|
| Maandag 1 | 'Dans la matinée', zegt de bevrachtster. Maar voor de kraan en de vrachtwagens gearriveerd zijn en ze met lossen beginnen is het ver in de après-midi. En dan begint het natuurlijk te regenen. Maakt niet uit, volgens de kraanmachinist, het wordt toch buiten opgeslagen. Zelf vinden we natte cement in het ruim niet zo geslaagd, maar dat zien we morgen dan wel weer op te lossen.
|
| Dinsdag 2 | Om half zes staan ze alweer voor het schip, dat zijn toch geen Franse tijden meer! Het voordeel daarvan is dat we ruim voor de afroep leeg zijn. Alleen staat er in de hele regio Reims niet één reis op. Jarenlang leeg uit het zuiden hiernaartoe gevaren, en nu je het eindelijk geladen kunt doen is er geen werk meer… Aan boord hebben we echter werk genoeg. Ondanks het boenen met WC-eend houden buikdenning en gangboord een grijs vleugje. Dat moet er dan maar af slijten. 's Avonds krijgen we buren op visite, die aan Saint-Germain liggen. Als ze weer willen vertrekken, blijken de autosleutels onvindbaar. Na een uur zoeken en nog eens zoeken besluiten ze maar met een taxi terug te gaan, en de auto morgen op te pikken als ze langs komen varen. Maar van de tien taxibedrijven uit de hele omgeving neemt de ene helft niet op en de andere helft wil een gezin met drie kleine kinderen niet uit de brand helpen. Ten einde raad bellen we de politie. Die kan wel een autokraker regelen, maar geen vervoer. Twee minuten werk, 123 euro armer, maar geen sleutels. Ook de ANWB kan of wil niets voor ze doen. Buurman overweegt nog om te gaan fietsen, maar 22 kilometer in het aardedonker over een slecht pad is ook niet zo'n aanlokkelijk vooruitzicht. En een taxi hoef je dus niet te bellen als je een lekke band krijgt. Plus dat de buurvrouw, kinderen en hond dan nog tot morgenmiddag bij ons 'vast' zitten… Dus blijft de hele familie maar logeren. Wie zegt dat je geen ruimte hebt op een spits!
|
| Woensdag 3 | Het daglicht levert ook geen sleutels op. Dan moeten ze net tussen het schip gevallen zijn, hoe onwaarschijnlijk dat ook is. Maar aan een damwandkade heb je niet zoveel aan een magneet. Buurman weigert nu nog een taxi te bellen, met de fiets of het bootje terug kost wel erg veel tijd, maar gelukkig zit er net om de hoek een Europcar. Die hebben nog een piepklein autootje staan, maar ze kunnen er met z'n zevenen in. Vervolgens vergeet Thijs de telefoon mee te nemen, staan er twee leuke reisjes op, maar staan er ook twee mogelijke liefhebbers voor ons, hebben we de papieren van vorige reis nog niet terug gehad, wil een volgende opstapster nu wel graag weten of ze vrijdag mee kan varen en moet ik eigenlijk naar Nederland in verband met een sterfgeval. Ik laat het maar over me heenkomen, en zoals gewoonlijk komt alles vanzelf op z'n pootjes terecht. We krijgen onze reis Vitry-Helmond, de ontvanger stuurt de papieren wel naar de bevrachter, de crematie is pas maandag en onze passagier belt af. En 's middags kunnen we lekker even met de auto boodschappen inslaan.
|
Reactie van
KVM | Met alles wat daar tegenwoordig in het water valt zou een schepnetje toch nog niet zo'n slecht plan zijn….;-)
Dat terug laden in Vitry is toch wel mooi geregeld.
Groeten, Kurt
p.s. De eerste foto's al op GKV gezet
|
Reactie van
Annemarie | Van die sfeerfoto waarop we de sluis invaren willen we wel een afdruk!
|
Reactie van
KVM | Word aan gewerkt….
|
| Donderdag 4 | Onze laadplaats ligt nog geen vijfhonderd meter van onze losplek, maar ertussen liggen wel een smalle brug, een zeer lage spoorbrug van zestig meter breed, en vijftig meter daarachter een sluis. Waar we allemaal achteruit in grand ballast door moeten. En die ene sluis gaat dan natuurlijk net niet helemaal open. Maar goed, zo hebben we er iemand bij om lekker rustig op te schutten. Het is hier eigenlijk al iedere dag dierendag, maar vandaag krijgt mevrouw ook nog een avontuurlijk fietstochtje langs de Marne (ik wist niet dat brandnetels 2,5 meter hoog konden worden…), een deftige nieuwe kruk om op haar troon te klimmen en brokjes met konijn…
|
Reactie van
Bas | Kijk eens aan dus jullie komen weer richting het nederlandse. Nou wie weet kom ik jullie dan wel weer eens tegen. Goede reis nog verder.
|
| Vrijdag 5 | Lang geleden dat we hebben moeten 'verzegelen'. Niet dat het veel werk is: aan beide kanten een staaldraadje door de oogjes van de luikentouwtjes trekken, bout met gat op het uiteinde draaien en loodje erdoor.
|
| Zaterdag 6 | t/m donderdag 11 oktober In een gat als Vitry kun je zó een treinkaartje naar Roosendaal kopen voor de volgende dag. Maar vanuit Nederland naar Frankrijk reizen is een stuk gecompliceerder: ga je via Parijs dan kun je maar op een handjevol grote stations terecht (waaronder niet grensstation Roosendaal…), en moet je je kaartje ook nog een aantal dagen tevoren bestellen. Of op de bonnefooi naar Brussel reizen. Ben je er principieel tegen om vanuit Nederland met de TGV langs Noyon via Parijs terug naar Noyon te reizen, ben je een dag zoet met overstappen van dorpsstationnetje naar dorpsstationnetje. En als je dan ook nog naar een bewegende bestemming moet, die daar zomaar een halve dag later of eerder kan zijn, wordt het simpeler om maar twee dagen langer in Nederland te blijven, en uit de automaat een enkeltje Lille Flandres te nemen. Waar je zo op de metro naar de haven stapt, of in geval van nood een goede verbinding naar Douai hebt. Thijs is ondertussen met andere absurde zaken geconfronteerd, zoals uitgebaggerde verbredingen en een VNF-werkscheepje met een spiksplinternieuwe rasterscan.
|
Reactie van
Irene | Na onze vakantie is er weer een aaibare poes aan komen lopen.Helemaal zwart met witte snorharen.Twee nachten geleden hadden we een katten concert.Het klikt niet met onze Tom , blazen en een dikke staart .Verder alles oké hier.
|
| Vrijdag 12 | Gelukkig is het niet zo mistig, zodat we nog op zicht door Kortrijk kunnen varen. Want na twee maanden kan daar wel eens het een en ander veranderd zijn. Inderdaad: aan de splitsing is het oude bruggat afgesloten met een tonnetje en een stuk damwand, en op de elektronische kaart varen we over de wal… dat was niet leuk geweest op radar. Aan Terneuzen een moeilijke keuze: tijd verdienen of gasolie besparen… We gaan toch maar voor het laatste, zodat we al vroeg vast liggen.
|
| Zaterdag 13 | En uit kunnen slapen, bunkeren en brood halen, voor we eens stroom mee krijgen. Bij het invaren van Hansweert moeten we dwars door een zeilwedstrijd, niet zo heel handig. Dat zal die zeeboot achter ons ook wel denken… Tijdens het uitvaren van de sluis kopen we drie versgevangen vissen van de 'buren'. We overnachten in het Gat van de Vissen. Volgens de vaartijdenwet hadden we nog twee uur door gekund, maar tussen de Biesbosch en Engelen kun je nergens vastmaken.
|
| Zondag 14 | odat we vandaag niet uit kunnen slapen. En ook geen tijd hebben om de hond nog uit te laten, maar dankzij onze handige bijboot kan dat tegenwoordig ook wel tijdens het varen! Bij het voormelden hebben we namelijk gezegd dat we vandaag tot Sluis 9 zouden komen. Waarop we te horen kregen dat we dan maandag meteen onder de pijp konden komen, als er tenminste niemand voor was. Ondanks de groene golf die we van centrale Schijndel krijgen is het de hele middag 'we halen het wel, we halen het niet, we halen het wel…' Uiteindelijk halen we het nèt. En dan blijkt er nog een spits voor de sluis te liggen…
|
| Maandag 15 | Zoals het er nu uitziet kunnen we deze week niet meer laden voor Noord-Frankrijk. En 5 november moeten we naar de werf, dus een op-en-neertje zit er, met hier en daar wat verloren tijd voor laden en lossen, niet meer in. Dan maar eens kijken of er in Frankrijk wat blijft staan. Jawel, een Bellenglise-Wageningen. Starten en retour dus maar…
|
Reactie van
bas | ALweer naar de werf ik neem aan dat er geen schokkende dingen gebeuren moeten??? Toch niet naar de zelfde werf als de vorige keer of wel soms???
Mocht ik weer eens in de buurt zijn geef ik tegen die tijd wel even een belletje.
|
| Dinsdag 16 | Maar eerst nog een dagje Den Bosch. Ons vaste programma afwerken: postkantoor, bibliotheek, boodschappen, pa's & ma's.
|
| Woensdag 17 | Weer tij tegen op de Westerschelde, en er wordt ook nog harde wind voorspeld, dus gaan we maar via Antwerpen. Levert een paar mooie plaatjes op, met die woeste lucht. De Royers is net op weg naar binnen, dus gaan wij nog maar even naar buiten.
|
| Donderdag 18 | Thijs heeft laatst in Reims nog een paar mahonie paneeldeurtjes opgeraapt, met het idee daar eens wat latten van te kunnen zagen. Ik heb daar echter andere ideeën over: met wat aanpassingen en enig restauratiewerk kunnen ze mooi voor mijn voorraadkast. Gelukkig zag de timmerman daar ook wel wat in. Voor zulke fraaie deuren moet t.z.t. natuurlijk ook een fraai vloertje liggen. Dus ga ik het parket in de rommelkamer eindelijk maar eens kaalschuren. Dat blijkt gemakkelijker gezegd dan gedaan: niet alleen is de ondervloer helemaal krom getrokken (tja, spaanplaat boven de uitlaat…), maar er zit ook van die heerlijke vernis op, die meteen gaat plakken als hij warm wordt, zodat het schijfje binnen de kortste keren dichtslaat. Ojee ojee, waar ben ik aan begonnen…
|
| Vrijdag 19 | En het kan nog erger: ik, de optimist, dacht met een paar vuilniszakken de louvredeurtjes wel voldoende afgeschermd te hebben, maar het schuurstof blijkt niet alleen millimeters dik op alle latjes, maar zelfs tot achterin de kasten te liggen… Het goede nieuws is dat we door ons dagje Den Bosch mooi een dagje Trith vermeden hebben: een paar Franse sluiswachters hebben gisteren weer eens gestaakt. Grote drukte dus, maar wij hebben deze keer alle tijd. Zodat we dit stuk Canal de Saint-Quentin maar eens in grand ballast gaan proberen. Zoals gewoonlijk bij dit soort experimenten zetten we een waterfles voorop: als die raakt, moeten we op gaan passen met de stuurhut.
|
| Zaterdag 20 | Blij dat we niet voor 'topless' varen gekozen hebben: het gras en de luiken zijn glinsterend wit. Voor de tunnel is het water zo helder dat ik de ketting van de toueur op de bodem zie liggen. Plus een stel planken, autobanden, staaldraden… Even voorbij Bellenglise kunnen we rond. Op krappe zwaaiplekken ga ik meestal voor- of achterop staan, en geef dan door vingers opsteken aan hoeveel we over hebben: drie meter, twee, een, 'n half… Hier hebben we, met de steven tegen de wal, nog net een pinknagel over op de roeren.
|
| Zondag 21 | 'Ik heb de nieuwe CIS-code maar gewoon op het bureau geschreven…' meldt Thijs. Tja, tijdens het schuren tig keer per dag voor een sluis van rommelhok naar stuurhut op en neer lopen laat toch z'n sporen na. Dus terwijl Thijs het ruim zwabbert, wapper ik maar eens driftig met een stofdoek door de roef. 's Middags komen collega's die in St-Quentin liggen ons ophalen voor een uitstapje naar de abdij van Vaucelles. Vervolgens rijden we nog even naar de bron van de Schelde.
|
| Maandag 22 | De pijp loopt niet al te hard, dus tijdens het laden kan ik nog wel een uurtje met Kia gaan wandelen. Om twee uur zit onze 262,5 ton tarwe erin, zodat we nog net de middagrame halen. Aan de andere kant van de tunnel hebben we een heuse 'beschermengel': een aardige sluismeester die met ons meerijdt, zodat hij meteen in kan grijpen als een automaat niet werkt. Ook waarschuwt hij als er een opvaart aankomt. En als Thijs klaagt dat we door die nieuwe télécommandes mooi weer een hoop tijd verliezen, doordat sluizen die eerst doorgeschakeld waren nu pas om beginnen te schutten als je er al voor ligt te drijven, zet hij er ook nog eentje voor ons klaar.
|
Reactie van
Ronald Pikkert | Sommige sluiswachters zijn best betrokken. Op http://www.petitionduweb.com/petition.php?petition7 staat een petitie voor verbetering van het onderhoud. Ook gestart door een sluiswachter.
|
| Dinsdag 23 | Als we opstaan is het roefdek versierd met herfstblaadjes en ijsbloemen. En binnen is het elf graden… In een klein kanaal duurt het 's morgens toch wel even voor de motor warm is, en daarmee de radiatoren: even afzien dus vandaag. Maar als dan het zonnetje door de stuuurhutramen in je rug komt prikken… zalig! 's Avonds maken we maar boven Fresnes vast: geen zin om dat blubberbankenpand in het donker te doen, zeker nu we al vóór liggen op onze planning.
|
| Woensdag 24 | Eindelijk genoeg moed verzameld om de voorraadkast stofvrij te maken. Tevens een mooie gelegenheid om alle THT's eens onder de loep te nemen. Op een pakje taartmix lees ik: 'tenminste houdbaar tot: 10 - 97'… zo weinig taart eten wij nou!
|
Reactie van
Evert CadIJ | Dat is dan 10 jaar lang een verlies van 1/500.000 op jullie laadvermogen. Uitgaande van 500gr taartmix op een gemiddelde lading van 250 ton.
Toch wel erg jammer dat je zo'n pakje toch nog weg moet gooien………. : -(
|
Reactie van
Annemarie | Maar wat als ik nou tien jaar geleden die taart opgemaakt had en ik was een kilo aangekomen…?
|
| Donderdag 25 | Op zoek naar een briefje-met-telefoonnummer-wat-ik-toch-pas-nog-ergens-gezien-heb zet ik vandaag alle kasten en dozen met papierwerk maar eens op z'n kop. Dat levert, naast de nodige nostalgie, toch weer een acculaderdoos vol oud papier op. Dus stoppen we bij de Volkerak maar even aan de servicekade. Voor we de werf op gaan willen we ook nog wat water en afgewerkte olie kwijt, maar zoals gewoonlijk hebben we weer geen geluk met bilgeboten: de schipper is net naar huis. Dan blijven we hier maar tot morgenvroeg liggen, in Wageningen kunnen ze ons toch pas dinsdag of woensdag gebruiken.
|
| Vrijdag 26 | Terwijl we op de bilgeboot wachten ga ik nog maar een end met Kia door het bos lopen: zoveel sluizen krijgen we niet meer vandaag. Eentje maar, om precies te zijn, en dan is het alweer avond. Luizig varen toch, hier in Nederland.
|
| Zaterdag 27 | Van een collega hadden we gehoord dat het in Wageningen nog steeds beroerd liggen was, maar er blijkt nog net een plekje met palen op spitsenafstand vrij (voor de volgende keer: steiger 5). En als ik net naast het schip dan ook nog allerlei prachtige paadjes door de uiterwaarden ontdek ben ik helemaal dik tevreden. Tijdens mijn wandeling val ik bovendien van de ene leuke ontmoeting in de andere: veel open, jonge mensen hier, vast vanwege de universiteit. Daarna nog even winkelen. 's Avonds blijkt de schotel net achter een dukdalf te staan, zodat we geen beeld hebben. Omdat we geen zin hebben om nu nog te verhalen en alle touwen opnieuw strak te draaien gaan we maar uit eten om de avond door te komen.
|
| Zondag 28 | Grrr, kunnen we een keer uitslapen, word ik om half zeven al wakker van kwakende eenden, snaterende ganzen en krijsende meeuwen. Zeker ook van slag doordat de klok verzet is… Hoewel het buiten maar grauw is,zitten we dan ook al voor tienen op de fiets, voor de ronde om Wageningen. 's Middags nog een stevige wandeling door de uiterwaarden, dan lekker eten… en dan duurt de avond helemaal niet lang: grrr-pfft, grrr…klinkt het al gauw tweestemmig vanaf de bank!
|
| Maandag 29 | Definitief woensdag pas lossen. Er liggen dan ook maar liefst twintig schepen in de haven, kom daar in Frankrijk maar eens ergens om. Thijs vraagt het na bij de havenmeester: dit jaar is er in dit 'provinciestadje' al 1,4 miljoen ton overgeslagen. Ter vergelijking: in Gennevilliers, Frankrijks trots, is in 2006 in totaal 3,4 miljoen ton gelost en geladen.
|
| Dinsdag 30 | Het scheelt niks of ik had, terwijl Thijs even naar de Gamma was, nog een reisje citruspellets van Amsterdam naar Waspik aangenomen, woensdagavond of donderdagochtend laden en vrijdag of zaterdag weer lossen. Maar helaas, de ontvanger wil niet garanderen dat we voor zondag leeg zijn.
|
| Woensdag 31 | t/m zondag 4 november Wat nu, in de tussentijd? Hier hebben we wel voor twee weken havengeld betaald, maar leeg liggen we de collega's ook maar in de weg. Bij de sluizen lig je niet echt rustig, plus dat je daar, zeker op winterdag, toch ook niet echt midden in de beschaving zit. Dat geldt ook voor de meeste andere ligplaatsen tussen hier en Moerdijk… Dan maar 'bovenlangs' naar Grave, hebben we tenminste nog even een auto voor visites, materiaal en boodschappen. Want we gaan er vanuit dat onze werfbeurt wel een paar weken gaat duren.
|