boven liggen. De Noordervaart blijkt nogal saai, maar het Kanaal van Deurne lijkt meer op een beekje en is prachtig om langs te fietsen. Alleen is de versnelling van mijn fiets kapot, zodat ik veertig kilometer afleg op de matrozenleenfiets. Die niet alleen gezegend is met een rammelende ketting en een achterband die om het half uur aan de beademing moet, maar ook nog met een zadel waar de gel grotendeels uit ontsnapt is. Dan begint de trapperas van Thijs z'n fiets ook nog ernstig te kreunen en tenslotte valt Kia door haar mand… Onverantwoord, zou pa zeggen ;-)
|
Reactie van
Irene | Ja dat zou papa zeker zeggen en niet vergeten om het reparatiedoosje mee te nemen!!
|
Reactie van
Joop | Ik ken de Peel maar al te goed. Het is er prachtig, zeker langs het Deurnes kanaal tussen Griendtsveen en Helenaveen.
|
| Zondag 10 | Middagje scheepsarrest in Maasbracht dus maar…
|
| Maandag 11 | We kunnen vroeger dan verwacht het dok in, wat inhoudt dat het op de kopschroef moet, omdat de motor net voorzien wordt van een tweede voorfilter. Met een wat groter oppervlak dan het eerste, wat er ook nadat beide bunkers schoon gemaakt zijn graag de brui aan geeft als we even doordraaien. Voortaan kunnen we in een handomdraai van het ene op het andere gasoliefilter overschakelen en desnoods op allebei tegelijk. Het begint nu toch echt de perfecte machinekamer te worden… Het dokken verloopt ondanks onze vleugellamheid ook perfect. Ook geen wonder eigenlijk: de vijfde keer in een half jaar, het schip kan het haast zelf! Als de schroef op wielen ligt mag onze inbouwer het spant wat in de Europoort naar buiten gedrukt was ook nog even 'rechten'. Daarvoor wordt het op twee plekken ingeslepen, met een takeltje naar binnen getrokken, en weer aan elkaar gelast.
|
| Woensdag 13 | Mijn fiets heeft Thijs weer gerepareerd, maar de zijne mag in de oud ijzer bak. Gelukkig heeft de fietsenmaker nog een goedkoop tweedehandsje staan. Alleen is dat wel een herenmodel, zodat we Kia een nieuw commando moeten leren als ze in haar (nieuwe) mand zit: 'Buk!' En ik moet er ook wel even aan wennen om m'n pootje op te tillen…
|
| Donderdag 14 | tot en met zondag 24 mei. Veel mensen denken dat wij vakantie hebben, of zelfs dat we ons vervelen als we noodgedwongen stil liggen, maar niets is minder waar. We werken voor ons gevoel dan juist veel harder dan wanneer we varen! Ook omdat van het een altijd het ander komt: we beginnen met een nieuw alarmpaneeltje en eindigen met de kop… Al die nieuwe niveaualarmen moesten namelijk ook nog een eigen plekje op het dashboard krijgen. Thijs had hier laatst al een mooi (d.w.z. betaalbaar…) alarmkastje gekocht, maar dat bleek zo diep, dat het net de stoppenkast onder het dashboard raakte. Nu wilden we de 24-volts installatie daar toch nog een keer moderniseren, maar dat is wel een klus waar je pas aan kunt beginnen als je zeker weet dat je een paar dagen niet hoeft te varen (omdat bijna alle verlichting en navigatieapparatuur 'los' moet) en als je een goede scheepselektrozaak in de buurt hebt. Voor dat laatste liggen we hier prima, dus als er op donderdagmiddag om drie uur nog niet gebeld is met een reis durven we de boel wel te gaan demonteren. Wanneer de kast leeg is kan het ijzer mooi even in de olie gezet worden, voor er isolatie en hout tegenaan komt, zodat we er niet alleen 'elektrisch' op vooruit gaan. Alles zat namelijk direct op het ijzer gemonteerd, zodat je ook niks kon veranderen zonder buiten de verf te beschadigen. Terwijl Thijs de stuurhut met draden, goten, stoppen, hulsjes en tangetjes vult, begin ik maar weer eens aan het ruim: losse verf afsteken, kale plekjes in de owatrol zetten en vervolgens in de aluminiumverf. Ofwel tweehonderd keer bukken, strekken, trapje op, trapje af… Als we klaar zijn nemen we samen de 'stuurhutbodem' onder handen: schoonmaken en (met het oog op afgebroken in de regen varen) in de conserveringsolie zetten. Nu de vloerbedekking toch op de luiken ligt kan ik die meteen even soppen. Ondertussen zijn ook de gaatjes in de voorkant van de stuurhut dicht geplamuurd en in de primer gezet, zodat we die opnieuw kunnen verven. Nu we toch met wit bezig zijn doen we de voorroef, machinekamerdeur, opstapjes, bolderkoppen, 'hoeken' van de roef (waar van de winter iets bijtends overheen gelopen is, de rest kan er nog wel een jaartje tegen) en de buiten- en binnenkant (verd… klinknagels) van de boeing ook maar. Bij het losmaken valt het vorig jaar beschadigde hoekje van het bakboord naambord in het water, dus ook maar nieuwe bordjes maken. Dan meteen ook maar de 0 voor het Europanummer plakken. En o, de den mag zo te zien hier en daar ook wel bijgewerkt worden… Dat geldt ook voor het achterdek en het stukje dek voor de machinekameringang, die nogal wat geleden hadden bij de hermotorisering. Ja, inmiddels zijn we overgestapt op grijze verf ;-) En tenslotte op vernis: kastdeuren vast van twee laagjes D2 voorzien en plekjes op de stuurhut bijwerken … Het 'huishouden' doe ik op dit soort dagen bij wijze van ontspanning tussen het schuren, ontvetten en primeren door, brood brengen we mee als we toch voor materiaal naar de overkant moeten en 's avonds na het journaal gaan we weliswaar vaak nog even met Kia lopen of fietsen… maar dat is om niet meteen in slaap te vallen!
|
| Maandag 25 | Het vervelende is, dat dit 'echte werk' op een schip niet alleen niet betaald wordt, maar juist geld kost. Omdat er bovendien slechter weer voorspeld wordt gaan we toch maar weer eens naar kantoor bellen, of we misschien niet beter alsnog leeg naar Frankrijk kunnen vertrekken. En dan blijkt er in Ivoz-Ramet (Luik) net een partijtje rollen klaar te staan voor Limay. Na nog even in spanning gehouden te zijn of we geen collega's 'voor ons' hebben voor dit werk, is het boodschappen doen, boodschappen doen en nog keer boodschappen doen.
|
| Dinsdag 26 | Want onze laatste dag in Maasbracht ben ik 'kwijt' met het ophalen van de post. In het bijzonder van ons, inmiddels derde, voorlopige, SI-certificaat. Als ik 's avonds laat (want even winkelen in Oss en mee-eten met schoonmoeder is ook wel gezellig ;-) weer aan boord kom is onze matroos ook weer gearriveerd, voor de laatste reis van zijn stage. Die zo wel op rolletjes verlopen is…
|
| Woensdag 27 | Terwijl de mannen de Maas op varen ga ik het vooronder opruimen, want de afgelopen weken is alles weer op z'n kop gezet: hout, verf, gereedschap, stroomdraden… je sjouwt wat mee op zo'n schip! In Ivoz-Ramet komt een collega van onze matroos, die nu stage loopt op een 1700 tonner, een kijkje aan boord nemen. Valt eigenlijk best mee, die roef ;-) En ja, hij wil wel ook wel een foldertje over de spitsenvaart…
|
| Donderdag 28 | Het zijn wederom joekels van rollen, vijftien tot 22 ton, zodat we tijdens het laden steeds weer gruwelijk schuin vallen, maar het 'plaatsen' gaat hier wel honderd maal beheerster dan in Rotterdam. Ze beginnen ook netjes om half zeven, zodat we deze ronde in ieder geval niet hoeven te stressen om zaterdag nog door België te komen. Eenmaal onderweg blijkt dat de motor geladen nu eindelijk z'n maximale toerental haalt, en zelfs een beetje meer: 2070 toeren. Hoeveel kilometer per uur we nu nog halen moeten we nog een keer op stil, diep en breed water uitproberen. Omdat we nogal wat reacties krijgen naar aanleiding van al die schroefverstellingen: de oude motor was 325 PK op 1800 toeren, de nieuwe 360 PK op 2000 toeren. In theorie zou dat met dezelfde koppeling en schroef moeten kunnen, wat een van de redenen was om voor deze motor te kiezen. Achteraf hadden we waarschijnlijk beter meteen een nieuwe koppeling kunnen bestellen, maar ja, da's achteraf… Onze schroef wilden we ook graag houden omdat hij zich wel bewezen heeft: meer dan twintig jaar Franse vaarwegen (en ontelbare stukken hout, vloerbedekking, aluminium jachtenluiken, matrassen, 'n staafje rvs en een gewapende slang) overleven wil toch wat zeggen. In de praktijk bleek de motor echter een te hoge turbodruk te hebben en een te laag toerental te halen. Nadat de turbo en brandstofpomp uitgesloten waren, kon dat volgens Doosan alleen nog maar aan de schroef liggen. En aangezien we pas garantie zouden krijgen als de motor 2050 toeren haalde, omdat hij anders ook op de lage toerentallen te zwaar belast zou worden, zat er niets anders op dan de schroef lichter te laten zetten. Wiens 'fout' het is dat de schroef eerst 9,5 vervolgens 6,5 en tenslotte nog eens 9,5 procent minder spoed heeft moet krijgen, terwijl zowel de Doosan als het schroevenbedrijf in eerste instantie beiden 9,5 procent berekend hadden, kunnen we niet zeggen. Mogelijk levert de nieuwe motor niet echt z'n theoretische PK's (achteraf hoorden we dat meer schepen hun schroef meerdere malen hebben moeten laten verzetten) of leverde de oude er in de praktijk wel meer. En verder was er van deze schroef ook niet meer bekend dan dat het een cunial vierbladsschroef van 1,13 meter diameter is: we weten bijvoorbeeld niet eens, waar hij gemaakt is…
|
| Vrijdag 29 | Op de Sambre geven Thijs en onze matroos een Poolse collega een spoedcursus 'Varen in België' en 'Melden in het Frans'.
|
| Zaterdag 30 | De laatste twee Belgische sluizen schutten we samen met een zusterschip, de Chasseur. Zelfde werf, maar bepaald geen tweelingzusje: behalve de achterbolders zien we weinig overeenkomsten. Daarna weer plekjes bijwerken. De matroos neemt de ankerlier onderhanden, ik de bulb en het roefdek. In het Canal du Nord zijn we weer uitgewerkt buiten: hefdeuren hè…
|
| Zondag 31 | Zó kan ik nog wel met feestdagen leven, als je gewoon door kunt varen. Al krijgen de sluiswachters op het Canal du Nord het voor elkaar dat we in de praktijk alsnog meer stilliggen dan varen, terwijl het niet eens druk is. Gisteren in Peronnes begonnen, vandaag in Peronne geëindigd.
|
|