|
|
| Maandag 1 | Maar twee sluizen vandaag, dus een mooie dag voor klusjes, zoals de laatste randjes van de den kaal maken. Tegen zevenen arriveren we in Chalon-sur-Saône waar, mopperdemopper, ons oude plekje voortaan ook al gereserveerd is voor passagiersschepen. Maar omdat we toch ook een keer boodschappen moeten doen en 's morgens een vers broodje willen halen maken we maar gewoon hier in het centrum vast, in plaats van de haven.
|
| Dinsdag 2 | Het is een beetje onaardig voor degenen die de 'zomer' in Nederland moeten doorbrengen, maar na wekenlang zon vind ik zo'n dagje motregen best weer eens prettig, kan ik tenminste binnen weer eens wat doen. Tegen de avond krijgen we een SMSje van 'de familie opstapper', die hier met familie in de buurt op vakantie zijn (dat verklaart de regen...) dus gaan we proberen in Pontailler vast te maken. Het ligt er natuurlijk vol jachten, maar we kunnen net met de kop aan de kade komen. Niet er tegenaan, maar daar hebben we nu touwtjesaannemers voor. Voor we vast liggen staat zowat het halve dorp te kijken. En weer wordt gevraagd of we dit schip gehuurd hebben, het is toch triest... Als we bijgepraat zijn gaan we op zoek naar een restaurantje en vervolgens wordt de Picaro verbouwd tot bed & breakfast.
|
| Woensdag 3 | Nou ja B&B, het ontbijt is hier wel self-service: de opstapper mag weer eens zelf voor brood voor de hele club (buren incluis) zorgen. De autokraan van de buren kan zijn auto helaas niet tillen, maar ze zijn zo vriendelijk aan te bieden 's avonds met hun eigen auto terug te rijden, zodat onze gasten een dagje écht Frankrijkvaren kunnen meemaken. Niet alleen erg gezellig, maar alle werk wordt ons ook uit handen genomen: afwassen, sluizen draaien en vooral sturen. Dochter van zes kan er maar kan er maar geen genoeg van krijgen aan het roer te staan. Ze heeft goed in de gaten welke kant ze op moet draaien, alleen niet dat het rad wel érg licht draait...
|
| Donderdag 4 | Het afscheid valt haar dan ook bepaald niet licht, dat wordt zeker en vast net zo'n spitsengek als haar pa! De rest van de dag ben ik, tussen de sluizen door, aan het kokkerellen. Niet dat ik daar nou zoveel zin in heb, maar de complete groente- en fruitvoorraad is ineens overrijp. Dus doen we ons te goed aan milkshake, taart, soep en salade. We zetten ook maar een doosje abrikozentaart op een sluis voor de buren, nu maar hopen dat we geen anti-terreurteam op ons dak krijgen voor het achterlaten van een verdacht pakketje...
|
| Vrijdag 5 | Wie schrijft, die blijft. 'Amasus' en 'Liberty' staat er op een brug geschilderd. Allebei al lang uit de spitsenvaart verdwenen, maar zo denk je nog eens aan ze. Behalve scheepsnamen zie je op Franse kunstwerken ook vaak reizen vermeld, naar alledaagse maar ook naar al bijna weer vergeten bestemmingen. Ja, de grens tussen graffiti en 'geschiedschrijving' is hier soms vaag...
|
| Zaterdag 6 | Fidel Castro, de Heks, Lachebekje, de Dronken chef, de Dame van de chocola, de éénarmige krachtpatser, het vrouwtje van Condé,... Nee, niet nog meer, bizarre scheepsnamen, maar onze eigen benamingen voor sluiswachters. Vroeger kenden we ze hier in het Canal de la Marne à la Saône bijna allemaal van gezicht, en zij kenden ons. In plaats van kakelende oude vrouwtjes en markante mannen die elk hun eigen sluisje schutten, worden we nu, zeker in de vakantietijd, meestal een halve dag of langer begeleid door jongeren op een brommer. Als je geluk hebt tref je een geïnteresseerde studente, als je pech hebt een contactgestoorde puber. Wat ze allemaal gemeen hebben is de GSM. Met een hand draaien ze de sluisdeur dicht, met de andere zijn ze aan het bellen of SMSsen. De tijden veranderen...
|
| Zondag 7 | Maar ondanks alle moderne communicatietechnieken gebeurt het nog steeds dat er 's morgens geen sluiswachter komt opdagen. 'Niet geprogrammeerd' is het excuus. Als vroeger de sluis niet op tijd klaar stond zeiden die sluwe besjes 'U hebt ook wel erg goed gelopen...' Anders dan die oude rotten hebben de vacanciers ook geen idee of en waar er tegenvaart is en waar je elkaar het beste kunt passeren. Gelukkig levert het onverwacht opdoemen van andere geladen spitsen deze ronde geen noemenswaardige problemen op. De panden staan goed op peil en we liggen zelf ook nogal vlot, zodat er maar een keer een touw aan te pas hoeft te komen om de schepen langs elkaar heen te 'bochten'.
|
| Maandag 8 | Als we 's avonds beneden sluis Saint-Dizier vastmaken komen we tot onze verbazing strak tegen de muur. Wauw, dat hebben we sinds de Saône niet meer meegemaakt! Een keer hebben we in een sluis mogen overnachten, een keer stonden er paaltjes, waar we dankzij een touwtjesaannemer op de wal aan vast konden maken, de andere nachten hebben we maar voor anker gelegen. Niet aan ons echte anker, we zouden er eens bovenop zakken, maar aan een ploegankertje van tien kilo. Plons, veel minder werk dan met behulp van de loopplank aan een boom vast zien te knopen. Het nadeel is wel dat Kia (en ik...) niet meer de wal op kan voor een ommetje. Soms lig je ook de hele avond te halen, dus geen TV en geen internet.
|
| Dinsdag 9 | Met de hakken over de sloot komen we allebei Het Kanaal uit. Zo van sluis naar sluis levend vergeet je compleet wat voor dag het is. Digitale foto's blijken een handig hulpmiddel om het zoals altijd achterlopende logboek en vaartijdenboek bij te werken. Dat laatste hoef je in Frankrijk officieel wel niet in te vullen, maar ook nog eens een eigen agenda bijhouden vind ik een beetje teveel administratie worden. Voor afspraken hoeven we ook geen agenda te hebben, we kunnen ons er meestal toch niet aan houden...
|
| Woensdag 10 | Behoudens instortende sluizen of oevers komen we dit weekend aan in Gargenville. Maandag is echter een feestdag. Om geen hele dag, en misschien nog wel een, voor niets aan een vieze kade in the middle of nowhere te liggen willen we graag weten wanneer we kunnen lossen. De bevrachter wil ons echter het nummer van de ontvanger niet geven: dat regelen zij wel. Nou moe, dat hebben we nog nooit meegemaakt! Natuurlijk bellen ze niet terug. En natuurlijk krijgen we dat nummer toch wel te pakken: daar heb je collega's voor.
|
| Donderdag 11 | Lang geleden dat we de hele Marne gedaan hebben. Zeven jaar om precies te zijn... volgens een sluismuur ;-) Ik was helemaal vergeten dat hier ook nog sluizen met schuine muren zijn. En dat het hier zo mooi is, tussen de champagnehellingen. Veel krijg ik er overigens niet van mee, ik ben de hele dag aan het schuren en verven. Thijs is intussen al varend de site van ons samenwerkingsverband aan het bewerken, want door een serverupdate werken veel dingen opeens niet meer. 'Wat doen jullie nou zo de hele dag?' vragen mensen wel eens, in de veronderstelling dat we ons toch wel vreselijk moeten vervelen... We eindigen in Mont-Saint-Père. Met de buurvrouw maak ik na het eten nog een wandeling door het dorp en de wijngaarden, waar we allebei een tevreden vakantiegevoel aan over houden.
|
| Vrijdag 12 | Sta ik ook eens vroeg op om, samen met de buurvrouw, naar het dorp te lopen voor vers brood, is de bakker zonder enige waarschuwing gesloten! Omdat de bakker in Tours ook al op vakantie was, wordt ons beider broodvoorraad wel erg schamel, zodat we tussen de middag maar bij een supermarkt stoppen. Voor groenten had dat achteraf niet gehoeven: wat verderop verkoopt een sluiswachter voor een schappelijk prijsje tomaten en courgettes uit eigen tuin. Boven sluis Isles-les-Meldeuses (prachtige naam, vind ik altijd weer) ligt het vol lege schepen, zodat we maar aan een boom vastmaken. Nou ja 'we', de buurman mag met een touw naar de wal zwemmen, wij schuiven lekker lui langszij. En mogen dan ook nog komen eten!
|
| Zaterdag 13 | Hèhè, de den is weer voorzien een eerste laagje. In het kanaal konden we er niets aan doen, vanwege al die lekkende sluismuren, zodat we daar vooral maar binnen-houtwerk aangepakt hebben. In de laatste sluis ben ik klaar. Dan vlug stofzuigen, dweilen, afwassen en meteen weer nieuwe afwas maken, want de buren komen eten. Als we zo druk aan het varen & verven zijn laat ik meestal de boel maar lekker de boel.
|
| Zondag 14 | Gisteravond zijn we net voor de laatste Marnesluis gestruikeld, dus we moeten nog een klein stukje varen naar Parijs. We hebben een dag 'over', een mooie gelegenheid om eens met de buren naar Versailles te gaan. Oeps, blijkbaar hadden meer mensen dat idee, er staat een rij van twee uur voor het paleis. Daar hebben we geen zin in, dus bezoeken we alleen de tuinen en de 'Trianons', maar die zijn de reis al waard. Volgende keer, want die komt er zeker, maar eens kijken of we op www.chateauversailles.fr vooraf een kaartje kunnen regelen. Op de terugweg stappen we bij de Eiffeltoren uit de RER en lopen dan via de restaurantjeswijk naar het schip.
|
| Maandag 15 | Op ons dooie gemakje zakken we de Seine af. Ook weer lang geleden dat we bij Conflans rechtdoor gegaan zijn, misschien wel tien jaar. Helaas is het dan nog maar een klein stukje naar Gargenville. Afscheidstaart bij de buren: na drie weken 'lief en leed' gedeeld te hebben gaan we morgen elk weer onze eigen weg.
|
Reactie van
Irene | Hoe kan ik de foto van het logboek ontvangen?
Papa moet weer onder het mes!!!!!!!!!!!
Verder alles okè hier.
Een verschrikkelijke watersnood in Duitsland,tirol en Oosterijk
|
Reactie van
Annemarie | Ma, de hele wereld kan dit lezen ;-) Bel je morgen wel!
|
| Dinsdag 16 | Na het lossen richten we een bloedbad aan het ruim... Vervolgens varen we een stukje terug, op de heenweg hebben we een mooi plekje gezien. Het blijkt inderdaad de ideale ligplaats: een eigen steiger, op loopafstand van bakker, postkantoor en supermarkt, en een jaagpad om Kia uit te laten. Aan de andere kant van het pad liggen, achter hoge muren met klimop, smeedijzeren poorten en gietijzeren vazen, geheime tuinen met prachtige jaren '30 huizen. Leuk om hier even te mogen wonen!
|
Reactie van
bert van der tang | jullie positie blijft hangen op 13 augustus 2005
|
Reactie van
picaro | Waar zijn we aan begonnen!
|
Reactie van
Evert CadIJ | Dat "Bloedbad" wordt zeker veroorzaakt door de rode kleur van de bauxiet?
|
| Woensdag 17 | We vragen een paar euro bij op een reis van de Marne, bij wijze van gasolietoeslag. Lukt het, hebben we een mooie vracht, lukt het niet, blijven we hier gewoon een paar dagen liggen om te verven, werk genoeg. Dat wordt dus verven.
|
| Donderdag 18 | Uit je bed komen om op je gemakje te gaan varen is een ding, om zonder ontbijt achter de kiezen op je knieën door het gangboord te kruipen een heel ander... Thijs gaat voorop met de roller, ik schuif er met de bokkenpoot achteraan, om de klinknagels onder de bulb een extra aai over hun bolletje te geven. 's Middags begin ik aan het voordek. Dat valt vies tegen, toch een heel oppervlak. Waar een klein schip al niet groot in kan zijn... Bovendien blijkt de verf behoorlijk verweerd. Geen wonder, als je voelt hoe heet dat ijzer wordt, je houdt er je hand echt niet op. Als een soort heremietkreeft kruip ik dan ook onder een parasol rond.
|
| Vrijdag 19 | Hebben we een reisje Vic sur Aisne - Brabant aangenomen met een lange melddatum om hier nog een paar dagen te kunnen werken, slaat het weer om! Toch maar verder schuren en bikken aan mijn voordek, tussen de buien door. Thijs is aan een minder regengevoelig, maar niet minder arbeidsintensief klusje begonnen: een nieuwe mastvoet. Wat we zelf vervangen aan het schip wordt zoveel mogelijk roestvrij staal, nooit meer omkijken naar. Een roestvrijstalen mastvoet met een roestig liertje is natuurlijk geen gezicht. Maar omdat we tot nu toe nergens een RVS liertje hebben kunnen vinden, gaat hij er zelf maar eentje maken.
|
| Zaterdag 20 | Weer regen. Dan maar eerst boodschappen doen. Kost altijd weer een hoop tijd op de fiets, en het is ook altijd weer zoeken waar alles staat in een vreemde supermarkt. 's Middags lukt het me om de plekjes op het roefdek en voordek bij te werken, nu de rest van de bemanning uit de verse menie zien te houden...
|
| Zondag 21 | Het is de hele dag dreigend donker, maar het gaat pas regenen als ik dan toch maar de bovenkant van de ankerlier in de verf aan het zetten ben.
Denk je ergens helemaal incognito te liggen, blijken we hier ook al een 'fan' te hebben: "Bonjour, je me suis souvent promenée sur votre site pour réver un peu de bateau. Et ce soir c'est en me promenant en bord de Seine que j'ai eu le plaisir de voir le bateau. Bienvenue à Triel/Seine', lezen we als we de mail binnenhalen. Leuk! Helaas, morgen moeten weer weg uit dit leuke stadje.
|
| Maandag 22 | Nu we varen is het natuurlijk weer mooi weer. Dus het voordek maar wéér een keer schuren, schoonmaken en, jawel, eindelijk, in de verf zetten. Voor driekwart tenminste, want we moeten tijdens het varen natuurlijk wel bij de bolders kunnen komen. 's Middags schuur ik de den nog een keer. We maken om zes uur in Verberie vast om hem nog een keer in de grond te kunnen zetten, maar als we drie meter gedaan hebben, grrr, regen.
|
| Dinsdag 23 | Pff, ik ben doodmoe van dat dagenlang op m'n knieën zitten en die voortdurende 'strijd' met de elementen. Dus vandaag blijf ik eens lekker de hele dag op m'n achterste zitten, dat wil zeggen, aan de computer. We hebben het afgelopen jaar meegedaan aan een 'tracking & tracing' test van VNF en nu willen ze weten wat we er van vonden. Daar ben ik wel een paar uurtjes zoet mee. Dan nog zoiets: het logboek... de Picaro moet inmiddels het intensiefst gevolgde schip zijn wat er rond vaart, je zou er bijna achtervolgingswaanzin van krijgen ;-)
|
Reactie van
Evert CadIJ | Het is ook zo leuk om jullie belevenissen te lezen !!!!
|
Reactie van
JoviDude | Ik vind het wel leuk dat ik jullie een beetje kan volgen hoor! Tot ziens, tot in Nederland.
|
| Woensdag 24 | Er zijn problemen met de lading, de tarwe heeft al drie weken buiten gelegen en is hier en daar gaan kiemen, waardoor het laden van onze voorgangers nogal uitloopt. Ach ja, een dagje langer leeg maakt nu ook niet meer uit. En we hebben nog steeds genoeg te hobbyen. Verven gaat niet, er rijden constant grondauto's langs, waardoor het hele schip onder het zand zit. Dan maar luiken repareren, de nieuwe mastvoet plaatsen,... 'Duizend euro!' biedt een Waalse collega voor onze nieuwe aanwinst. Daar trappen we niet in. 'Maar voor tien euro mag je de oude mastvoet hebben!' Daar trapt de buurman dus niet in, heeft zelf al genoeg oud ijzer...
|
| Donderdag 25 | Het regent, dus leggen we iedere keer als er een vrachtauto met tarwe komt maar een paar luiken open, de lading zou immers eens natter worden... Helaas is het kaf nog niet van het koren gescheiden en hebben we de wind van voren, dus als we een paar uur later vol zijn zit het hele schip onder de vliesjes. Inclusief alle luikgootjes en luiken, nu ze niet op een stapel gelegen hebben. Intussen is het zonnetje weer gaan schijnen en zit alles lekker vastgeplakt, dus met spuiten alleen kom ik er niet vanaf. Dan de binnenboel nog, want dat stof dringt overal doorheen en van al het op en neer geloop ligt er in de stuurhut ook een vliesjestapijt. Tjongejonge, ik heb mijn sport wel weer gehad voor vandaag...
|
| Vrijdag 26 | De bevrachter belt of we naar Veghel willen, in plaats van naar Helmond. Ietsje minder vracht maar ook minder ver varen, dus ons is het om het even. Alleen hadden we zo wel meer kunnen laden. Hij hangt op met 'Bon week-end!'. Alsof er voor ons weekends bestaan...
|
| Zaterdag 27 | Ik ben net een kameleon: als ik het dek schuur heb ik een grijs gezicht, als ik de den schuur zie ik wit en als ik met het roefdekje voor bezig ben... precies de Smurfin! Het is redelijk weer, maar verven valt niet mee in het Canal du Nord, door de hefdeuren krijgt het schip iedere sluis weer een flinke douche.
|
| Zondag 28 | Wat zien al die Belgische schepen die we tegen komen er mooi geverfd uit, hoe krijgen die mensen dat toch voor elkaar. Voor ons duurt de zomer altijd twee maanden te kort.
|
| Maandag 29 | Misschien komt dat doordat wij steeds met een schuurpapiertje beginnen en met lassen en slijpen eindigen. Even een stukje dek doen... en voor je het weet is de dag al weer voorbij.
|
| Dinsdag 30 | We varen via Antwerpen, we willen de brandblussers gekeurd hebben voor we de grens van ons controlelandje weer overschrijden, en we hebben het een en ander aan scheeps- en onderhouds-materialen nodig, waar je in Frankrijk zonder auto niet aan kunt komen. We maken maar weer op een 'verboden' plekje vast: vroeger lagen we hier altijd, en om nou vijf brandblussers, een accu en een hoop andere spullen over drie schepen heen te moeten sjouwen...
In het Schelde-Rijnkanaal worden we vanaf een brug gefotografeerd: vast weer zo'n scheepsspotter, er lijken er steeds meer te komen. 'Wacht nog een reisje', roept Thijs naar boven, 'dan ziet het schip er wat beter geverfd en opgeruimd uit!' In ieder geval vanavond de mail maar via de satelliet binnen halen, er zou wel weer eens een foto bij kunnen zitten...
|
| Woensdag 31 | Als we net vastliggen in Veghel roept een passerende motorrijder: 'Hallo Picaro! Ik ken jullie van de mail'. Wie niet ;-) is onze eerste reactie.
's Avonds krijgen we de gewone post aan boord bezorgd. Negen Schuttevaers, dus negen weken weg geweest. Ook een brief van 'de zorgverzekeraar': uit gegevens van de belastingdienst zou blijken dat we ten onrechte ziekenfondsverzekerd zijn en als we niet binnen twee weken reageren wordt onze verzekering met terugwerkende kracht per 1 januari opgezegd. Was het maar waar, dat we zoveel verdienden... Gelukkig zijn de veertien dagen nog niet om, anders waren we weer eens van een hoop zorgen verzekerd geweest. En dat durft zich binnenvaartverzekering te noemen!
|
|