|
|
| Zaterdag 1 | 's Morgens vroeg dan maar. Nu er hier toch geen sluismeesters meer op ons zitten te wachten, kunnen we wel een uurtje later gaan varen. En dan met handen, voeten, touwen en poten van de verse verf af zien te blijvenÂ… Eenmaal in het kanaal pak ik mijn onlangs bij VNF aangevraagde 'Vaarboekje' van 'Het betoverende Canal entre Champagne & Bourgogne' er maar eens bij. Daar word je niet vrolijk van: 'Kanaal toegestaan voor aken van het type Freycinet. Er is weinig akenverkeer'. En: 'Ondertussen heeft het kanaal zijn bestaansreden verloren: de hoogovens gaan de Ă©Ă©n na de ander uitÂ… Maar zelfs zonder het goederentransport, rolt het kanaal nog steeds als een lang lint door een groen landschapÂ…' Waar je wel vrolijk van wordt, is sluis Licey, die ons in het avondlicht met open deuren en touwtjes aannemende armen verwelkomt. Even later komt de sluismeesteres nog vragen of we soms nog van haar barbecue gebruik willen makenÂ…
|
| Zondag 2 | "In het Canal entre Champagne et Bourgogne is vandaag een jong gezin op tragische wijze om het leven gekomen. Tijdens het invaren van sluis Romagne merkte de bemanning van de Picaro een zwaluwnestje met inhoud op, dat op de middenrand aan de buitenzijde van de sluisdeur was gevallen, maar kon zo gauw niet bedenken of ingrijpen noodzakelijk was, en zo ja hoe. Net boven de sluis kwam de Picaro vast te zitten met een onvoorziene tegenligger. Een passerende sluiswachter zorgde voor wat extra bovenwater, waardoor de schepen na drie kwartier langs elkaar heen geworsteld waren. Wat verderop in hetzelfde pand kruiste de Picaro een volgende geladen spits, ditmaal zonder elkaar zelfs maar te raken. Aangezien de opvarenden van dit schip bekend staan als dierenliefhebbers Ă©n over de nodige reddingservaring beschikken, verzocht de bemanning van de Picaro hen de situatie op de sluisdeur in ogenschouw te nemen. Enige tijd later werd er gebeld met de trieste mededeling, dat alle zwaluwtjes helaas verdronken waren, doordat er zoveel water over de deur gestroomd wasÂ…"
|
| Maandag 3 | Ik ga klagen over valse voorlichting: hoezo weinig akenverkeerÂ… voor elf uur zijn we zeven geladen spitsen tegengekomen, waarvan vier in Ă©Ă©n pand! Met de middelste, die een wat ongelukkig plekje heeft uitgekozen, komen we muurvast te zitten. Toevallig fietste ik een pandje mee, zodat ik het hele gebeuren eens vanaf een brug kan observeren (en fotograferenÂ…) 1) Beide schepen lopen flink omhoog en kantelen als het ware tegen elkaar aan. 2) Als ze, met veel rookwolken en modderfonteinen, half langs elkaar heen geschoven zijn vallen ze allebei dwars in het kanaal, zodat er geen beweging meer in te krijgen is. 3) Een passerende sluiswachter regelt dat een vrachtauto de Picaro een rukje geeft. 4) Beide schepen kunnen hun weg vervolgen. Vervolgens kan ik naar de andere kant van de brug lopen, om de volgende passage te fotograferen! Ditmaal tussen de muurtjes, dus zo gepiept. Van de laatste tegenligger krijgen we, in ruil voor een fles wijn, twee vers gerookte vissen en de tip dat het voor de tunnel helemaal vol bosaardbeitjes staat. Van die ondergrondse passage wordt het binnen vijf graden koeler, zalig. Na de vis en de aardbeienclafoutis gaan we het Lac de la Liez, het grootste spaarbekken van het kanaal, nog even inspecteren. Lijkt prima op peil.
|
Reactie van
Bearsie | The Picaro looks like Thijs is riding a Bull at the Rodeo ! :-)
|
| Dinsdag 4 | Voor de middag is het al bloedheet en erg drukkend. De bakker in Rolampont verkoopt geen ijs, dus brouw ik zelf maar wat verfrissends met limonadesiroop en ijsklontjes in de keukenmachine. Einde (riempje) keukenmachineÂ… In de laatste sluis van de dag komen de ijsklonten spontaan uit de lucht kletteren. Arme sluismeesteres, die nog op haar mobilette terug moet. En ze was nog wel zo vriendelijk om ons in de sluis te laten liggen. Daarna koelt het voor het eerst sinds drie weken zover af dat ik de moed op kan brengen om aardappels te koken.
|
| Woensdag 5 | De supermarkt in Chaumont gaat net open als ik aankom. Twee sluizen verder hebben ik en de boodschappen Thijs alweer ingehaald. Het is een genoegen om door het tunneltje van Condes te fietsen: het wordt weer warm vandaag. Desondanks kruip ik daarna toch maar weer eens achter de PCÂ… Tot nu toe hebben we in het kanaal iedere nacht in een kunstwerk doorgebracht. Eenmaal in een brug en driemaal in een sluis, om precies te zijn. In deze sector mogen we weer niet in de sluis overnachten, maar onze vakantiekracht wil ons nog wel een sluisje na zevenen laten doen, zodat we in een aquaduct vast kunnen maken.
|
| Donderdag 6 | De bevrachter belt om te vragen wanneer we aan denken te komen, want de fabriek in Roeselare gaat de week van 17 juli dicht. Volgens onze berekening kunnen we als alles goed gaat de 14e aankomen… Oké, dan zal ze de client bellen. Zoals verwacht horen we daarna niets meer. Van een tegenligger krijgen we het telefoonnummer van de ontvanger, want gezien onze ervaringen van vorig jaar zullen we het van madame wel niet krijgen. En gezien de ervaringen van anderen verwachten we ook dat ze zich in allerlei bochten zal gaan wringen om onder eventuele ligdagen uit te komen. De klant bevestigt de week vakantie. We beloven er zo snel als mogelijk heen te varen, meer kunnen we niet doen...
|
Reactie van
Evert CadIJ | Zouden ze voor een maal ook op zaterdag kunnen lossen ?????
|
| Vrijdag 7 | Aan Saint-Dizier kruisen we de Triadebende. Inclusief twee baggerschepen de vijftiende en laatste spits die we hier in het kanaal tegen zullen komen. Alle collega's zijn het erover eens dat er de laatste jaren veel verbeterd is: hier en daar gebaggerd, de panden allemaal netjes op peil, wat extra palen en bolders en, sinds kort, alle sluizen tussen Vitry en Joinville geautomatiseerd of geëlektrificeerd, en niet hier en daar eens een sluis. Ondanks alle haast maken we even langszij vast om nieuwtjes, data en dvdtjes uit te wisselen.
|
| Zaterdag 8 | Eenmaal de scheepswerf (of moet ik zeggen het scheepskerkhofÂ…) van Vitry voorbij gaat het lekker lopen. Qua km/h dan: Thijs verprutst zijn rvs-deurtje voor de gaskast en ik laat de koffiepot in duizend stukjes vallen. De drab zit tot in de doucheÂ… We waren inmiddels zo aan dat van zeven tot zeven gewend dat het vies tegenvalt dat sluis Juvigny al om kwart over zes uit staat. DĂ g planningÂ…
|
| Zondag 9 | In het valleitje van Condé worden we gek van de dazen. "Geachte verzekering. Toen ik op de sluis aan het mikken was terwijl er drie dazen om mijn hoofd dwarrelden en een vierde in mijn knieholte stak…" Van een visser leer ik hun Franse naam: taons. We overnachten in Reims, weer minder ver gekomen dan verwacht. Aan de rust op straat te horen gaat voor Frankrijk ook niet alles naar wens…
|
Reactie van
Evert CadIJ | 's Middags nog een franse etappewinnaar, ik dacht dat komt vanavond ook wel goed.
Maar na de kopstoot is het misschien wel beter dat 1 penalty gemist werd.....
Soms zit het mee, Soms zit het tegen..........
Groet Evert
|
| Maandag 10 | In het lange pand beneden Berry au Bac laten we twee jachten voorbij. De een zwaait uitbundig, de ander kijkt strak voor zich uit. De een zit er dan ook pas een kwartier achter, met de ander spelen we al een paar dagen haasje-over. De eerste keer passeerden we dit zeiljacht terwijl hij aan een kaaitje even boven Joinville lag. Twee sluizen verder wist de sluismeesteres te vertellen dat hij al naar de chef gebeld had dat hij ons absoluut voorbij moest, omdat hij de 18e in Amsterdam moet zijn. Niks vragen maar meteen bellen, daar moet je bij ons dus niet mee aankomen. En trouwens, hoe kan zo'n logge spits überhaupt vóór zo'n supersnel jacht komen…!? Maar vooruit dan maar. Tijdens het passeren maken we wel duidelijk dat we hem nu dus nooit meer terug willen zien. Geen probleem, dat zal zeker niet gebeuren, hij loopt immers zoveel harder dan wij. Maar wie ligt er aan het kaaitje in Saint-Dizier… Eh, ja, normaal gesproken was hij al lang weg geweest, maar de olieboer is te laat. Gelukkig (voor hem) maken wij daar dus ook even vast, en arriveert de olieboer kort daarna, zodat hij vóór ons kan blijven. Maar wie lag er hedenmorgen in Reims uit te slapen… Dan moet je dus niet verwachten dat wij twee panden verder meteen een kwartier (of langer, als er opvaart mocht zijn) gaan liggen drijven om je net voor een sluis voorbij te laten…
|
| Dinsdag 11 | Het lijkt erop dat we goed gegokt hebben. Gisteren de hele tijd gedubd: via de Aisne of via 'Abbecourt'. De Aisne is langer, maar je loopt er harder. En er is over het algemeen minder tegenvaart. In het Canal d'Abbecourt kun je de tunnel tegen hebben, maar op de Aisne kun je een uur middagpauze treffen. Rond vijf uur moeten we kiezen. Met nog een uur te gaan komen we via de Aisne in ieder geval in een lang pand terecht, terwijl we via Abbecourt de tunnel zeker niet meer halen. Dus wordt het de Aisne. In de eerste de beste sluis zien we dat de vaartijden dit voorjaar gewijzigd zijn: zowel hier, van Bourg-et-Comin tot Celles, als tot en met de tunnel van het Canal d'Abbecourt wordt voortaan tot 19, i.p.v. tot 18 uur geschut. $%&#! Dat is toch niet bij te houden, steeds die locale veranderingen per scheepvaartbericht. 's Morgens in Vailly voorspelt een pessimistische buurman nog dat we niet eens van de Aisne af zullen komen, maar 's avonds varen we om kwart over zes de eerste Canal du Nord sluis in. Ik ga eerst bij de sluiswachter een pakketje ophalen (dat hier al eventjes ligt: zo kom je iedere week door het Canal du Nord, en dan opeens weer maanden nietÂ… ) en fiets vervolgens nog even naar de supermarkt-op-de-bult, want om nou de rest van de week alleen maar chocoladepasta op brood te eten... Ik heb ook alle tijd, denken we, want Noyon komen we toch niet meer op. Wel dus... Drie kwartier nadat ik afgerekend heb, kan ik de ijsjes in de diepvries stoppen. Nou ja ijsÂ…
|
| Woensdag 12 | Alle collega's zeggen al de hele week hetzelfde als wat wij onze bevrachtster en ontvanger proberen uit te leggen: of we op tijd voor de wal komen hangt helemaal van het Canal du Nord af. Een of twee diepe pousseurs voor je, en je kunt het schudden. We hebben wel een beetje uitloop in het noorden: als we daardoor vrijdag vóór 14 uur aan kunnen komen wil de ontvanger onze regulaties wel betalen, zodat we donderdag tot 24.00 in plaats van tot 20.30 uur de tijd hebben om door de laatste Franse sluis te komen. Als we die niet halen is het verkeken, want vrijdag is het Quatorze Juillet. We durven het bijna niet te zeggen, maar het Canal du Nord loopt deze keer werkelijk super. We hadden gehoopt tot de grote tunnel te komen, maar we doen zelfs nog drie sluizen af aan de andere kant.
|
| Donderdag 13 | De telefoon blijft maar rinkelen vandaag, en zelf bellen we, met het eind van de reis in zicht, ook heel wat af. Het is onze bedoeling om, samen met een collega, nog eens naar het zuiden te gaan. Die collega heeft net voor Noord-Frankrijk geladen, dus komt het het mooiste uit als wij nu nog even een Brabants reisje gaan ophalen in het noorden, zodat we daarna nog een weekje 'thuis' kunnen liggen om het een en ander te regelen, voor we weer zo ver en zo lang weg gaan. Gisteren bleef er als lekkermakertje een Sailly-Oss staan, maar vandaag gaan alle reizen in Douai weg en morgen ligt alles stil. Dus als we 'zekerheid' willen zit er niets anders op dan een optie op een reis vanaf een verder Frankrijk in gelegen laadplek te nemen: Sissy. Wat onze huidige reis betreft zit alles wel mee: om half zeven 's avonds, dus met twee uur over, gaan we de Franse grens over.
|
| Vrijdag 14 | Aan Comines en Menen schutten we met z'n zevenen, maar in sluis Harelbeke passen nog maar vier spitsen. Wij varen als nummer twee, in het tempo van nummer een. Het duurt niet lang of nummer vijf gaat, met enig gesteggel, nummer vier voorbij. Kort daarna vraagt nummer drie of hij ons voorbij mag. Natuurlijk, we hebben het hele Canal du Nord samen geschut, en weten dat hij vanavond in Gent wil liggen in verband met een feestje. De nieuwe nummer vijf begint tegen de nieuwe nummer vier, nu dus onze achterman, te mopperen dat hij dan wel door moet varen. Dus die zet er een tandje bij, wij zetten er een tandje bij, onze voorbuurman zet er een tandje bij en de koploper is ook al wat harder gaan draaien. Nummer vijf zet er nog een tandje bij. Nummer vier heeft nu een dilemma: als hij nummer vijf weer voorbij laat lijdt hij gezichtsverlies, en ons wil hij eigenlijk niet voorbij omdat het een kennis is en hij van ons hedenmiddag-of-over-een-week-lossen-probleem weet. Maar zijn achterbuurman zit zo te duwen dat hij zowat naast ons moet varen, dus laten we hem maar voorbij. Intussen draaien we alle vijf zowat vol gas en is de Leie in een woest kolkende stroom veranderd… Uiteindelijk besluiten wij maar de wijste te zijn (wij verdraaien dan ook de duurste gasolie voor de slechtste vracht ;-) door af te stoppen… en dus af te vallen. De anderen voelen zich nu waarschijnlijk knap l*llig, in ieder geval onze kennis, die die middag dan ook nog twee keer Smst om te zeggen dat hij het verkeerd gedaan heeft en om te vragen of alles toch nog goed afgelopen is voor ons... Jawel, om kwart over een liggen we voor de wal en om half twee worden de eerste 'blé dur' korrels uit het ruim gezogen. Kort daarna krijgen we bezoek: iemand die al een hele tijd op een spits woont en er sterk over denkt er toch maar vracht mee te gaan varen is op de gok naar Roeselare gereden om een praatje te komen maken! Om half acht zijn we leeg… en staan ook met lege handen: iedereen is naar huis, dus na een week jakkeren niet eens een pastapakketje, en, wat erger is, ook geen cognossement. Dat ligt achter slot en grendel op kantoor! De losser is maar een uitzendkracht, dus die kan weinig doen. Uiteindelijk vindt Thijs achter in het bedrijf nog een personeelslid dat naar iemand kan bellen die wat te zeggen heeft. 'Dan geven we de papieren maandag toch.' 'Maar dan moeten wij al weer een heel end Frankrijk in zijn…' Tenslotte gaat Thijs er maar mee accoord dat Soubry het cognossement wel naar de bevrachter zal sturen, maar helemaal lekker zit het ons niet, om hier zonder uitlosbewijs weg te varen… Onderweg passeren we buurman nummer vier weer, die nog geladen ligt en ons verbaasd nakijkt. Tja, de laatsten zullen de eersten zijn…
|
Reactie van
De opstapper | Het logboek leest de laatste tijd een beetje als een thriller. je wordt al nerveus van het lezen alleen ;-)
Groeten
|
Reactie van
Evert CadIJ | De "Picaro-Leie-Race"
nog spannender dan de Volvo-Ocean-Race. !!!! :-)
|
Reactie van
William van de | Ha die Thijs & Anne-Marie,
Harstikke leuke site zoiets dergelijks was ik ook al eens van plan. Ik heb dubbel gelegen van die "Leie race" altijd hetzelfde, oplaatst draait iedereen volaan. Wat een rustig leven is dat schippersleven toch hé ! LOL
|
| Zaterdag 15 | Door al dat gedoe rond de papieren zijn we gisteren net Harelbeke niet meer opgekomen. Dus we beginnen al met een achterstand op de planning, die toch al behoorlijk krap was. Het bunkeren duurt ook wat langer: omdat we het schip een beetje rechter willen leggen met de tank voor, kunnen we niet tegelijk voor en achter bunkeren. Het noorden loopt goed, maar niet goed genoeg. We hadden gehoopt in de loop van de middag het Canal du Nord in te schieten, zodat we nog in het tunnelpand zouden komen, maar voor we aan Palluel zijn is het tegen vijven en dan hebben we ook nog eens vier schuttingen voor. En morgen wordt er zondagsdienst gedraaid. Dus wordt het het Canal de Saint-Quentin. Daarlangs moet het er nog wel in zitten en zijn we in ieder geval minder aan het tempo en de goodwill van de buren overgeleverd. Maar dan moet de stuurhut er wel af, en dat met deze temperaturenÂ… We kunnen om onszelf lachen: doen we vanalles om het Canal d'Heuilley niet leeg te hoeven doen, zoals deze belabberde reis, en om dat financieel een beetje te compenseren willen we de volgende reis zĂł snel doen dat we alsnog twee dagen afgebroken in de brandende zon moeten varen.
|
| Zondag 16 | Als we om acht uur het dak eraf pakken is het al heet. En we hebben ook nog een geballaste voor ons. Gelukkig is er een sluiswachter aanwezig, die de niet-automatische sluis activeert, zodat we tegelijkertijd opschutten, waarna de buurman ons direct voor laat. Een paar sluizen verder deelt de sluiswachter mee dat we zo de tunnel wel halen. Da's alvast een zorg minder. Vroeger haalde je de middag-'rame' zelfs geladen, maar ook hier zijn de tijden veranderd. Nu het stuurhutdak er toch af is beitsen we de onderkant maar weer eens, maar werken valt niet mee. Als je niet oppast heb je zo een traanplaatbrandmerk in hand of knie. En dan zijn er ook weer dazenÂ… Van muggen heb je tenminste alleen maar 's avonds last, maar deze krengen hebben de hele dag honger, en sommige bulten blijven dagenlang jeuken. En het zonnetje steekt ook al behoorlijk. We smeren dan ook kwistig met factor twintig. Kia gaat om de andere sluis te water, en kruipt dan weer gezellig bij ons onder de parasolÂ… Maar onder de grond is het in ieder geval aangenaam verpozen, zodat ik zelfs nog even achter de PC kruip.
|
Reactie van
Bearsie | Ik ben gelijmd aan de rand van mijn stoel aangezien ik de hoogespannings avontuuren van Picaro volge
|
| Maandag 17 | In St-Quentin zien we het "patte d'oie" letterlijk over het hoofd. Boem, krak, shit. Dát gaat tijd en geld kosten. Maar nog voor ik met mijn fototoestel van de getroffen remming af ben kom ik de responsable al tegen. Tja, er drijven wat plankjes in het kanaal... Of we zelf ook schade hebben, vraagt hij. Niks, die paal was totaal verrot… "C'était tout neuf!" zegt hij, en glimlacht erbij zoals alleen Fransen dat kunnen. We komen er goed vanaf: hij maakt er geen papierwerk van. Net voor Tergnier zetten we nog wat ballast bij, want van een eerdere passage van de laatste brug van het kanaal hebben we nog wel krassen in de kop staan. Daarna gaat het water er meteen weer uit, want op het Canal de la Sambre à l'Oise wordt maar tot half zes geschut. Om half vijf varen we Sissy in. Niet slecht: 22 automatische sluizen en 61 kilometer (plus 1 remmingwerk ;-) in 9,5 uur. Maar dat lukt dan ook zeker niet in alle Franse kanalen! Als de hut er weer op staat en het ruim schoon is strijken we neer op het enige schaduwplekje dat we rijk zijn, het stukje dek naast de stuurhut, en vallen daar pardoes in slaap: alledrie helemaal afgewerkt.
|
Reactie van
Bas | Ik wou dat onze stuurhut er ook af kon met dit weer zou wel een stuk lekkerder zijn met dit weer.
Weederom weer leuke en mooie foto's
|
Reactie van
Hans Bouman | als schipperszoon leuk om deze foto's enzo te bekijken, ouwe herrineringen komen boven echt geweldig..
Als er wat foto's beschikbaar zijn van sluizen bruggen aanzichten ed hou me aanbevolen.. thanks
|
| Dinsdag 18 | Het laden gaat lekker snel, dus voor het echt heet wordt kunnen de ramen weer open. We gaan ook maar over St-Quentin terug: geen zin in het Canal du Nord. Als we 's avonds om half negen vast liggen gaan we nog maar even boenen: overdag heeft dat nu geen zin, het droogt meteen weer vast.
|
| Woensdag 19 | Aan de zirkonzandkade stap ik er met de fiets vanaf om eten en, vooral, drinken in te slaan. Beneden Moulin Brule ga ik Thijs voorbij, maar ik kan niet vast de sluis op om een touwtje aan te nemen: daar staat tegenwoordig een groot hek omheen. Gelukkig zijn er net een paar VNF'ers bezig die een sleutel van de poort hebben. Of dat misschien de 'standaardsleutel' is die de SNS een jaar of wat geleden ingevoerd heeft, vraag ik. Nee, dat zou natuurlijk ook te gemakkelijk zijnÂ… Maar het is ook te warm voor boze mails: 37,9 graden in de stuurhut en geen zuchtje wind. Gelukkig krijgen we 's avonds een onweersbui, met echte regen.
|
| Donderdag 20 | Het nadeel van onweersbuien is wel dat de helft van de automaten de volgende dag van slag is. Ach ja, kunnen we wat langer met de buren kletsen. We komen twee nieuwe Nederlandse spitsencollega's tegen. Eentje kenden we al wat langer dan vandaag… Met een 'oude' collega wisselen we anti-warmtetips uit, zoals 's avonds een ventilator op de stuurhutvloer om frisse lucht de roef in te blazen, 's nachts eentje in het slaapkamerraam, koud koken, en vooral: niet eens aan verven dénken.
|
| Vrijdag 21 | We schutten de hele Schelde in ons uppie, dus dat schiet lekker op. Nu we harder lopen hebben we ook wat meer tocht binnen, hoewel we dat harder draaien 's avonds natuurlijk wel weer moeten bezuren. Al weken brengen we de hele avond buiten door, lezend, of op de laptop naar een dvdtje kijkend. Alleen door de wekkerradio weten we nog een beetje wat er in de boze buitenwereld gebeurt.
|
| Zaterdag 22 | In het gat van de vissen liggen de jachten nog net niet als haringen in een tonnetje. Als we vast liggen komen Guus en zijn baasje even langszij om Kia en haar baasjes gedag te zeggen. We kijken er al niet meer van op, dat onbekenden vanalles van ons weten ;-)
|
| Zondag 23 | In Veghel schuiven we maar meteen onder de kraan: er ligt verder niks voor de wal. Vroeger was dat wel anders, toen kon je hier soms twee breed maar net een plekje vinden. En nou is er natuurlijk een veilige oversteekmogelijkheid voor schippers gecreëerd: al die jaren hebben we hier met fietsen en boodschappen (en een keer zelfs met een magnetron, omdat we bang waren dat de bezorger aangereden zou worden) over de vangrail moeten klauteren en de rijksweg over moeten rennen, en nu de halve CHV plat ligt, is er een doorgang in de vangrail en een zebrapad met voetgangerslicht aangelegd!
|
| Maandag 24 | Bij de post maar liefst drie bekende coverfoto's. Waarvan twee met spitsen: volgens mij is dat de laatste vijftien jaar niet meer voorgekomen in de Franse vakpers ;-) Om negen uur zijn we leeg, om elf uur liggen we in Den Bosch en begint onze 'vakantie': we weten al dat we eind volgende week pas weer hoeven te laden, dus mooi de tijd om het een en ander te regelen. Zoals een nieuw paspoort, wat tegenwoordig ook een week kost. Nu we toch naar het gemeentehuis moeten, gaan we ook meteen maar alle formaliteiten afwerken om afvalstoffen te mogen vervoeren, hoewel we al die registraties waardeloos vinden.
|
| Dinsdag 25 | Voor het eerst sinds dertig dagen mag de Cummins uit blijven... Vandaag gaan we met de auto op stap. Nieuwe, kunststof, wieltjes voor de luikenwagentjes en een betere barbecue vinden we thuis. Bij de kringloopwinkel (!) ontdekken we een prachtige oude uitgave van "La Belle Nivernaise". En bij de metaalrecycling een mooie koker voor onze toekomstige roestvrije davit. Nou alleen nog een nieuw bootje eronder zien te vinden!
|
Reactie van
Bas | Eindelijk mag ik weer eens wat van jullie vernemen. Helaas ook zelf weinig tijd gehad om te internetten dus dat scheelt.
Wij liggen nu in dusseldorf morgen haver lossen en dan laden voor utrecht. En dan voor mij een week vakantie!!!!!!!
|
Reactie van
houtkamp | Veel succes met jullie site.
Heidewachtelgroeten van Bink en Jannie Houtkamp en onze heidewachtels Indra en Dender.
|
| Woensdag 26 | Vanwege de toenemende hekkenmanie, het afnemend aantal ligplaatsen in de bewoonde wereld, en ook met het oog op afgebroken varen, willen we nu echt een wat makkelijker te hanteren bijboot. We zoeken daarom een opblaasboot met polyester bodem, in een niet al te besmettelijke kleur, met zwarte stootrand, waar vier personen in kunnen. Nieuwe bootjes die aan onze wensen (en ons budget) voldoen vinden we echter niet op internet. Wel een tweedehandse. Dus op naar Zuid-Holland, maar helaas blijkt de 'buikdenning' in slechte staat. We rijden daar in de buurt nog een paar leveranciers af, maar zien niets naar onze zin.
|
| Donderdag 27 | En uiteindelijk koop je natuurlijk een acceptabel bootje in je eigen 'achtertuin'... Een rondje langs watersportcentra in de omgeving (plus het maar-laten-varen van enkele eisenÂ…) levert zelfs twee geschikte kandidaten op, zodat we nog kunnen kiezen ook.
|
| Vrijdag 28 | Natuurlijk vervoeren we onze nieuwe aanwinst over water van Lith naar Den Bosch. En na weken droogte gaat het dan natuurlijk net gietenÂ…
|
| Zaterdag 29 | Een tweede bezoekje aan de metaalrecycling levert mooi materiaal voor een nieuwe zwem/buitenboord-trap op. Terwijl Thijs en z'n vader pijpen buigen en aan elkaar bakken, voer ik vast 'bulkgoederen'aan voor komende reis: koffie, melk, rijst, pasta, bloem, blikkenÂ…
|
| Zondag 30 | Feest. Behalve voor de jarige job: die heeft lasogen en gloeiend rode wangenÂ… En dat voor de tweede keer in 74 jaar ;-)
|
| Maandag 31 | Officieel aan de reis nu, donderdag in Born kolen laden voor l'Ardoise. Nou alleen nog van onze oude roeiboot af zien te komen, want het achterdek ligt massief vol. Op Marktplaats zetten is een beetje lastig: "Heden in Den Bosch af te halen, donderdag in Limburg, over een week in Verdun en over ongeveer drie weken in AvignonÂ…" Gelukkig wil de verkoper van de rubberboot deze ook wel te koop zetten. Na een grote schoonmaakbeurt brengen we hem maar over de weg weg, wat wel wat extra logistiek vergt.
|
|