|
|
| Donderdag 1 | Van de dag van de arbeid maken we maar een klusjesdag. Normaal gesproken waren we waarschijnlijk een end gaan fietsen, maar we liggen bij een buurman met boomstammen langszij, op de palen, dus dat wordt zo'n gehannes om de fietsen op de wal te krijgen.
|
| Vrijdag 2 | Oef, wat een warmte opeens. Mooi om m'n deurtjes nog een keer in te soppen, maar niet om daarna nog achter de computer te kruipen. Als we om een uur of drie langs Fleurville komen kijken we elkaar eens aan: mooi weer, mooie palen, aan de overkant een mooi sluisje, waar we nog nooit door geschut zijn, en tijd genoeg om zondagavond in Salaise te komen. Dus hup, rond, vast, bootje overboord en het canal de Pont-de-Vaux in! Ook een automaat, met twee bedieningsknoppen en een noodstop, maar geen vertragingen (de deur wordt met tien centimeter niveauverschil al open getrokken), toeters en bellen, en dat, terwijl hier alléén maar jachten en oevergebruikers komen! Pont-de-Vaux blijkt een leuk stadje, met een voor Franse begrippen gezellige jachthaven. En een supermarkt, dus dat wordt barbecuen. Daarna nog een fietstocht langs Bourgondische wijndorpjes, landhuizen, blauwe regen, seringen… Wat hebben we het weer slecht!
|
Reactie van
Evert | Wij stonden eens een paar dagen op de camping bij het sluisje.
Leuke stek!
Groet Evert
|
| Zaterdag 3 | Als we leeg zijn komt het er helemaal niet meer van, dus toch maar weer eens wat stukjes produceren. Van wat ik lees en schrijf word ik niet vrolijk. Van het ligplaatsen 'beleid' in Lyon ook niet. Als we vastliggen aan de 'Port' Rambaud ga ik dus eerst maar eens met Kia kijken of we hier morgen nog wel weg kunnen komen met de fiets. Dat kan. En eigenlijk liggen we hier ook hartstikke veilig, achter zoveel hekken en zonder trap waarlangs mensen met slechte bedoelingen aan boord zouden kunnen komen…
|
| Zondag 4 | Vroeger kwamen we op weg naar www.pucesducanal.com een handjevol joggers en hondenuitlaters tegen, nu is het haast filefietsen op de linker Rhôneoever. Die is dan ook prachtig opgeknapt: geasfalteerd fietspad waarop steeds de afstand naar de bron en naar zee staat aangegeven, ernaast houten en stenen 'loopstroken', planten, een pootjebaadvijver voor jong en oud, een mooie cruiseterminal … De rommelmarkt is en blijft een van de leukste van Frankrijk, maar helaas, meer dan wat prulletjes kan ik echt niet meer kwijt. Voor Kia is het ook weer eens goed om voortdurend door vreemde honden besnuffeld en door vreemde mensen geaaid te worden. We kunnen haar trouwens zo ruilen voor twee etsen! 's Middags vragen de sluismeesters van Pierre-Bénite en Vaugris allebei of we leeg of geladen zijn, geeft echt een veilig gevoel, zulk deskundig personeel… Maar op de weg wordt ook flink geklungeld, horen we van de gepensioneerde vrachtwagenchauffeur en zijn vrouw - nu watersporters - die ons in Salaise staan op te wachten: de bruggen over de omleiding langs hun dorp zijn te laag gemaakt, zodat alle vrachtverkeer alsnog door het centrum moet, andere bruggen worden steeds lager door asfalt over asfalt… 's Avonds gaan we in Sablons op zoek naar het restaurantje waar Thijs vorige keer dat hij hier gelost heeft zo lekker heeft gegeten. Dat blijkt verdwenen (kan gebeuren, na 21 jaar…) dus eten we in Serrières maar een kebabje op de oever van de 'oude' Rhône.
|
| Maandag 5 | Toch niet lossen vandaag. Niet zo heel erg, dat stelt het 'beslissingsmoment' nog even uit… En geeft ons de gelegenheid 's morgens naar de Carrefour te gaan en 's middags een prachtige fietstocht te maken: door het natuurgebied Ile de la Platière, dan de stuw over en langs het oude jaagpad en leuke landbouwweggetjes terug naar Serrières. In de perzikentijd moet het hier trouwens helemaal aangenaam vertoeven zijn… In Serrières bekijken we eerst de schilderachtige vieux quartiers en gaan dan toch maar even langs het Musée des mariniers du Rhône, hoewel dat nog tot half juni dicht is. Maar toevallig zijn een paar vrijwilligers net de 'museumnacht' aan het voorbereiden, waarin ze een pas ontdekt apparaat om touw te slaan gaan demonstreren, en mogen we binnenkomen. Dat is de derde keer dat we een 'gesloten' Frans scheepvaartmuseumpje bezoeken, en nog een privérondleiding krijgen ook! Veel stelt de scheepvaartcollectie in de Chapelle Saint-Sornin overigens niet voor, en aan de juistheid van de informatie twijfelen we zo hier en daar ook een beetje, maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door het enthousiasme van de responsable. Daarna fietsen we nog een stukje verder Rhône-af en steken dan via de spoorbrug weer over. Van de dertig kilometer hebben we er zeker twintig over onverharde wegen gefietst, dus als trilplaten werken moeten we vandaag wel een kilootje of wat kwijt zijn geraakt! Maar dan moet je 's avonds dus niet gaan barbecuen…
|
| Dinsdag 6 | Van de collega's hadden we het al gehoord, en de bevrachters bevestigen het nog eens: rien du tout. Geen bauxiet, tot september volgens de geruchten (maar dat hadden we hiervandaan toch niet meer gedaan), geen rijst en geen tarwe, tot juni naar verluidt, helemaal geen clinker meer, geen Straatsburg, geen Sète… We kunnen wel op iets onverwachts hopen, maar dan hebben we nog twee wachtenden voor ons, die al vijf weken wachten. Wat er wel is, is Dombasle - Arques. 'Dat is een end leeg!' 'Dat zijn een hoop sluisjes!' Maar als je het narekent is het van Salaise naar Dombasle 561 kilometer en 140 sluizen, naar Montargis (waar momenteel helaas ook niets te laden is) 559 kilometer en 131 sluizen en naar Chalons (het alternatief, maar dat moeten we in verband met die chômage dan wel snel beslissen) 552 kilometer en 133 sluizen, dus dat is lood om oud ijzer. Dan maar Dombasle, weer eens wat anders.
|
Reactie van
ton van seeters | Hallo schippers van de Picaro en (scheeps)hond Kia.
Wat is het toch leuk om jullie logboek te lezen en zo de reis te volgen. Niet leuk vond ik het voor jullie dat je niet direct een retourvracht hebt. Ik stond er wel van te kijken dat jullie nu als een speer weer in noordelijke richting gaan. Dat gaat wel even sneller dan geladen naar het zuiden. Bedankt voor de mooie foto\'s van de week.
Goede reis, Ton.
|
| Woensdag 7 | De ochtend breng ik in het ruim door, met plekjes bijwerken, de middag Thijs, met de buikdenning verven. Als we eenmaal een reis aangenomen hebben kijken we voor onze gemoedsrust nooit meer of er nadien toch nog een mooiere reis komt. Die kans is komende week ook wel klein, met achtereenvolgens Armistice, een overbruggingsdag, zaterdag, eerste en tweede Pinksterdag. Maar gebeld worden kun je niet voorkomen: of we eventueel interesse hebben in een reis naar dat andere Bâle? Balen!
|
| Donderdag 8 | Terwijl ik beneden zit te typen, vaart Thijs zomaar Saint-Jean de Losne voorbij! Dan in Auxonne maar onder de brug stoppen om even brood te halen. Nou ja, even: eerst over een nieuw, kinhoog hek, dan, omdat het jaagpad onder de brug ook tijdelijk afgehekt is, via een laddertje tegen de stadsmuur omhoog (zal ook wel niet lang meer kunnen) vervolgens over een kniehoog hekje en dan nog naar de andere kant van het dorp. Onder de brug met de fiets eraf is er in ieder geval niet meer bij: dat zal wel de prijs zijn, die wij voor dat mooie Rives de Saône fietspad betalen. 's Avonds maken we zelf ook weer een mooie fietstocht: heen over een junglepad (inclusief muskieten), terug over de zevenheuvelenroute.
|
| Vrijdag 9 | Als spitsenschipper moet je toch wel een sterk hart hebben… Hebben we ons gisteren netjes voorgemeld, om om 7 uur in plaats van om 9 uur te mogen beginnen, krijgen we van de sluismeester te horen dat we helemaal niet doorgegeven waren. Maar hij had ons gisteren toevallig zien varen en kwam dus maar even kijken… We zijn zonder een druppel in het ruim tot Savoyeux gekomen, en verderop moet het met steeds wat meer ballast ook nog te doen zijn, maar al dat water meesjouwen kost natuurlijk wel snelheid, en gasolie, en het deint zo lekker in die bochten… Zekerheidshalve (we hebben dit stuk nog nooit leeg gedaan) leggen we de stuurhut dus maar vast plat, kan ook best met dat mooie weer. 'Normaal breken ze hier nog niet af hoor', zegt de sluismeester, 'volgens mijn boek is de tunnel 4,70 meter hoog.' Dat kan, maar de stroomdraden die in verband met de bouw van een nieuw hokje dwars over de sluis hangen toch echt niet, ziet ook de sluismeester tot zijn grote schrik… Vervolgens waren we ook gegarandeerd niet zonder schade door de tunnel gekomen: de lampen gaan namelijk niet aan. En zie een leeg schip maar eens in het midden te houden van een aardedonkere tunnel zonder 'banquettes'! Kras, krijs, boink, klinkt het al gauw, dus kan ik gebukt naar voren rennen voor de handschijnwerper… pffft! Maar ook als huurjachtenschipper krijg je hier het nodige te verwerken: kom je relaxed op de porte de garde van Port-sur-Saône af gezwierd, is de hele opening opeens gevuld met schip! Gelukkig zijn er ook hartversterkende momenten: bij Noordersoft door de achtertuin, een itinérant die vanuit de polder met zijn zwaailicht naar ons zwaait en een andere die vrachtschepen standaard 'begeleidt', ondanks het verbod van zijn chef.
|
Reactie van
Irene | Er zijn toch nog veel aardige mensen!
|
| Zaterdag 10 | Veertig sluizen vandaag. We hadden er eigenlijk op twee meer gerekend: dan waren we nog in het scheidingspand gekomen. Zonder automaten was dat ook gemakkelijk gelukt: over een handsluis doen we leeg, van kop er in tot kont er uit, gemiddeld zeven minuten, over een automaat tien. Veertig maal drie minuten twee uur kwijt! Maar onze tijd is nu eenmaal niet van belang. Wij zijn ook maar daklozen, die onder een brug overnachten, en eten… totdat we in de gaten krijgen dat een kwikstaartje daardoor niet meer naar haar eitjes durft.
|
| Zondag 11 | Vijftien sluisjes op drie kilometer is normaal al geen lolletje, maar leeg af met een stevig briesje helemaal niet. Onze ijzeren matroos bespaart ons vandaag toch wel een paar nieuwe deukjes. Niet dat we met de kopschroef leeg een vijfmetersluis insturen, dat gaat zelfs stationair te hard, maar we kunnen hem in noodgevallen wel gebruiken om het schip even helemaal stil te trekken of om de kop 'vast' te houden. Maar beneden de vallei begint de ellende pas goed: daar zijn de automaten niet meer doorgeschakeld. De eerste staat leeg, dus voor die eens omgeschut is liggen we zeven minuten te steken. Bij de tweede idem. Halverwege het opschutten springt hij op dubbel rood. Het duurt een hele tijd voor de dépanneur arriveert, en dan schut hij de sluis ook nog af voor een jachtje! Dat maar in de sluis blijft liggen als de deuren al lang open zijn. Pas als wij midden voor de sluis gaan liggen, gaan ze toch maar eens losmaken… De dépanneur is er intussen maar wijselijk vandoor gegaan. Het voordeel van dat jacht tegenkomen is wel dat de sluizen nu vol staan. Denken we. Niet dus, de volgende is alweer afgeschut. En blijft vervolgens maar op rood-groen staan, waarschijnlijk omdat de benedendeur te hard lekt om de sluis helemaal vol te krijgen. Dus maar weer om een dépanneur gebeld. En ook maar meteen voor de volgende sluis, en de daarop volgende, en de daarop volgende… Bij Thaon-les-Vosges staan de panden een centimeter of twintig onder peil, maar daar klagen we deze ronde niet over: zelfs zo varen we nog bij twee bruggen de waterfles op het voorroefje om… Verderop krijgen we gelukkig weer handsluizen. Alleen heeft de sluismeester slecht nieuws: ook op tweede Pinksterdag wordt er maar van negen tot zes geschut. En de spitsenspotter heeft nog slechter nieuws: in het Embranchement de Nancy is gisteravond een groot stuk oever ingestort, zodat we dik vijftig kilometer om moeten varen via de Moezel.
|
| Maandag 12 | Gelukkig zijn er ook 'compensatie' dagen: vers broodje bij de koffie, strakblauwe hemel zonder een zuchtje wind, op de helft van de sluizen een praatje met geïnteresseerde toeristen, en zowat een tennisarm van het terugzwaaien naar fietsers, wandelaars, camperaars, vissers, mensen die half uit auto's hangen en toeterende treinmachinisten… Onze sluismeester laat zijn spierbundels rollen om ons voor zes uur het kanaal uit te werken, en als dat toch krap wordt durft 'Toul' warempel de verantwoording te nemen om te verordonneren dat we eruit móeten komen, en krijgen we er nog een sluismeester bij. Om de automaten en het omvaren te compenseren hebben we namelijk een regulatie gevraagd voor de eerste drie Moezelsluizen. In Neuves-Maisons zien we een grote buurman denken: 'Wat is dat in vredesnaam voor een zooitje!?' Tja, wat in het kanaal heel normaal is, voelt hier wel erg raar: geen mast, geen blauw bord, geen navigatieverlichting, frommelige bijboot, radar op halfelf, stuurhut zonder zijpanelen, hoop troep op de luiken, waaronder een rokende barbecue…
|
| Dinsdag 13 | Bij de klapbrug in Nancy varen we door het rood-groen, zodat het verkeer niet te lang hoeft te wachten. En krijgen vervolgens op ons kop van de bruggenwachter. Dus als bij de volgende brug het licht rood blijft, blijven wij netjes liggen wachten, al staat er een file van hier tot ginder voor… Uiteindelijk komt er een groen T-shirt met een rood hoofd aanhollen om te zeggen dat er een technisch probleempje is, of we alsjeblieft door willen varen. Dat beschouwen we maar als een generale repetitie… Aan de sluis weer een ander probleempje: geen afstandsbediening! Die is Clévant ons vergeten te geven, horen we van Toul, inmiddels onze steun en toeverlaat. In afwachting van de ijlbode ga ik maar aan het huurjachtje achter ons vragen of ze twee keer willen drukken, vernederend hoor ;-) En dan zijn we eindelijk in Dombasle… en mag het wat ons betreft gaan regenen!
|
Reactie van
Anja | Wel handig hoor, zo\'n verkenner voor ons uit.
Tot en met de staking klopte het.
|
Reactie van
Picaro | Ook 10 minuten in de brug blijven liggen?
|
| Woensdag 14 | Laden gebeurt hier namelijk onder een overkapping. Die berekend is op schepen van 4,10 meter hoog. Gelukkig laden wij als eerste, zodat we er gisteren nog met de hut plat onder konden kruipen. De laadinstallatie lijkt ook berekend op schepen van 5,40 meter breed, maar daarvoor hebben ze dan weer houtblokken gemaakt, die je ertussen kunt hangen. In afwachting van belading maakt Thijs het schip nóg een beetje smaller, of liever gezegd wat gladder, want met die nieuwe 'brede heupen' bleven we leeg nog al eens achter een deurkast haken. 's Avonds komen we nog tot de splitsing. Kunnen we mooi naar die instorting in het Embranchement de Nancy fietsen. Oeps, eerder een complete aardverschuiving, het zal wel even duren voor daar weer schepen langs kunnen … Maar omvaren via de Moezel duurt misschien niet eens zoveel langer, want ook hier in de vallei moet je alle sluizen, die nog geen 200 meter uit elkaar liggen, stuk voor stuk omschutten met je 'télé'commande. Grrr, te gek om los te lopen natuurlijk, dat alle doorgaande vaart bij elke sluis moet boeten voor dat ene jachtje wat hier eens in the middle of nowhere tussen twee sluizen vast zou willen maken. Terwijl daar technisch ook wel andere oplossingen voor zijn.
|
| Donderdag 15 | Om die reden blijven we in de ochtendspits tien minuten in de Pont de Malzéville liggen, in hartje Nancy, waar ook het hoofdkantoor van de Service de la Navigation du Nord-Est zit, dat deze ongein bedacht heeft. Tja, dan duren tien minuten opeens wél lang ;-) De bruggenwachter (een andere dan eergisteren) heeft er tot onze verrassing totaal geen moeite mee: 'Dat soort dingen zouden meer schippers moeten doen!' Maar de Fransen zijn daar te 'blasé' voor geworden, klaagt hij. En te bang: toen we gisteren tegen de buurman vertelden wat we van plan waren moest die hard lachen, maar waarschuwde dat we dan waarschijnlijk 'voor straf' wel een uitgebreide controle zouden krijgen, compleet met hondenbrigade. Laat maar komen, voor zover wij weten is alles in orde, en dan heb ik nog wat meer schrijfstof… Maar de chef die vanaf de subdivisie aan komt rennen is veel te gestresst om aan controles te denken: 'Als die brug te lang open staat loopt de motor warm!' Inmiddels zijn de tien minuten wel verstreken, dus als we hem ons 'communiqué' overhandigd hebben schuiven we maar verder. Niet voor lang: de sluismeester van de Ecluse de Jonction, tussen het kanaal en de haven van Frouard, blijkt te staken. Wij zijn niet zijn enige slachtoffer: in de loop van de dag arriveren er drie jachten, de achterbuurman, een volle rondvaartboot die maar rechtsomkeert maakt en… de Cap Nord-Est, het 'directievaartuig' van de Service de Navigation. 'Wat is hier aan de hand?' 'Jullie collega staakt…' 'Merde!' Maar het kan altijd nog gekker in Frankrijk: na verloop van tijd begint de sluis op en af te schutten. Alleen gaan de deuren niet open: Clévant, die niet staakt, 'voedt' op deze manier de haven van Frouard. 'Toul' springt uit z'n vel als hij dat hoort, maar belt even later terug dat de Ecluse de Jonction in het hoogseizoen na 9 uur 's ochtends autonoom is, wat inhoudt dat sluis Clévant wel het recht heeft om 'op afstand' water te pakken via deze sluis, maar niet om schepen te schutten. Het Franse jachtje naast ons hangt, na hetzelfde verhaal aangehoord te hebben, op met 'Pauvre France!' Na die woorden zetten we de fietsen maar op de wal: we liggen niet al te ver van de oude scheepvaarttunnel van Liverdun, die al heel lang op ons verlanglijstje staat. We kunnen er grotendeels over/door een gedempt deel van het canal de la Marne au Rhin naar toe fietsen, zien ook nog de resten van een sluis, alleen het aquaduct over de Moezel 'ontbreekt'. Terug gaan we over de andere Moezeloever, ook weer zo'n groene route, alleen plaatselijk nogal prikkelend. Al met al een 'enerverend' dagje. Wat, ik zou het haast nog vergeten, al begon met het redden van een krijsend en spartelend hert.
|
| Vrijdag 16 | In Toul kruisen we onze collega-actievoerder, die, door tussen Donchery en Troussey demonstratief geen jachten meer voorbij te laten, een tijdelijke verruiming van de vaartijden in die sector bewerkstelligd heeft. Een goede reden voor ons om via de Maas en het Canal des Ardennes te varen, voorheen ook dé route van Dombasle naar Arques. Maar de westelijke tak van het Canal de la Marne au Rhin hebben we tot nu toe pas één keer helemaal gedaan. Dus slaan we 's avonds bij Troussey toch maar linksaf.
|
| Zaterdag 17 | Drie uur wachten voor de tunnel van Mauvages. Voor niets: de jachten die er door zouden gaan zijn niet op komen dagen, dus de toueur is voor nop op en neer geweest. Als hij terug is mogen we meteen aanpikken, zodat we 's avonds nog een stuk of zes sluisjes af doen. Dit stuk kanaal wordt de 'soixante-dix' genoemd: zeventig sluizen, op 82 kilometer.
|
| Zondag 18 | Veel doe ik dus niet, tussen de sluizen door. Het langste pand vandaag is twee kilometer, en dat is ook meteen het laatste van de dag. Het kanaal op zich loopt lekker, de sluizen ook wel. Zeker 1 t/m 18, die nog ouderwets doorgeschakeld zijn en dus al voor je om de bocht komt klaar staan. Het is ook een mooi kanaal, vooral het eerste stuk. Niet spectaculair, maar erg groen. Zondag is maar een korte vaardag, dus 's avonds nog een boswandeling.
|
| Maandag 19 | Net geen 30 sluizen vandaag, maar wel van alles wat: automaten met afstandsbediening, elektrische sluizen, handsluizen met een 'uniek' deurmechaniek waarmee de sluismeester twee deuren tegelijk opendraait, gewone handsluizen en automaten met lichtcellen. Het was de bedoeling dat alle sluizen dit jaar nog automatisch zouden worden, maar volgens de sluismeester is het geld op. Ook het jaagpad wordt opgeknapt. Prima, zeker als er daardoor bolders aan de kanaalkant komen, maar gelieve de volgende keer even met asfalteren te wachten tot we de sluis uit zijn: aan bakboord zitten de roef en het gangboord onder de zwarte spetters! De subdivisie Bar-le-Duc is zeer behulpzaam: we krijgen het telefoonnummer van het verantwoordelijke bedrijf, en een flesje teerverwijderaar…
|
| Dinsdag 20 | Blijkbaar heeft hier toch iemand in de gaten gehad dat het bijzonder irritant is als je voor iedere sluis op het omschutten ligt te wachten, want beneden Contrisson staan de sluizen om en om vol! Dat ze traag waren wisten we al: die ingenieur in het Canal d'Heuilley vertelde dat ze de sluizen hier extra langzaam af hebben moeten stellen, omdat de hydrauliek anders die gammele oude deuren uit elkaar trok. Sommige sluisdeuren lijken wel grotten, met twintig centimeter kalk, mos en planten erop! Zonder af en toe een geladen spits zou ook de vaargeul hier waarschijnlijk binnen de kortste keren dichtgroeien met waterplanten.
|
| Woensdag 21 | Veel komen we niet tegen beneden Vitry nu het Canal d'Heuilley dicht zit, slechts eentje die naar Contrisson moet. 'Het is erg rustig', bevestigt die buurman, 'je kunt gerust midden in het kanaal varen!' In het zuiden is het werk overigens weer op gang gekomen. Als we daar gebleven waren hadden we nu van Verdun sur le Doubs naar Antwerpen gekund. Want die Basel is toch niet door gegaan, horen we 's middags via een spraakzame Franse voorbuurman. Die we erg hard inlopen, aangezien wij nogal vlot liggen en hij ietsje teveel geladen heeft en ook nog eens achterover ligt. Dus morgen mogen wij voor.
|
| Donderdag 22 | Dagje foto's opruimen, door die 'foto van de week' worden het er wel erg veel. Maar ook weer niet té grondig: deze week toch weer twee mensen kunnen helpen met een oude, slechte foto!
|
| Vrijdag 23 | Gisteren staking geweest in het Canal d'Abbécourt, horen we van een tegenligger. Dat zijn we dan toch weer mooi net mis gelopen…
|
| Zaterdag 24 | Maar in het Canal du Nord vallen we alsnog in de naweeën van de staking daar. Als we beneden Sermaize om de bocht komen blijken we vierde schutting: drie geladen pousseurs voor ons! En daarvoor nog twee! Zo kunnen we maandagavond aankomen in Arques wel op ons buik schrijven.
|
| Zondag 25 | Om twaalf uur zijn we al zes kilometer opgeschoten… Maar dan keren onze kansen: nog net Moislains door, zodat we er niet ook nog eens een zondagse middagpauze bij krijgen. De voorste twee, zwaarste, pousseurs blijken voor de tunnel vastgemaakt te hebben. Daarop volgt een groene golf, zodat we tot onze verbazing nog tot Marquion komen en dus weer min of meer 'op schema' liggen. Gisteren blijken we achteraf trouwens ook nog geluk gehad te hebben: net achter ons is sluis Campagne in panne gevallen, wat bijna een dag geduurd heeft. En nou maar hopen dat er morgen niet gestaakt wordt, want er is wéér een préavis de grève national binnengekomen, voor de hele komende week…
|
| Zondag 25 | Om twaalf uur zijn we al zes kilometer opgeschoten… Maar dan keren onze kansen: nog net Moislains door, zodat we er niet ook nog eens een zondagse middagpauze bij krijgen. De voorste twee, zwaarste, pousseurs blijken voor de tunnel vastgemaakt te hebben. Daarop volgt een groene golf, zodat we tot onze verbazing nog tot Marquion komen en dus weer min of meer 'op schema' liggen. Gisteren blijken we achteraf trouwens ook nog geluk gehad te hebben: net achter ons is sluis Campagne in panne gevallen, wat bijna een dag geduurd heeft. En nou maar hopen dat er morgen niet gestaakt wordt, want er is wéér een préavis de grève national binnengekomen, voor de hele komende week…
|
| Maandag 26 | Op onze route wordt vandaag in ieder geval niet gestaakt, zodat we nog bijtijds in Arques arriveren. Gruwelijk, 42 kilometer kanaal zonder sluizen. Volgens mijn statistieken hebben we er dit jaar alweer 1120 gedaan.
|
| Dinsdag 27 | Voor niets vroeg op: het lossen van het schip voor ons loopt bijna zes uur uit. Tijdens het wachten maar weer eens een rondje bevrachters - en collega's - bellen. Een reis Duinkerken - Helmond betaalt naar verhouding minder 'bij' dan al die Deventers, Lochems enzovoort uit het Canal du Nord. Op zich wel leuke bestemmingen, maar dan kunnen we vervolgens toch weer leeg of met de trein terug naar Brabant voor familie en post. Het alternatief, Moislains - Veghel, blijkt echter pas volgende week dinsdag te laden. En als we donderdag in Duinkerken laden zijn we dinsdag al in Helmond… Dus, als we leeg zijn maar 'met hangende pootjes' terugbellen dat we die reis alsnog willen doen. Nog een tegenvaller: bij het spuiten blijkt onze dekkenverf niet tegen dat supersodawater bestand.
|
| Woensdag 28 | Samen met een goede buur, die gisteravond nog even doorgekomen is naar Arques om weer eens bij te kunnen praten, sluis Fontinettes af. Buurman is 'habitué', en weet precies wanneer je veilig onder de spoorbrug door kunt: als je er net onder zit als de schutgolf terug komt van de volgende sluis is het krak, stuurhut eraf… We hoeven morgen pas tegen de middag te laden, maar de silobaas had liever dat we vandaag vast door sluis Mardyck kwamen, in verband met al die stakingen (sluismeesters, havenpersoneel, vissers…). De sluisdeur gaat onder doedelzak-achtige geluiden omhoog. Nou ja 'hoog'… Al met al geen wonder dat de containervaart hier niet zo'n succes is.
|
| Donderdag 29 | De grens tussen de erts- en de graanterminal leek ons wel een 'veilig' overnachtingsplekje. Alleen waaide de roef daar gisteravond wel lekker vol zwart, rood en bruin stof. Als we wakker worden blijkt de wind gedraaid en zitten zowel het voor- als het achterschip onder het gele stof… inclusief het interieur van de stuurhut. Maar als we eenmaal geladen zijn maakt dat allemaal niets meer uit: dan is het hele schip bedekt met een vijf centimeter dikke laag gerst en vliesjes, dankzij de ontluchting van de vijftien meter hoge laadpijp. En dan hebben we nog niet eens op 'zeevaartsnelheid' geladen: 1500 ton per uur… Dan, nog zonder papieren, meteen de sluis weer door, want om twee uur is het ploegenwissel, en zou er dus gestaakt kunnen gaan worden. Na 2,5 uur brinta spoelen is het schip nog niet schoon, maar heb ik er schoon genoeg van. 's Avonds aan Fontinettes weer samen op, nu buurman leeg en wij geladen.
|
| Vrijdag 30 | 'Over de kust' zou ruim vijftig kilometer korter zijn. Maar een collega die het Canal de Furnes vorig jaar hálf geladen heeft gedaan, als eerste spits sinds anderhalf jaar, adviseerde ons om er maar niet aan te beginnen met 250 ton. Sneu voor het milieu hoor, al die verwaarloosde kleine kanalen…
|
| Zaterdag 31 | En voor de portemonnee… Op de heenreis betaalden we hier in Wervik nog 602 euro (ex) voor een kuub gasolie, nu 706!
|
|