LOGBOEK FEBRUARI 2006

 Januari
2006
 
Maart
2006
Woensdag 1Gisteravond in het drijfijs voor de sluis vast moeten maken, wat nu natuurlijk één plaat geworden is. Zijdelings krijg je dat niet zo gemakkelijk gebroken, maar de buurman waar we vandaag samen mee gaan schutten ligt nog in open water en is zo slim vast langs ons heen te schuiven. Zit hij ook meteen voorop, want met deze diepgang gaan we de sluizen hier niet meer zo vlot in en uit. Maar twee sluizen verder mogen wij weer voor: van het ene moment op het andere zit het potdicht van de mist, en dat blijft de rest van de dag ook zo.

Donderdag 2Er is voor vandaag een sluiswachtersstaking aangekondigd, maar Noyon en Pont l'Evêque schutten gelukkig gewoon. Al had het ook niet uitgemaakt als we morgen pas in Ribecourt gearriveerd waren: de schepen die met ons geladen hebben blijken ook nog niet leeg. Veel voeren we de rest van de dag niet uit, beetje kletsen en koffiedrinken met de buren, stukje met Kia door het winterwonderland wandelen...

Vrijdag 3We lossen als tweede, dus lekker uitslapen. Het is echt afschuwelijk koud vandaag: als ik het ruim uitspuit vriest het water gewoon aan de den vast! We nemen meteen maar weer een reisje aan. Marquion - Helmond, voor de verandering... Maandag laden. 's Avonds varen we nog maar even in ballast naar Pont L'Evêque, want we hebben gehoord dat het erg druk is in het Canal du Nord, omdat één sluis gisteren wel gestaakt heeft. Kunnen we meteen testen of onze nieuwe camera inderdaad een beter beeld geeft in het donker.

Zaterdag 4Tot overmaat van ramp wordt sluis Cléry 's morgens om half negen al gestremd, doordat iemand de bovendeur over het hoofd gezien heeft. Om een uur worden wij beneden Languevoisin vastgehouden: verderop is geen plaats meer.'s Avonds liggen er, over het hele kanaal verspreid, aan beide kanten zo'n twintig schuttingen te wachten. Dat wordt dus niet maandag laden. Natuurlijk is een Franse bevrachter op zaterdag niet bereikbaar en van de verlader hebben we geen telefoonnummer. Dan maar een fax, geeft ons tenminste het gevoel dat we íets gedaan hebben. Ik zie het al voor me maandagochtend: een hele rij vrachtwagens met tarwe op de kade, maar geen Picaro, ...

Zondag 5Ondanks de drukte worden natuurlijk gewoon de zondagse schuttijden aangehouden, inclusief middagpauze. We komen dan ook helemaal tot Cléry, waar we bij aankomst nog tien schuttingen voor ons hebben. 's Avonds zijn er dat nog twee.

Maandag 6We worden niet wakker gebeld door een boze controleur, silobaas, vrachtwagenchauffeur of bevrachter, dus bellen we die laatste zelf maar. Hij neemt het nogal laconiek op. Wanneer we er dan wel denken te zijn? Nou, als alles goed gaat vanavond. Okee, ik zal de klant bellen. De rest van de dag horen we niks meer, dus om vier uur wagen we er zelf nog maar een telefoontje aan. We blijken op morgenvroeg acht uur gezet te zijn, fijn dat ze dat even verteld hebben. Het houdt ook niet over: 's avonds om zeven uur arriveren we in Marquion. Dan moet het ruim nog leeg en droog, dus dat wordt een latertje.

Dinsdag 7Thijs vraagt aan de vrachtwagenchauffeur of het geen problemen gegeven heeft dat we er gisteren niet waren. 'Nee hoor, we hadden gisteren toch geen tijd gehad om schepen te laden.'Grrr...

Woensdag 8En nog eens grrr... Een Fransman die in Katwijk een jachtje heeft gekocht vraagt hoe hij daarvandaan het beste naar Maastricht kan varen. Daar zit ik wel even op, je wil zo'n man immers liever niet tussen onze grote gehaaste broers storten, maar ook weer niet langs allerlei door locale overheden beheerde sloten met exotische bedieningstijden sturen. Maar een beetje toeristische route is natuurlijk ook wel leuk. En dan komt het mailtje terug: adres onbekend.

Donderdag 9In Engelen krijgen we en passant de post overhandigd. We zijn er weer niet blij mee: allemaal aanbiedingen van bedrijven die graag onze veevoedervervoersadministratie willen komen controleren. De een nog duurder dan de ander. Maar de rompslomp vinden we weer het ergst.

Zaterdag 11Als je hier één sluismeester kent, kennen ze je allemaal ;-) Volgens RWS zal het door de centrale bediening gezelliger werken worden voor het sluispersoneel. Wij, en waarschijnlijk ook de sluiswachters zelf, denken daar toch wat anders over. We arriveren just in time in Helmond voor een verjaardag in Eindhoven.

Zondag 12Een hele dag zoet met het buitenlandse BTW-gedoe.

Maandag 13De Industriehaven lag zaterdag zo vol dat we maar in de oude kanaalarm zijn gaan liggen. Dus worden we al vroeg wakker geschud door het langsdenderende verkeer voor het Suytkadeproject. Op internet kijken we eens naar de wonen-aan-het-water plannen. Zoals verwacht geen schepen op de artist's impressions. Dus zullen we hier over een jaar of wat ook wel niet meer mogen liggen. Vervolgens gaan de nieuwe aan-het-water-woners natuurlijk klagen over veevoerstank...

Dinsdag 14'Eigenlijk ben ik gewoon klaar met klussen', zegt de buurman. Jeetje, wat een luxe! Wij hebben altijd zoveel te doen dat we niet weten waar we moeten beginnen. Omdat het aan één stuk door giet begin ik maar eens aan het kaalkrabben van onze 'rommelkamer'. Of liever gezegd, ik ga verder waar ik zo'n tien jaar geleden gestopt ben... Wel raken wij natuurlijk nogal wat tijd kwijt aan 'nevenactiviteiten'. Een bestuurslid van een Franse schippersbond belt of ik Nederlandse liggeldregeling in het Frans wil vertalen. En of het morgen klaar zou kunnen zijn. Tegen wil en dank moet ik lachen: mooie jongens zijn die Fransen toch, als ik ze eens een simpel vraagje mail mag ik blij zijn als ik zes weken later antwoord heb! 'Dat de Nederlandse regering al die wetten niet meteen in het Frans laat vertalen' moppert hij nog. 'Jullie vertalen al je binnenvaartwetten toch ook niet', zegt Thijs, 'zelfs de cabotageregel niet, die toch juist voor buitenlanders bedoeld is...' Tegen wil en dank moet hij lachen. 's Avonds gaat Thijs nog een Belgische buurman online helpen. Levert weer een doos veel te lekkere bonbons op.

Reactie van
sjakie
't is misschien toch zonde van de tijd die je in dat vertalen stopt want "binnenkort" komt er een nieuwe versie van de Nederlandse laad, los en overliggeld regeling.

Woensdag 15Als we op de afgesproken tijd losgereed liggen komt de losbaas melden dat er problemen zijn: volgens de inkoper/tussenhandelaar in Rotterdam zouden wij pas de 20e aan mogen komen. Op onze papieren staat echter de 13e. En dat vonden we al lang genoeg. Dus maar eens naar Rotterdam bellen. Daar zullen ze contact opnemen met Parijs. Als we twee uur later nog niets gehoord hebben bellen we zelf maar eens met de bevrachter. Die zegt nog van niets te weten, maar contact op te zullen nemen met Rotterdam. Weer twee uur later belt de losbaas, of we al wat meer weten. Dus maar weer een telefoontje naar Rotterdam. Daar hebben ze nog niets uit Parijs gehoord. Even later belt Parijs zelf: wat het moet kosten om maandag te lossen, dan wel terug naar Veghel te varen. We noemen onze prijs... en horen vervolgens niets meer.

Donderdag 16Het ene schip na het andere lost, waaronder notabene een spits met Franse tarwe... De buurman die net vóór ons leeg was is alweer aan de reis. Als we normaal gelost hadden, hadden wij er ook bij gezeten. 's Middags begint het gebel weer. Rotterdam moppert op Parijs, Parijs op Rotterdam. En wij maar wachten...

Vrijdag 17De silo blijkt nog een gaatje te hebben, dus even voor halfvijf zijn we leeg. Grrr, dat houdt in dat we hier voor 290 euro een kleine week geladen hebben liggen te wachten, en waarschijnlijk ook nog eens een dikke week leeg mogen liggen, omdat we nu van de laadplanning voor volgende week afgevallen zijn. En dat allemaal omdat ergens iemand op een kantoor een foutje heeft gemaakt en dat niet toe kon geven...

Zaterdag 18We hebben twee offertes aangevraagd voor een nieuwe haakse overbrenging, want het blijft een noodreparatie, maar nog geen reactie gehad. Vandaag komt er een derde meneer langs, om te kijken wat een dubbel elektrisch stuurwerk moet kosten. Hij heeft vroeger zelf ook op een spits gevaren, en lijkt het leuker te vinden om in ons niet al te schone achterpiekje te mogen werken dan in een zeven meter brede nieuwbouwstuurhut... Dan gaan we met de trein naar huis. Dankzij Kia hebben we de hele rit aanspraak. 's Middags met de auto naar Den Bosch: Thijs naar de computerbeurs en ik naar de rommelmarkt. 's Avonds lekker uit wokken.

Zondag 19Op haar zesde verjaardag wordt Kia verwend met maar liefst drie uitjes: eerst frisbeeën en een boswandeling met het ene deel van de familie, dan een rondje industrieterrein met het andere deel. Voor het eerst is ze op haar geboortedag weer in haar geboortegemeente!

Maandag 20Het giet weer. Dus krijgt het rommelhok zijn laatste laagje vernis. Dan de post afwerken, boodschappen doen en het ruim uitspuiten. Normaal veeg ik het in Nederland alleen maar na, maar nu hebben we in de stromende regen gelost en is het een zooitje geworden.

Dinsdag 21tot en met dinsdag 28 februari

'Laten we de kleine radiator eens even passen', zeiden we dinsdagochtend. Dinsdagavond hangen beide radiatoren. Een week later, wel te verstaan. In die tijd is dan wel de achterste helft van de stuurhut tot op het ijzer kaal geweest, waarbij alle bedrading vernieuwd, alles geïsoleerd, een deel van het grondhout vervangen en bijna (we komen net een vierkante meter Duropal te kort) het hele oppervlak opnieuw bekleed is. De tijd dat ik me niet met de gang van zaken in de stuurhut bemoei breng ik in het ruim door, met het verven van de buikdenning en het wegwerken van duizend en één 'sproetjes'. Poe-poe, was dat even hard werken!

Reactie van
bert van der tang
en komt er een foto van de vernieuwde stuurhut?

Bert van der Tang

Reactie van
Douglas
Waar zijn al die schoenen gebleven die altijd in de weg staan?

Reactie van
Picaro
Die blijven voortaan buiten staan... net als jij, als je niet oppast!

Reactie van
bert van der tang
mooi hoor!

 Januari
2006
  
 Maart
2006
print-versie